اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم یکی از مشکلات دوران کودکی است که شیوع بالایی دارد. علائم و نشانه های اوتیسم معمولاً قبل از 3 سالگی ظاهر می شوند. اینها شامل مشکلات ارتباط، تعامل اجتماعی و واکنش پذیری و همچنین رفتارهای وسواسی یا تکراری احتمالی است. در ادامه به توضیح بیشتر این اختلال خواهیم پرداخت:

اوتیسم چیست؟

اوتیسم اختلال رشدی است که روی پردازش اطلاعات تاثیر می گذارد. افراد مبتلا به اوتیسم در مهارت های ارتباطی و اجتماعی به مشکل بر می خورند. علایق محدودی دارند و رفتارهای تکراری انجام می دهد. حساسیت و ناراحتی از محرک های حسی مانند نورهای خاص یا صداها دارند.

چون اوتیسم علائم بسیار زیادی دارد، این شرایط روی یک طیف اتفاق می افتد، که با عنوان اختلال طیف اوتیسم شناخته می شود. سندرم اسپرگر (Asperger's syndrome) به اوتیسم با عملکرد بالا اشاره دارد ولی اصطلاح تشخیصی رایجی نیست.

اوتیسم معمولا در 2 سالگی بروز می کند. طبق CDC در مردان 4 برابر زنان است. در 20 سال گذشته، پژوهش های بسیار زیادی وجود داشته است ولی مشخص نیست که وقوع آن واقعا افزایش یافته یا متخصصان آگاهی بیشتری در موردش بدست آورده اند.

هیچ درمانی حتی در سطح جهانی برای اوتیسم وجود ندارد؛ افراد زیادی در مورد این مسئله بحث می کنند که اوتیسم نباید بعنوان شرایط پزشکی در نظر گرفته شود که نیازمند بهبود است. برای افرادی که در انتهای طیف با عملکرد کمتری قرار دارند، تمرینات هدفمند و درمان ها می توانند به کاهش علائم کمک کنند.

علائم اوتیسم

در حالیکه شدت علائم بسیار متفاوت است، نارسایی های متفاوتی از نظر مهارت های اجتماعی و ارتباطی وجود دارد. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم اصلا حرف نمی زنند و در کل زندگی ساکت می مانند. در حالیکه برخی دیگر، چالش های نسبتا اجتماعی دارند. کودکان مبتلا به اوتیسم علاقمندی های محدودی دارند و رفتاری تکراری انجام می دهند.

والدین ممکن است متوجه شوند که نوزاد آنها از ارتباط چشمی پرهیز می کند و واکنش نشان نمی دهند و ایجاد روابط عاطفی و دلبستگی به والدین برای آنها سخت است. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است واکنش های عادی نسبت به محرک های حسی انجام دهند و نسبت به برخی صداهای خارجی خاص، بافت ها، مزه ها و بو ها بسیار حساس باشند. ممکن است از نظر هماهنگی حرکتی، نواقصی داشته و عضلاتی ضعیف داشته باشند.

کودکان اوتیسمی رفتارهای تکراری زیادی در اوایل زندگی نشان می دهند مانند بال و پر زدن با دست ها، تکان دادن بدن و ایجاد صدا. ممکن است مکررا اشیاء را جمع کرده و پخش کنند. برخی کودکان به خودشان آسیب می زنند و کارهای تکراری مانند گاز گرفتن دست ها و محکم گرفتن سر را انجام دهند. عده ای نیز تمایل زیادی به بی نظمی در کارهای روزانه دارند. موسسه ملی بهداشت روان لیستی از علائم رایج اوتیسم را تهیه کرده است که در ادامه به آن ها می پردازیم.

اولین علائم و نشانه های اوتیسم عبارتند از:

بدون غان و غو ن کردن  تا 1 سالگی

بدون استفاده از تک کلمات تا 16 ماه یا دو کلمه تا 2 سال

عدم پاسخ به نام خودش

از دست دادن مهارت های زبانی یا اجتماعی

تماس چشمی ضعیف

روش بازی کلیشه ای با اسباب بازی ها یا اشیا

بدون لبخند یا واکنش اجتماعی

بیش از حد یا کم واکنش غیرمعمول نسبت به ورودی های حسی مانند لمس، بو، مزه، سر و صدا

برخی از علائم قابل توجه این کودکان در بعد از سه سالگی عبارتند از:

کاهش توانایی دوست شدن با همسالان

کمبود یا تغییر در بازی خلاق و اجتماعی

استفاده از یک زبان کلیشه ای ، تکراری یا غیر معمول

الگوهای علاقه محدود با شدت یا تمرکز غیر طبیعی

توجه به شغل با موضوعات خاص

انطباق با روال خاص یا تشریفات خاص

اگر این علائم به طور ناگهانی در کودک بالای 3 سال ظاهر شود و سایر علائم قطعاً در سنین پایین وجود نداشته باشد، کودک واجد شرایط تشخیص اوتیسم نخواهد بود. با این حال، تقریباً به طور قطع کودک یک تشخیص متفاوت خواهد داشت.

یادآوری

لازم به یادآوری است که هیچ یک از این علائم به طور جداگانه نشان دهنده اوتیسم نیست. اوتیسم یک اختلال تکاملی رایج است، به این معنی که کودک باید چندین مورد از این علائم را داشته باشد تا واجد شرایط تشخیص باشد.

علل اوتیسم

هیچکس کاملا از علل اوتیسم مطلع نیست. تعداد کودکانی که با این اختلال تشخیص داده می شوند بطور چشمگیری از هزاره گذشته افزایش یافته است ولی متخصصان مطمئن نیستند که آیا نشان دهنده رشد تشخیص است یا واقعا افزایش زیادی داشته است.

پژوهش نشان می دهد که ژنتیک هم عامل دیگری است. چون افرادی که برادر یا خواهر مبتلا به اوتیسم دارند، احتمال زیادی دارد که خودشان هم مبتلا باشند. احتمال اوتیسم در افرادی که والدین مسن تری دارند، بالاست. وزن تولد بسیار پائین هم عامل خطر دیگری است که طبق موسسه ملی بهداشت روانی ، ASD در افرادی که شرایط ژنتیکی یکسانی دارند بسیار اتفاق می افتد مانند سندرم X آسیب پذیر، یا سفت شدگی بافت برجسته.

برخورد با اوتیسم

رویکردهای موثر زیادی برای مدیریت یا برخورد با اوتیسم وجود دارد. مداخلات اولیه با رفتارهای بسیار ساختاری، شناختی و درمان های ارتباطی، گاهی اوقات تا حد زیادی به کودکانی با مهارت های یادگیری اوتیسمی کمک می کنند.

برنامه های آموزشی مدرسه که برای کودکان اوتیسمی طراحی شده اند می تواند در ارتقاء عملکرد ذهنی موثر باشد. برنامه هایی که از تحلیل رفتار کاربردی (ABA) استفاده می کنند تا حد زیادی بعنوان استانداردی برای برخورد مورد قبول واقع شده اند. در اکثر برنامه ها، والدین به مشارکت بالا با کودکان تشویق می شوند.

در حالیکه هیچ دارویی نمی تواند نارسایی های اوتیسمی را اصلاح کند ولی داروهای روان گردان مانند ضد افسردگی ها، آرامش بخش ها و داروهای ضد تشنج گاهی اوقات برای کنترل علائم خاص تجویز می شوند. داروهای ضد تشنج ممکن است تعداد حملات ناگهانی فرد را کاهش دهد و آنها را کاملا از بین نمی برد.

اوتیسم و مشکلات مرتبط

به نظر می رسد اوتیسم با برخی داروها و شرایط بهداشت روانی همپوشانی دارد. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند، ADHD، اضطراب، افسردگی، صرع، اختلال خواب، مشکلات گوارشی یا سندرم X آسیب پذیر هم داشته باشند.

کشف اینکه چرا این شرایط با هم اتفاق می افتد و چگونه یکی باعث دیگری ( یا برعکس) می شود سخت است. هنوز هم تشخیص آنها بسیار مهم است چون به افراد مبتلا به اوتیسم اجازه می دهد علائم ناامید کننده را بررسی کرده و زندگی روزانه خودشان را بهبود بخشند.

رسیدگی به کودکان اوتیسمی

فهمیدن اینکه کودکی مبتلا به اوتیسم است بار هیجانی بالایی داشته  و والدین ممکن است عواطف مختلفی را تجربه کنند. همچنین والد کودک اوتیسم بودن واقعا زمان بر و طاقت فرساست. رسیدگی (والدین بودن) به کودک مبتلا به اوتیسم اغلب به معنای ورود به برنامه های پژوهشی، خدمات، ثبت جزئیات دقیق و تبدیل شدن به مدافع کودک در مدرسه و محیط درمانی، بعلاوه ی انطباق با ملاحظات رابطه ای و مالی جدید است.

توجه

 اگر والد کودک اوتیسم هستید نگران نباشید و بدانید که اوتیسم شرایط نسبتا شایعی است و منابع و متخصصان بسیاری برای کمک به والدین وجود دارد تا بهترین حمایت ممکن را به شما و کودکتان ارائه نمایند.

اوتیسم در مدرسه

کلاس درس برای کودک اوتیسمی می تواند مکان چالش برانگیزی باشد؛ از رسیدگی به تکالیف مدرسه تا نورهای روشن و صداهای ساختمان. کودکان اوتیسمی مستحق خدماتی هستند که بتواند به تحصیل آنها کمک کند. والدین نقش حیاتی در این فرایند دارند اعم از طراحی برنامه تحصیلی فردی تا حفظ کانال های ارتباطی با مدیران

اوتیسم در بزرگ سالی

برخی افراد در سنین بزرگسالی متوجه اوتیسم می شوند. افراد واکنش متفاوتی به این اطلاعات دارند ولی برخی دیگر از بینش جدیدی که نسبت به خودشان یافته اند، شکر گذارند.

در این مرحله، افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با در ثبت نام دانشگاه، یافتن خانه ای مناسب و ثبات شغلی کمک دریافت کنند. در این حوزه ها، گزینه های متفاوتی برای حمایت از آنها روی طیف اختلال وجود دارد.

اوتیسم و محیط کاری

افراد مبتلا به اوتیسم با چالش های متفاوتی در محیط کاری روبرو می شوند و برخی از آنها قادر به استخدام یا ادامه شغل نیستند. اگرچه تلاش های رو به رشدی در بین شرکت ها برای شناسایی مزایای بهره بردن از تفاوت های ذهنی و روانی وجود دارد. استخدام فرد مبتلا به اوتیسم و حمایت از انها در نقش هایشان را شامل می شود.

تفاوت های ذهنی و روانی و جامعه اوتیسم

مفهوم تفاوت ذهنی و روانی، از تفاوت های بین افراد مبتلا به اوتیسم و بقیه تفاوت های تفکری و رفتاری حمایت کرده، استقبال کرده و به آنها احترام می گذارد. افرادی که از جنبش تفاوت ذهنی و روانی حمایت می کنند، اصرار می کنند که هیچ مغز "عادی" وجود ندارد که بقیه مغزها طبق آن سنجیده شوند. بنابراین، اوتیسم باید مورد قبول قرار گرفته و بعنوان تنوع طبیعی در شرایط سیستم عصبی انسان شناخته شود.

طرفداران، به مهارت های ارزشمند و دستاوردهای انواع مغزها اشاره کرده و همچنین به ارزش انواع این تمایز ها تاکید می کنند. در همین زمان، برخی پژوهشگران و متخصصان پزشکی معتقدند که مفهوم تفاوت ذهنی و روانی را می توان بطور منطقی در مورد افرادی با نقش عملکرد بالا اعمال کرد.

نظریه های اوتیسم

دانشمندان تئوری های زیادی برای کمک به توضیح آنچه باعث اوتیسم می شود ارائه داده اند. یکی از این ایده ها، تئوری ذهن قطری (diametric brain) است که پیشنهاد می کند اوتیسم و بیماری روانی در انتهاهای متضاد طیف ذهن گرایی، توانایی تفسیر ذهن ها و تحریک دیگران، قرار دارند. مورد دیگر، تئوری ذهنی شدیدا مردانه است که اوتیسم بعنوان نسخه افراطی از ذهن "مردانه" از نظر توانایی های سیستمی را نشان می دهد. ایده های دیگری هم پدید آمده اند، مانند فرضیه انگیزه اجتماعی و فرضیه دنیای وسیع. در حالت کلی، پژوهش بیشتری برای درک این پدیده پیچیده مورد نیاز است.

جمع بندی ای سنج

اگرچه افراد مبتلا به اوتیسم با چالش های زیادی روبرو هستند، اما آنها اغلب دارای نقاط قوت و استثنایی هستند. این کودکان به ویژه در موارد با عملکرد بالا می توانند هدایت شده و کارهای مفیدی را در جامعه انجام دهند. به طور کلی افراد طیف اوتیسم باید به درستی درک شده و نیازهای ویژه آن ها مدنظر قرار گیرد.

نظرتان در رابطه با اوتیسم چیست؟ دیدگاه و تجربیات خود برای کمک به این کودکان و والدینشان را با ما به اشتراک بگذارید.