اختلال خواب گردی چیست | بهترین روش درمان

متخصصان مختلفی می توانند در درمان راه رفتن در خواب (Somnambulism) به شما کمک کنند. این متخصصان شامل موارد زیر هستند:

• متخصص مغز و اعصاب: متخصص مغز و اعصاب پزشکی است که در تشخیص و درمان اختلالات سیستم عصبی، از جمله اختلالات خواب، تخصص دارد.
• روانپزشک: روانپزشک پزشکی است که در تشخیص و درمان بیماری های روانی تخصص دارد.
• روانشناس: روانشناس متخصصی در سلامت روان است که می تواند به شما در مقابله با مشکلات عاطفی و رفتاری مرتبط با راه رفتن در خواب کمک کند.

درمان های غیر دارویی برای راه رفتن در خواب معمولاً اولین خط درمان هستند و شامل موارد زیر می شوند:

1. اقدامات پیشگیرانه

• ایجاد یک برنامه خواب منظم: به رختخواب رفتن و بیدار شدن در زمان های مشخص هر روز، حتی در آخر هفته ها، می تواند به تنظیم چرخه خواب شما کمک کند و خطر اپیزودهای راه رفتن در خواب را کاهش دهد.
• خواب کافی: اکثر بزرگسالان به 7 تا 8 ساعت خواب در شب نیاز دارند. کمبود خواب می تواند خطر راه رفتن در خواب را افزایش دهد.
• کاهش استرس: استرس می تواند اختلالات خواب را بدتر کند. فعالیت هایی مانند یوگا، مدیتیشن یا گذراندن وقت در طبیعت می تواند به کاهش استرس کمک کند.
• ایجاد یک محیط خواب آرام: اتاق خواب شما باید تاریک، ساکت و خنک باشد تا به شما کمک کند راحت تر بخوابید.
• از بین بردن خطرات: هرگونه اشیاء یا مبلمانی که در مسیر راه رفتن شما در شب هستند را از بین ببرید.
• ایجاد موانع: می توانید از درهای کودک یا آلارم های حرکتی برای جلوگیری از خروج شما از اتاق در حین خوابگردی استفاده کنید.

2. درمان شناختی رفتاری (CBT)

• CBT می تواند به شما کمک کند تا افکار و رفتارهایی را که خطر اپیزودهای راه رفتن در خواب را افزایش می دهد، شناسایی و تغییر دهید.
• یک درمانگر CBT می تواند به شما تکنیک هایی برای آرامش بخشیدن قبل از خواب، شناسایی و اجتناب از محرک های راه رفتن در خواب و ایجاد عادات خواب سالم آموزش دهد.

3. سایر درمان های غیر دارویی

• ارزیابی خواب: یک متخصص خواب ممکن است یک مطالعه خواب را برای ارزیابی الگوهای خواب شما و شناسایی هرگونه مشکلی که ممکن است به راه رفتن در خواب شما کمک کند، تجویز کند.
• درمان مشکلات تنفسی: اگر آپنه انسدادی خواب یا سایر مشکلات تنفسی دارید که باعث اختلال در خواب شما می شود، درمان این مشکلات می تواند به کاهش یا از بین بردن اپیزودهای راه رفتن در خواب کمک کند.
• مشاوره: اگر مشکلات خانوادگی یا شخصی دارید که باعث استرس یا اضطراب شما می شود، صحبت با یک درمانگر یا مشاور می تواند به شما کمک کند تا با این مشکلات مقابله کنید و خواب خود را بهبود بخشید.

یک روش برای کنترل راه رفتن در خواب کودکان، استفاده از بیداری‌های زمان‌بندی‌شده است. این روش شامل موارد زیر است:

1. الگوی راه رفتن در خواب را ردیابی کنید

• به مدت یک یا دو هفته، زمانی که کودکتان در شب راه می رود را یادداشت کنید.
• سعی کنید تا حد امکان دقیق باشید و زمان شروع و پایان هر اپیزود را ثبت کنید.

2. زمان بیداری را تعیین کنید

• 15 دقیقه قبل از زمانی که معمولاً کودکتان در خواب راه می رود، او را به آرامی بیدار کنید.
• سعی کنید او را به طور کامل بیدار کنید، اما او را بیش از حد تحریک نکنید.

3. به کودک خود کمک کنید تا دوباره بخوابد

• پس از چند دقیقه، به کودکتان کمک کنید تا دوباره بخوابد.
• می توانید با او دراز بکشید، برایش کتاب بخوانید یا لالایی بخوانید.

4. این روند را تکرار کنید

این روند را هر شب به مدت یک ماه یا تا زمانی که راه رفتن در خواب کودکتان متوقف شود، تکرار کنید.

نحوه عملکرد

• بیداری های زمان بندی شده به منظور شکستن چرخه خواب که باعث راه رفتن در خواب می شود، عمل می کند.
• با بیدار کردن کودک درست قبل از شروع اپیزود، می توانید از وقوع آن جلوگیری کنید.
• با گذشت زمان، چرخه خواب کودک باید تنظیم شود و راه رفتن در خواب متوقف شود.

دارو فقط باید به عنوان آخرین راه حل و تحت نظر پزشک برای درمان راه رفتن در خواب استفاده شود. درمان های غیر دارویی مانند اقدامات پیشگیرانه و درمان شناختی رفتاری (CBT) اغلب اولین خط درمان هستند.

با این حال، در برخی موارد، داروها ممکن است برای کمک به کاهش تعداد یا شدت اپیزودهای راه رفتن در خواب مفید باشند. رایج ترین داروهایی که برای درمان راه رفتن در خواب استفاده می شوند عبارتند از:

1. داروهای ضد افسردگی

• ترازودون (Desyrel): این دارو یک ضد افسردگی سه حلقه ای است که می تواند به کاهش تعداد و شدت اپیزودهای راه رفتن در خواب کمک کند. همچنین می تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.
• دوکسپین (Silenor): این دارو یک ضد افسردگی سه حلقه ای دیگر است که می تواند برای درمان راه رفتن در خواب موثر باشد.

2. داروهای ضد اضطراب

• کلونازپام (کلونوپین): این دارو یک بنزودیازپین است که می تواند به شل شدن عضلات و آرامش سیستم عصبی مرکزی کمک کند. این امر می تواند به کاهش تعداد و شدت اپیزودهای راه رفتن در خواب کمک کند.
• دیازپام (والیوم): این دارو یک بنزودیازپین دیگر است که می تواند برای درمان راه رفتن در خواب موثر باشد.

راه رفتن در خواب (Somnambulism) در عمیق‌ترین بخش چرخه خواب که به عنوان حرکت غیر سریع چشم (NREM) شناخته می‌شود، رخ می‌دهد.

این مرحله از خواب معمولاً در اولین یا دومین ساعت پس از به خواب رفتن اتفاق می‌افتد. در طول NREM، امواج مغزی کند و فعالیت بدن کم است.

با این حال، برخی از افراد ممکن است در مراحل دیگر خواب نیز راه بروند، مانند مرحله خواب سبک (N1) یا مرحله خواب عمیق (N3).

مهم است که به یاد داشته باشید که هر فردی با دیگری متفاوت است و الگوی خواب هر کس منحصر به فرد است. بنابراین، ممکن است برخی از افراد در هر مرحله از خواب راه بروند، در حالی که برخی دیگر فقط در NREM راه می روند.