چگونه می توان نشانه های دروغ را تشخیص داد؟

دروغ و فریب از رفتارهای معمول انسان است. تا همین اواخر، تحقیقات کمی در مورد دروغ گفتن افراد انجام شده بود. یک نظرسنجی بین المللی سال 2004 نشان داد که 96٪ مردم حداقل گاهی اوقات به دروغ اعتراف می کنند. در این مقاله با ما همراه باشید تا در رابطه با دروغ گفتن و نشانه های آن بیشتر صحبت کنیم.

شیوع دروغگویی

یک مطالعه ملی که در سال 2009 منتشر شد، 1000 بزرگسال در ایالات متحده را مورد بررسی قرار داد و نشان داد که 60٪ از شرکت کنندگان در این نظرسنجی گفته اند که اصلاً دروغ نگفته اند. در عوض، محققان دریافتند که تقریباً نیمی از دروغ ها فقط توسط 5٪ از کل افراد گفته شده بود. این مطالعه نشان می دهد که اگرچه ممکن است میزان شیوع متفاوت باشد، اما احتمالاً گروه کوچکی وجود دارند که بیش از همه دروغ می گویند.

فارغ از این آمار واقعیت این است که احتمالاً اکثر مردم هر از گاهی دروغ می گویند. برخی از این دروغ ها دروغ های سفید کوچکی هستند که برای محافظت از احساسات دیگران طراحی شده اند. در موارد دیگر ، این دروغ می تواند بسیار جدی تر باشد یا باعث آسیب به دیگران شود

تشخیص دروغ دشوار است

مردم به طور شگفت انگیزی در افشای دروغ بد هستند. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که انسان فقط در 54٪ موارد در آزمایشگاه می تواند دروغ را به درستی تشخیص دهد، اگر 50٪ میزان تشخیص به دلیل شانس باشد می توان تشخیص این موضوع را سخت تر از این حرف ها دانست.

قابل درک است که تشخیص و اندازه گیری تفاوت رفتار بین افراد صادق و دروغگو دشوار است. محققان سعی کرده اند روش های مختلفی برای افشای دروغ پیدا کنند. در حالی که هیچ نشانه ساده و قانع کننده ای مبنی بر عدم صداقت کسی (مانند بینی پینوکیو) وجود ندارد، محققان چندین شاخص مفید پیدا کرده اند.

فقط باید در نظر داشت که مانند بسیاری از موارد دیگر، افشای دروغ اغلب به یک چیز خلاصه می شود: اعتماد به غریزه. اینکه بدانید دقیقاً با چه علائمی می توانید دروغ را تشخیص دهید و یادگیری اینکه آگاهی از واکنش های خود و دیگران به شما کمک می کند دروغ را بهتر متوجه شوید.

نشانه های دروغ

روانشناسان از تحقیقات بدن و تحقیقات فریب برای کمک به مأموران اجرای قانون برای تشخیص حقیقت از دروغ استفاده کرده اند. محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس تحقیقاتی را در مورد این موضوع انجام دادند و 60 مطالعه درباره کلاهبرداری را برای توسعه راهنمایی و آموزش برای مقامات اجرای قانون مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. نتایج تحقیقات آنها در مجله آمریکایی روانپزشکی قانونی منتشر شده است. برخی از موارد  بالقوه ای که محققان شناسایی کرده اند و می تواند نشان دهد مردم تقلب می کنند:

مبهم بودن و ارائه جزئیات کم

تکرار کردن سوالات قبل از پاسخ دادن به ان ها

بریده بریده صحبت کردن

عدم ارائه چزئیات خاص زمانی که فرد را با سوالات خود به چالش می کشید

رفتارهای کلیشه ای مانند بازی با مو یا فشار انگشتان روی لب

محققان پیشنهاد می کنند که اگرچه تشخیص فریب همیشه چالش برانگیز است، اما آموزش با کیفیت می تواند توانایی فرد در تشخیص دروغ را بهبود بخشد:

"بدون آموزش، بسیاری از مردم فکر می کنند که می توانند فریب را تشخیص دهند، اما درک آنها به توانایی واقعی آنها ارتباط ندارد. آموزش سریع و ناکافی منجر به این واقعیت می شود که بیش از حد تجزیه و تحلیل کنند و در نتیجه دچار خطا و اشتباه در تشخیص دروغ شوند".

نکاتی برای تشخیص دروغ

اگر فکر می کنید کسی حقیقت را نمی گوید، چندین راهکار وجود دارد که می توانید واقعیت را از داستان متمایز کنید.

تنها به زبان بدن اعتماد نکنید

وقتی نوبت به فاش کردن یک دروغ می رسد، مردم اغلب روی "گفتن" زبان بدن یا سرنخ های جسمی و رفتاری ظریف که فریب را نشان می دهند تمرکز می کنند. با اینکه نشانه های زبان بدن گاهی اوقات می تواند فریب را نشان دهد، اما تحقیقات نشان می دهد بسیاری از رفتارهای مورد انتظار همیشه با دروغگویی ارتباط ندارند.

محقق هوارد ارلیچمن، روانشناسی که از دهه 1970 حرکت چشم را مطالعه کرده است، دریافت که حرکت چشم به معنای دروغ گفتن نیست. در واقع، وی پیشنهاد می کند که تغییر چشم به معنای آن است که فرد در حال تفکر یا به عبارت دقیق تر، در حال جستجو در حافظه طولانی مدت خود است.

مطالعات دیگر نشان داده اند که در حالی که نشانه ها و رفتارهای فردی شاخص های مفید فریب هستند، اما برخی از مواردی که معمولاً با دروغگویی مرتبط هستند (مانند حرکات چشم) از بدترین گزینه های پیش بینی هستند. ابزاری مفید برای تشخیص وقتی صحبت از دروغ می شود، این است که بدانید کدام سیگنال ها را باید جستجو کنید.

 روی سیگنال های درست تمرکز کنید

مطالعات نشان داده است که در حالی که مردم اغلب برای کشف دروغ به شواهد اعتماد می کنند، مشکل اساسی ممکن است در ضعف شواهد به عنوان شاخص های دروغ باشد. برخی از سرنخ های خاص تر که افراد به دنبال آن هستند عبارتند از:

مبهم بودن: اگر گوینده به عمد جزئیات مهم را فراموش کند، ممکن است به این دلیل باشد که آنها دروغ می گویند.

عدم اطمینان در صدا: اگر شخصی به نظر می رسد نامطمئن صحبت می کند پس شاید در حال دروغ گفتن است.

بی تفاوتی: بالا رفتن شانه ها، عدم بیان و رفتار خسته کننده می تواند نشانه دروغ گفتن باشد زیرا فرد سعی می کند احساسات و داستان های احتمالی را منتقل نکند.

فکر بیش از حد: اگر به نظر می رسد فرد بیش از حد به جزئیات داستان فکر می کند، این ممکن است به این دلیل باشد که شما را فریب می دهد.

در اینجا درس این است که اگرچه زبان بدن می تواند مفید باشد، اما توجه به سیگنال های صحیح اهمیت دارد. با این حال، برخی از کارشناسان معتقدند که اعتماد به برخی نشانه ها ممکن است بر توانایی تشخیص دروغ تأثیر بگذارد.

بخواهید داستان خود را به ترتیب معکوس بیان کنند.

تشخیص دروغ می تواند به عنوان یک فرایند منفعل دیده شود. ممکن است افراد تصور کنند که فقط می توانند زبان بدن و حالات چهره یک دروغگوی بالقوه را مشاهده کنند تا "افسانه های" آشکار را شناسایی کنند. اگر فعال تر دروغ بگویید، می توانید به نتایج بهتری برسید.

برخی تحقیقات نشان داده است که درخواست از شما برای گفتن داستانهای خود به صورت برعکس و نه ترتیب زمانی می تواند صحت تشخیص دروغ را بهبود بخشد. نشانه های کلامی و غیرکلامی برای تمایز بین دروغگویی و افشای حقیقت ممکن است با افزایش بار شناختی روشن تر شوند.

دروغ بیش از بیان حقیقت باعث استرس روانی می شود. بنابراین وقتی پیچیدگی شناختی بیشتری اضافه می کنید، ویژگی های رفتاری ممکن است آشکارتر شوند.

دروغ گفتن نه تنها به توانایی شناختی بیشتری نیاز دارد، بلکه دروغگویان تمایل دارند با مشاهده رفتار خود و ارزیابی واکنشهای دیگران، از انرژی ذهنی قابل توجهی بیشتری استفاده کنند. آنها نگران اقتدار خود هستند و دیگران را وادار می کنند که داستان های شان را باور کنند. همه اینها به تلاش قابل توجهی نیاز دارد. بنابراین، انجام یک کار پیچیده (مانند تعریف داستان به صورت معکوس)، شناسایی اشکالات داستان و سایر شاخص های رفتاری را آسان می کند.

گزارش علمی

در یک مطالعه، از 80 نفر خواسته شد در مورد یک واقعه سازمان یافته دروغ بگویند. از برخی افراد خواسته شد که داستان های خود را به ترتیب معکوس بیان کنند، در حالی که به دیگران به سادگی داستان های آنها با ترتیب زمانی گفته شد. محققان دریافتند مصاحبه هایی که به ترتیب معکوس انجام شده اند، صفات رفتاری بیشتری را برای تقلب نشان می دهد.

در آزمایش دوم ، 55 افسر پلیس سوابق بازجویی از آزمایش اول را بررسی کردند و از آنها خواسته شد که مشخص کنند چه کسی دروغ می گوید و چه کسی نه. تحقیقات نشان داد که مقامات اجرای قانون هنگام مصاحبه به ترتیب معکوس در تشخیص دروغ بهتر از مصاحبه با ترتیب زمانی هستند.

به غریزه خود اعتماد کنید

پاسخ های غریزی فوری شما ممکن است دقیق تر از هر تشخیص آگاهانه ای باشد که می توانید امتحان کنید. نتایج نشان می دهد که افراد می توانند تصوری شهودی و ناخودآگاه از دروغ گفتن شخصی داشته باشند.

اگر پاسخ های شهودی ما می تواند دقیق تر باشد، چرا مردم نمی توانند عدم صداقت را بهتر تشخیص دهند؟ واکنش های آگاهانه می تواند در ارتباطات خودکار ما تداخل ایجاد کند. افراد به جای اعتماد به غرایز، بر رفتارهایی تمرکز می کنند که غالباً آنها را با دروغگویی مرتبط می دانند ، مانند: اضطراب و عدم ارتباط چشمی. تأکید بیش از حد بر رفتارهایی که فریب رفتارهای غیر قابل اعتماد را پیش بینی می کنند، تشخیص حقیقت را دشوار می کند.

جمع بندی ای سنج

واقعیت این است که هیچ نشانه کلی وجود ندارد که تشخیص دهیم فردی دروغ می گوید. تمام علائم، رفتارها و شاخص هایی که محققان با دروغگویی مرتبط می دانند فقط سرنخ هایی هستند که می توانند به ما کمک کنند. دفعه بعدی که سعی کردید صحت و سقم داستان یک شخص را بسنجید، دیگر نگاه کردن به کلیشه "نشانه های دروغ" را متوقف کنید و یاد بگیرید رفتارهای ظریف تری که ممکن است با فریب همراه باشد را مشاهده کنید. در صورت لزوم، با وارد آوردن فشار ذهنی از طریق درخواست برای بیان داستان به ترتیب معکوس، سعی کنید تشخیص نشانه های دروغ را افزایش دهید. سرانجام و شاید مهمتر از همه، به غرایز خود اعتماد کنید. شما می توانید حس شهودی عالی از صداقت داشته باشید. یاد بگیرید که به این غرایز توجه کنید.

نظر شما در رابطه با دروغگویی چیست؟ چه نشانه ها و راه های دیگری برای تشخیص آن وجود دارد؟ تجربه های ارزشمند خود در این رابطه را با ما به اشتراک بگذارید.