چگونه می توانم بگویم آدم سازگاری هستم؟

سازگاری ثبات جریانی است که با ظهور نیاز آغاز می شود و به مجموعه ای از فعالیت هایی که فرد نیاز دارد پاسخ می دهد.

جریان سازگاری اجتماعی بسیار شبیه به جریان فعلی است و هر فرد دارای نیازهای روانی است که باید برای اطمینان از تعادل روانشناختی آن مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر جنبه فیزیولوژی، یک فرد در یک جامعه اجتماعی نیاز به سازگاری دارد.

اگر کودک احساس امنیت نمی کند یا خود را یک فرد با تعارض می داند و یا در موقعیت های اجتماعی احساس ناراحتی می کند، او باید خود را با محیط سازگار کند.

راجرز سازگاری را به عنوان سازگاری را روش های متوالی می داند که فرد در ان با تغییرات و برقراری ارتباط بین خود و محیط به گونه ای تنظیم می شود تا رفاه و بهزیستی را به حداکثر برساند. برای درک سازگاری، ما نیاز به دانستن خصوصیات افرادی که سازگار هستند، داریم.

بسیاری از روانشناسان ویژگی های زیر را به عنوان مولفه های سازگاری خوب در نظر می گیرند:

اثربخشی ادراک: افراد سازگار در تفسیر حوادث و همچنین توانایی هایشان واقع بینانه هستند. آنها ادراک نامناسب از رفتار و اعمال دیگران و توانایی های آنها ندارند. به این معنی است که آنها همیشه بیشتر یا کمتر از آنچه که هستند یا قادر به انجام آن نیستند، چیزی را درک نمی کنند.

اعتماد به نفس: افراد سازگار برای خود، عزت و احترام قائلند و خودشان را ارزشمند و قابل قبول توسط دیگران دانسته و به همین دلیل در روابط اجتماعی خود مستقل هستند. آنها به راحتی می توانند روابط نزدیک و رضایت بخش را با دیگران برقرار کنند.

توانایی کنترل رفتار خود: افراد با سازگاری خوب در کنترل رفتار خود اعتماد دارند و این احساس توانایی در خود، انگیزه افراد برای ایجاد روابط خوب و دوست داشتن با دیگران است.
توانایی مقاومت در برابر شکست: فردی سازگار در برابر مشکلات و شکست هایش قادر به تشخیص، پذیرش و تصمیم گیری مناسب است و از پذیرش مسئولیت ترس ندارد.

انعطاف پذیری: یک شخص سازگار می تواند خود را به وضعیت های مختلف و گاه متضاد هماهنگ سازد و حداکثر انعطاف پذیری در رفتار اجتماعی و شخصی را نشان دهد.
حس امنیت: شخص به دیگران حساس نیست و به دیگران اعتماد دارد و به همین علت می تواند ارتباط و تمایل به برقراری ارتباط اجتماعی ایجاد کند.

هر شخص با الگوهای منحصر به فرد برای تنش در زندگی مواجه است. بخشی از این واقعیت به دلیل تفاوت هایی که مردم با آن روبرو می شوند و موقعیت های شان را تغییر می دهند، اما در حقیقت، حتی دو نفر با الگوی معمول تنش روبرو نمی شوند. سن یک فرد، جنسیت، شغل، وضعیت اقتصادی، شخصیت، شایستگی و وضعیت خانوادگی نیازهای او را تعیین می کند.

الگوهای تنش از زمان به زمان تغییر می کنند که هم قابل پیش بینی و هم قابل پیش بینی نیست.

علاوه بر این فشارها به تنهایی و آزادانه ظاهر نمی شوند و به طور مستقل از یکدیگر عمل نمی کنند. نه تنها تنوع فشارهای بالا نیاز به یکی از آنهاست، بلکه مجموعه ای از الگوهای فشار در هر زمان نقش مهمی را ایفا می کند که بر میزان مشکلی که ما را به هماهنگی می رساند فشار می آورد و این همان مسئله ای است که زندگی ما را خراب می کند. عوامل زیر می توانند بر سازگاری تاثیرگذار باشند:

اهمیت دوام و تنوع عوامل سازگاری: نشان داده شده است که تنش های خاصی نظیر مرگ فردی که علاقه مند یا بیماری شدید فردی هستند نشان داده است که اکثر مردم در وضعیت شدید فشار قرار دارند.

قدرت و برابری مبارزه: مبارزه بین انگیزه های ضعیف با انگیزه های قوی موجب زیان های جدی می شود.

فشار احتمالی پیش بینی شده: در بیشتر شرایط فشار و همچنین درگیری ها، شدت پیش بینی شده به عنوان رویکرد فشار افزایش می یابد.
آشفتگی و ناگهانی بودن مشکل: اغلب، عوامل سازگاری قبلا پیش بینی نشده یا الگوهای سازگاری که پیش از این آماده نشده اند افراد را تحت فشار زیادی قرار می دهد.

یکی از دلایل اصلی بسیار ناخوشایند این است که دانش و مهارت های فرد به طور کامل ناکافی و بی اهمیت است. درک ماهیت موقعیت فشار، آماده کردن آن برای مقابله با آن و دانستن اینکه چقدر طول خواهد کشید، فشار را کاهش می دهد. به نظر می رسد شناخت های فرد مهمترین عامل برای این مقابله است. این شناخت ها همان توانایی فرد برای تفسیر متفاوت فشارها و مشکلات است.