پرخاشگری منفعلانه

اخیرا مراجعی به نام تانیا با مشکل ناتوانی در "مدیریت خشم" به من مراجعه کرد و منو به این فکر انداخت تا مقاله ای پیرامون چنین موضوعی بنویسم.
تانیا مانند دیگر افرادی که قادر به مهار خشم خود نیستند، نبود؛ اغلب وقتی افراد از ناتوانی در کنترل عصبانیت صحبت می کنند، مشخصات یک فرد تندخو، عصبی و طغیان گر به ذهن می رسد اما تانیا دارای یک شخصیت آرام بود؛ این طور به نظر می رسید که پرخاشگری وی از نوع منفعلانه بود و او نمی دانست که چطور باید خشم خود را پردازش کند.
زمانی که با تانیا صحبت می کردم گفت: " وقتی چیزی من رو عصبانی می کنه، سعی می کنم خودمو متقاعد کنم که نفس عمیق بکشم، ناراحت نشم و اون موضوع رو فراموش کنم."
نکته ای که تانیا و همه ی افرادی که دارای پرخاشگری منفعلانه هستند باید بدانند این است که برای مدیریت خشم باید به جای خفه کردن عصبانیت، آن را بیان کنند!

پرخاشگری منفعلانه به این معنا است که افراد هنگام عصبانیت بنا به دلایلی مانند ترس از قضاوت، نداشتن مهارت های جرئت ورزی و...، پیرامون موضوع یا افرادی که ناراحتشان کرده اند رویکرد منفعلانه ای را در پیش می گیرند، برای مثال سکوت کرده و آن ها را نادیده می گیرند و پس از آن که مشکل گسترش پیدا کرده و صبر آن ها هم لبریز شد، خشم بی اندازه ای از خود نشان می دهند طوری که کنترل رفتارهایشان کار دشواری می شود.
بسیاری از افراد راهبردهایی برای کنترل خشم خود دارند؛ این راهکار ها به افراد کمک می کند تا قبل از اینکه عصبانیت تمام وجود آن هارا دربر بگیرد و باعث از دست دادن کنترلشان شود، مدیریت رفتارهای خود را به دست بگیرند.
راهبردی که افراد منفعل پرخاشگر برای شکستن الگوی رفتارهای طغیانگرایانه خود باید فراگیرند، به نحوی ابراز ناراحتی و سرخوردگی خود در مراحل اولیه ی عصبانیت است. آن ها نباید اجازه دهند که پس از اینکه مراحل اولیه ی خشم را در سکوت گذرانده و آستانه ی تحملشان تمام شد آن وقت شروع به ابراز خشم خود، _آن هم به صورت مخرب_ کنند.
همه ی افراد باید به شکلی مولد با عصبانیت و احساسات نامطلوب خود برخورد کنند‌. شما باید نسبت به مرزهای شخصیتی خود حساس باشید؛ همچنین باید هنگامی که آن ها را در مراحل اولیه ی آسیب تصور کردید، به جای اینکه منتظر بمانید تا صبرتان تمام شود، از همان ابتدا به شکلی فعالانه به آن ها توجه کنید؛ برای مثال منبع ناراحتی خود را پیدا کنید. با دوستان خود پیرامون آن صحبت کنید. درباره ی موضوعی که ناراحتتان کرده است بنویسید و احساسات خود را به دقت توصیف کنید. ناراحتی خود را به شیوه ای منطقی و بالغانه به فردی که باعث این احساس شده است ابراز کنید و... . در نهایت شاید لازم باشد پیش از آن که خشم تمام وجود شما را در برگیرد، تصمیم قاطعانه ای بگیرید!
توجه داشته باشید که همیشه بهترین رویکرد، سکوت کردن و نادید گرفتن نیست، در بسیاری از مواقع یادگیری بیان مسئله قبل از رسیدن به نقطه ی جوش، بهترین راه حل است.
سعی کنید هنگامی که در چنین شرایطی قرار می گیرید، قبل از آن که خشم بر شما مسلط شود به نشانه های بدنی خود توجه کنید و آن اتفاق را پیش بینی کنید؛ این خودآگاهی نشانه ی بسیار خوبی است و اگر در چنین کاری موفق بودید، به خود تبریک بگویید! در قدم بعد از کسب خودآگاهی، به جای اینکه به خود بگویید" آروم باش و فراموش کن"، تنها بگویید"آروم باش" و سپس قبل از آنکه طبق الگوی همیشگی رویکرد منفعلانه ای را در پیش بگیرید، واکنش بالغانه ای از خود نشان دهید؛ این واکنش بالغانه ممکن است یک داد و بیداد مدیریت شده باشد که شما اطمینان دارید جهت حل مسئله مفید خواهید بود.

توجه داشته باشید که ما در این مقاله تنها به یکی از هزاران شیوه ی مدیریت خشم اشاره کردیم و طبیعتا طبق موقعیت موجود، شیوه های مختلف ممکن است مفید باشند.
اگر شما فکر می کنید هنگام عصبانیت واکنش های پرخاشگرایانه ای از خود نشان می دهید که ممکن است سبب آسیب رساندن به خود و اطرافیانتان شود، پیشنهاد می کنیم که با کارشناسان اورژانس اجتماعی به شماره ۱۲۳ در ارتباط بوده و از خدمات رایگان آن ها استفاده کنید.