تله رهاشدگی چیست | علائم، نحوه تشخیص و راه مقابله

متاسفانه تله رهاشدگی، زندگی بسیاری از ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و از آن بی اطلاع هستیم. اگر همواره نگران هستید که دیگران شما را رها کنند، دچار تله رهاشدگی هستید. افراد دارای تله رهاشدگی این ذهنیت را دارند که دوستان یا شریک عاطفی، آن‌ها را ترک می‌کند. این تله می‌تواند باعث آسیب زدن به روابط افراد شود و به همین دلیل باید به آگاهی کاملی درباره آن برسید.

آیا شما هم نگران از دست دادن عزیزان خود هستید؟ استرس زیادی را به خاطر این موضوع تجربه می‌کنید؟

این نوشتار از ای سنج به شما کمک می‌کند تا تله رهاشدگی را بهتر بشناسید و از احساس ناخوشایند این تله، رهایی پیدا کنید.

طرحواره چیست؟

برای اینکه بتوانیم معنای تله رهاشدگی یا طرحواره رهاشدگی را بهتر درک کنیم نیاز است که با معنای طرحواره، آشنا شویم. 

طرحواره‌ها الگوهای رفتاری و فکری بوده که در طول زندگی ما شکل می‌گیرند و به ما در تفسیر و واکنش به موقعیت‌های مختلف کمک می‌کنند. این الگوها از تجربیات ما در دوران کودکی، روابط با دیگران و فرهنگ و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، نشأت می‌گیرند.

طرحواره‌ها می‌توانند منجر به تجربه شرایط ناخوشایند در زندگی شوند، همچنین ما با طرحواره‌ها، واکنش‌های یکسانی را در شرایط خاص، تجربه می‌کنیم.

ماهیت تله رهاشدگی یا طرحواره رهاشدگی

تله رهاشدگی یکی از تله‌های ذهنی رایج است که فرد را درگیر ترس‌های عمیق و طاقت‌فرسایی از تنهایی، طرد شدن و رها شدن توسط افراد مهم زندگی‌اش می‌کند. این دسته از افراد، به دلیل تله رهاشدگی، دائما نگران طرد شدن و خیانت دیدن هستند و همچنین  به دلیل ترس از رها شدن، ممکن است سعی کنند روابط خود را به طور کامل کنترل کرده و به طرف مقابل اجازه ابراز نظر و استقلال ندهند.

افراد با تله رهاشدگی به طور مداوم در ترس و اضطراب از رها شدن و طرد شدن توسط افراد مهم زندگی خود به سر می‌برند. این ترس و اضطراب می‌تواند به قدری شدید باشد که زندگی روزمره آنها را تحت تاثیر قرار دهد.

دلایل ایجاد تله رهاشدگی

تله رهاشدگی در اثر تجربیات دوران کودکی که در آن فرد، احساس رها شدن، طرد شدن یا عدم امنیت عاطفی می‌کند، ایجاد می‌شود. این تجربیات می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• رها شدن واقعی: مانند زمانی که والدین یا مراقب اصلی کودک را ترک می‌کنند.
• طرد شدن عاطفی: زمانی که والدین به کودک توجه کافی نمی‌کنند یا به طور مداوم او را مورد انتقاد قرار می‌دهند.
• بی‌ثباتی عاطفی: والدین درگیر مشکلات عاطفی یا روانی هستند و نمی‌توانند به طور مداوم از کودک حمایت عاطفی کنند.
• عدم ثبات در مراقبت: کودک به طور مکرر بین والدین یا مراقبان مختلف جابجا می‌شود.

این تجربیات می‌توانند منجر به شکل‌گیری باورهای زیر در فرد شوند:

• من دوست‌داشتنی نیستم.
• من به اندازه کافی خوب نیستم.
• من تنها می‌مانم.
• هیچ کس به من اهمیت نمی‌دهد.
• من نمی‌توانم به کسی اعتماد کنم.

این باورها می‌توانند منجر به تله رهاشدگی در بزرگسالی شوند. افراد با تله رهاشدگی غالباً ترس شدیدی از رها شدن، طرد شدن یا عدم امنیت عاطفی دارند. آنها ممکن است در روابط خود به طور ناامیدانه‌ای به دنبال تأیید و اطمینان هستند و به طور مداوم نگران باشند که شریک عاطفی، آن‌ها را ترک کند.

علاوه بر تجربیات دوران کودکی، عوامل دیگری نیز می‌توانند در ایجاد تله رهاشدگی نقش داشته باشند:

• ژنتیک: برخی افراد به طور ژنتیکی بیشتر مستعد اضطراب جدایی و ترس از رها شدن هستند.
• شخصیت: افراد با عزت نفس پایین و اعتماد به نفس ضعیف بیشتر در معرض خطر ابتلا به تله رهاشدگی هستند.
• تجربیات منفی در بزرگسالی: مانند طلاق، جدایی یا از دست دادن یک عزیز می‌تواند منجر به تله رهاشدگی شود.

منشا طرحواره رهاشدگی

 ریشه تله رهاشدگی در تجربیات دوران کودکی نهفته است، جایی که فرد احساس رها شدن، طرد شدن یا ناامنی عاطفی را تجربه می‌کند.

منشا این نوع طرحواره می‌تواند موارد زیر باشد:

1. فوت یکی از والدین در کودکی

• مرگ یکی از والدین می‌تواند ضربه روحی شدیدی به کودک وارد کند و احساس رها شدن و تنهایی را در او ایجاد کند.
• کودک ممکن است احساس کند که به اندازه کافی خوب نبوده که مانع از مرگ والدین شود.

2. بستری شدن مادر و دوری طولانی مدت 

• جدایی طولانی مدت از مادر، به خصوص در سنین پایین، می‌تواند منجر به اضطراب جدایی و ترس از رها شدن در کودک شود.
• کودک احساس می‌کند که مادرش او را دوست ندارد یا به او اهمیت نمی‌دهد.

3. رفتن به مدرسه شبانه روزی در سن خیلی کم و یا بزرگ شدن در پرورشگاه

• جدایی از خانواده و زندگی در محیطی غریبه می‌تواند احساس ناامنی عاطفی و رها شدن را در کودک ایجاد کند.
• کودک ممکن است احساس کند که دوست‌داشتنی نیست و به او تعلق خاطری ندارند.

4. داشتن مادری بی ثبات

• مادرانی که از نظر عاطفی یا روانی ناپایدار هستند، ممکن است در ارائه عشق و حمایت مداوم به کودک خود ناتوان باشند.
• این امر می‌تواند منجر به احساس ناامنی عاطفی و ترس از رها شدن در کودک شود.

5. فرزند طلاق یا شاهد مشاجرات دائمی والدین بودن

• طلاق یا مشاجرات دائمی والدین می‌تواند محیطی ناامن و پر از اضطراب برای کودک ایجاد کند.
• کودک ممکن است احساس کند که مسئول طلاق یا مشاجرات والدینش است.

6. از دست دادن توجه یکی از والدین با ازدواج مجدد یا تولد فرزند جدید

• زمانی که یکی از والدین توجه خود را به همسر جدید یا فرزند جدید معطوف می‌کند، کودک ممکن است احساس رها شدن و طرد شدن کند.
• این امر می‌تواند منجر به حسادت و خشم در کودک شود.

7. مراقبت و حمایت بیش از حد والدین

• والدینی که بیش از حد از فرزندان خود مراقبت می‌کنند و به آنها اجازه استقلال نمی‌دهند، ممکن است به طور ناخواسته تله رهاشدگی را در آنها ایجاد کنند.
• این امر می‌تواند منجر به وابستگی بیش از حد کودک به والدین و ترس از جدایی از آنها شود.

تاثیر تله رهاشدگی در روابط

تله رهاشدگی می‌تواند مانع بزرگی در ایجاد و حفظ روابط رضایت‌بخش باشد. این تله به دلیل ترس عمیق از رها شدن و طرد شدن، فرد را به سمت رفتارهایی سوق می‌دهد که روابط او را به خطر می‌اندازد.

این طرحواره اغلب با طرحواره‌های دیگر مرتبط است. این ارتباط می‌تواند به درک عمیق‌تر تله رهاشدگی و نحوه‌ی تاثیر آن بر روابط و زندگی فرد کمک کند.

در اینجا به چند نمونه از این ارتباطات اشاره می‌کنیم:

1. تله رهاشدگی و تله اطاعت

• فردی که به تله رهاشدگی و تله اطاعت مبتلا است، به طور مداوم سعی می‌کند تا خواسته‌ها و انتظارات دیگران را برآورده کند تا از رها شدن و طرد شدن جلوگیری کند.
• این افراد ترس عمیقی از نه گفتن دارند و به طور مداوم خود را در حال فدا کردن برای دیگران می‌بینند.
• باور اصلی: "اگر مطیع نباشم، رها می‌شوم."

2. تله رهاشدگی و تله وابستگی

• فردی که به تله رهاشدگی و تله وابستگی مبتلا است، به طور افراطی به دیگران وابسته است و بدون آنها احساس تنهایی و اضطراب می‌کند.
• این افراد احساس ناتوانی در مراقبت از خود دارند و به طور مداوم به دنبال حمایت و تأیید دیگران هستند.
• باور اصلی: "من به تنهایی نمی‌توانم زنده بمانم."

3. تله رهاشدگی و تله نقص و شرم

• فردی که به تله رهاشدگی و تله نقص و شرم مبتلا است، ترس عمیقی از رها شدن به دلیل نقص‌ها و عیوب خود دارد.
• این افراد اعتماد به نفس پایینی دارند و به طور مداوم خود را با دیگران مقایسه می‌کنند.
• باور اصلی: "من به اندازه کافی خوب نیستم و به همین دلیل رها می‌شوم."

تاثیر تله رهاشدگی در ازدواج

فردی که به تله رهاشدگی مبتلا است، در رابطه با شریک زندگی خود ممکن است رفتارهای زیر را از خود نشان دهد:

1. دوری از صمیمیت و نزدیکی

• ترس از رها شدن و طرد شدن می‌تواند فرد را از صمیمیت و نزدیک شدن عاطفی به شریک زندگی خود دور کند.
• این افراد ممکن است از ابراز احساسات خود، اشتراک‌گذاری تجربیات شخصی و ایجاد روابط عمیق با شریک زندگی خود اجتناب کنند.

2. ترس از رها شدن

• ترس از رها شدن و طرد شدن در افراد با تله رهاشدگی بسیار قوی است و می‌تواند در تمام ابعاد زندگی آنها، از جمله روابط عاطفی، نمود پیدا کند.
• فرد به طور مداوم نگران است که شریک زندگی‌اش، او را ترک کند، حتی اگر هیچ دلیلی برای این نگرانی وجود نداشته باشد.

3. تفسیر منفی رفتارهای شریک زندگی

• افراد با تله رهاشدگی ممکن است رفتارهای شریک زندگی خود را به طور منفی تفسیر کنند، حتی اگر این رفتارها هیچ قصد و غرض خاصی نداشته باشد.
• به عنوان مثال، اگر شریک زندگی آنها برای چند ساعت دیرتر به خانه بیاید، ممکن است این تفسیر را داشته باشند که او به آنها بی‌توجه است و می‌خواهد آنها را ترک کند.

4. اضطراب جدایی

• افراد با تله رهاشدگی ممکن است اضطراب جدایی را تجربه کنند، به این معنی که از جدایی از شریک زندگی خود به شدت مضطرب و نگران می‌شوند.
• این اضطراب می‌تواند به حدی شدید باشد که فرد را از انجام فعالیت‌های روزمره خود باز دارد.

5. نیاز به کنترل

• افراد با تله رهاشدگی ممکن است سعی کنند با کنترل کردن شریک زندگی و رابطه خود، از رها شدن و طرد شدن جلوگیری کنند.
• این افراد ممکن است نیاز به اطمینان و تایید مداوم داشته باشند و سعی کنند تمام جزئیات زندگی مشترک خود را کنترل کنند.

علامت‌های تله رهاشدگی

• ترس از تنها ماندن: این افراد به شدت از تنها ماندن می‌ترسند و ممکن است برای اجتناب از آن به وابستگی ناسالم روی بیاورند.
• نیاز به تایید و اطمینان: دائماً به دنبال تایید و اطمینان از دیگران هستند و عزت نفس آنها به شدت وابسته به نظر دیگران است.
• حسادت و سوءظن: به دلیل ترس از رها شدن، ممکن است نسبت به رقیبان عاطفی خود حسادت و سوءظن شدیدی داشته باشند.
• کنترل‌گری: برای جلوگیری از رها شدن، سعی می‌کنند دیگران را کنترل کرده و رفتار آنها را محدود کنند.
• ایجاد روابط ناسالم: به دلیل ترس از طرد شدن، ممکن است به طور ناخودآگاه جذب افراد غیرقابل دسترس یا بی‌ثبات شوند.
• اضطراب جدایی: این افراد در هنگام جدایی از افراد مهم زندگی خود دچار اضطراب شدید می‌شوند.
• افکار منفی: به طور مداوم افکار منفی در مورد رها شدن و طرد شدن دارند.
• دشواری در اعتماد به دیگران: این افراد به دلیل ترس از خیانت و رها شدن، به سختی می‌توانند به دیگران اعتماد کنند.
• ترس از صمیمیت: صمیمیت و نزدیکی عاطفی می‌تواند ترس از رها شدن و طرد شدن را در این افراد تشدید کند، به همین دلیل از آن اجتناب می‌کنند.
• خودارزیابی منفی: به دلیل ترس از طرد شدن، خود را دوست‌داشتنی و ارزشمند نمی‌دانند و به همین دلیل تمایلی به برقراری روابط عاطفی ندارند.
• انتظارات غیرواقع‌بینانه: این افراد ممکن است انتظارات غیرواقع‌بینانه‌ای از روابط عاطفی داشته و به دنبال رابطه‌ای بی‌نقص و بدون هیچ مشکلی باشند.
• احساس تنهایی و انزوا: این افراد به دلیل عدم توانایی در برقراری روابط عاطفی، احساس تنهایی و انزوای شدیدی دارند.
• افسردگی و اضطراب: ترس از رها شدن و طرد شدن می‌تواند منجر به افسردگی و اضطراب در فرد شود.
• مشکلات در سلامت روان: این طرحواره می‌تواند خطر ابتلا به اختلالات شخصیت را افزایش دهد.

بررسی عواقب تله رهاشدگی بر افراد

افرادی که دارای تله رهاشدگی هستند به دلیل از دست ندادن دیگران، به خواسته‌های نامعقول عزیزان خود، تن می‌دهند. آن‌ها فکر می‌کنند که با امتیاز دادن به افراد، می‌توانند رضایت آن‌ها را جلب کرده و از خطر رهاشدگی، جلوگیری کنند. افراد با طرحواره رهاشدگی به دلیل ترس عمیق از رها شدن و طرد شدن، ممکن است در روابط خود دچار خشم و سوء ظن شدید نسبت به طرف مقابل شوند. این خشم و سوءظن می‌تواند به طور ناخواسته به تخریب رابطه و تشدید ترس‌های آنها منجر شود. 

ترس از تنهایی هم یکی از پیامدهای شایع طرحواره رهاشدگی است. این ترس می‌تواند به قدری شدید باشد که فرد را از شروع یا حفظ روابط عاطفی سالم باز دارد.

سه روش مقابله با طرحواره رهاشدگی

افراد با تله رهاشدگی به طور ناخودآگاه از ترس رها شدن و طرد شدن رنج می‌برند و برای مقابله با این ترس، از سه روش زیر استفاده می‌کنند:

1. اجتناب

• فرد از صمیمیت و نزدیک شدن به دیگران اجتناب می‌کند تا از رها شدن و طرد شدن جلوگیری کند.
• این افراد ممکن است از روابط عاطفی دوری کنند، دوستان صمیمی نداشته باشند و به طور کلی از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند.

2. جبران بیش از حد

• فرد سعی می‌کند با کنترل کردن همه چیز و همه کس، از رها شدن و طرد شدن جلوگیری کند.
• این افراد ممکن است بسیار نیازمند و وابسته باشند، حسادت شدیدی داشته باشند و به طور مداوم به دنبال تأیید و اطمینان از دیگران باشند.

3. تسلیم

• فرد رها شدن و طرد شدن را اجتناب‌ناپذیر می‌داند و تلاشی برای مقابله با آن نمی‌کند.
• این افراد ممکن است اعتماد به نفس پایینی داشته باشند، احساس بی‌ارزشی کنند و به طور مداوم منتظر رها شدن باشند.

روش‌های درمان تله رهاشدگی

این دسته از افراد می‌توانند با برای کنترل و بهبود تله رهاشدگی، از روش و دیدگاه‌های زیر استفاده کنند:

به چالش کشیدن دیدگاه‌های اغراق‌آمیز در مورد رها شدن

افراد با طرحواره رهاشدگی غالباً دیدگاه‌های اغراق‌آمیزی در مورد ترک شدن، مرگ یا رفتار غیرقابل پیش‌بینی دیگران دارند. این دیدگاه‌ها می‌توانند منجر به اضطراب، ترس و ناامیدی در روابط شوند.

می‌توانید با توجه به نکات زیر، این موضوع را برطرف کنید:

• جمع‌آوری شواهد: به دنبال شواهدی در دنیای واقعی باشید که دیدگاه‌های شما را تأیید یا رد می‌کند. به عنوان مثال، اگر معتقدید که همه افراد شما را ترک می‌کنند، به روابطی که در طول زندگی خود حفظ کرده‌اید فکر کنید.
• مقایسه احتمالات: احتمال وقوع رویدادهای منفی را با احتمال وقوع رویدادهای مثبت مقایسه کنید. به عنوان مثال، اگر معتقدید که دوستانتان به طور ناگهانی شما را ترک می‌کنند، به احتمال اینکه آنها به دوستی خود ادامه دهند فکر کنید.
• در نظر گرفتن دیدگاه‌های جایگزین: به دنبال راه‌های دیگر برای تفسیر رویدادها باشید. به عنوان مثال، اگر دوستتان به طور ناگهانی به پیام شما پاسخ نداد، به جای اینکه فکر کنید او شما را دوست ندارد، به این احتمال فکر کنید که شاید مشغول است یا نمی‌تواند به تلفن خود دسترسی داشته باشد.
• آزمایش باورهایتان: به طور گام به گام باورهای خود را در مورد رها شدن آزمایش کنید. به عنوان مثال، اگر از تنها ماندن می‌ترسید، سعی کنید برای مدت کوتاهی تنها بمانید و ببینید چه اتفاقی می‌افتد.
• گفتگو با یک فرد مورد اعتماد: با یک دوست، یکی از اعضای خانواده یا درمانگر در مورد دیدگاه‌های خود صحبت کنید. آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا دیدگاه‌های خود را به چالش بکشید و دیدگاه‌های واقع‌بینانه‌تری را در نظر بگیرید.

واکنش به جدایی موقت از دیگران

افراد با طرحواره رهاشدگی غالباً به جدایی موقت از دیگران، مانند سفر کاری یا تعطیلات، به طور نامناسبی واکنش نشان می‌دهند. آنها ممکن است دچار اضطراب شدید، ترس از رها شدن و افکار فاجعه‌بار شوند.

راه‌های مدیریت واکنش به جدایی موقت به این صورت است:

• آمادگی: قبل از جدایی، با فرد مورد علاقه خود در مورد زمان جدایی، نحوه تماس با یکدیگر و برنامه‌هایتان برای بازگشت صحبت کنید.
• حفظ آرامش: تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا را تمرین کنید.
• تمرکز بر افکار مثبت: به جای تمرکز بر افکار منفی مانند "او دیگر هرگز برنمی‌گردد" یا "من بدون او نمی‌توانم زندگی کنم"، به افکار مثبت مانند "این جدایی موقتی است" یا "من از این فرصت برای خودم استفاده می‌کنم" تمرکز کنید.
• مشغول نگه داشتن خود: در فعالیت‌هایی که از آنها لذت می‌برید شرکت کنید تا ذهن خود را از جدایی دور کنید.
• ارتباط با دیگران: با دوستان و خانواده خود در تماس باشید و از آنها حمایت اجتماعی دریافت کنید.
• در صورت نیاز، کمک تخصصی دریافت کنید: اگر اضطراب و ترس شما شدید باشد، ممکن است نیاز به کمک یک درمانگر داشته باشید.

کنار گذاشتن انتظار غیرمنطقی در دسترس بودن و سازگاری کامل دیگران

افراد با طرحواره رهاشدگی غالباً انتظار دارند که دیگران همیشه در دسترس آنها باشند و کاملاً با آنها سازگار باشند. این انتظار غیرمنطقی می‌تواند منجر به ناامیدی، خشم و احساس رها شدن در روابط شود.

این انتظار به دلایل زیر شکل می‌گیرد:

• ترس از رها شدن: این افراد به دلیل ترس از رها شدن، نیاز به اطمینان و تایید مداوم از دیگران دارند.
• عدم عزت نفس: این افراد به دلیل عدم اعتماد به نفس، معتقدند که به اندازه کافی خوب نیستند و باید برای جلب رضایت دیگران تلاش کنند.
• تجربیات گذشته: تجربیات ناخوشایند گذشته مانند رها شدن یا طرد شدن می‌تواند منجر به این باور شود که دیگران قابل اعتماد نیستند.

راه‌های کنار گذاشتن این انتظار

• آگاهی از افکار و انتظارات خود: به افکار و انتظارات خود در مورد دیگران توجه کنید. آیا انتظار دارید که آنها همیشه در دسترس شما باشند و کاملاً با شما سازگار باشند؟
• به چالش کشیدن افکار غیرمنطقی: به خودتان یادآوری کنید که هیچ کس کامل نیست و همه افراد نیازها و خواسته‌های خود را دارند.
• ایجاد روابط سالم: با افراد قابل اعتماد و صمیمی رابطه برقرار کنید که به شما احترام می‌گذارند و نیازهای شما را در نظر می‌گیرند.
• تقویت عزت نفس: به دنبال راه‌هایی برای افزایش اعتماد به نفس و خودارزشی خود باشید.
• در صورت نیاز، کمک تخصصی دریافت کنید: اگر در کنار گذاشتن این انتظار مشکل دارید، ممکن است نیاز به کمک یک درمانگر داشته باشید.

پذیرش حق تعیین محدودیت و ایجاد فضای خصوصی

همه افراد حق دارند برای خود محدودیت تعیین کنند و فضای خصوصی ایجاد کنند. این امر به معنای احترام به نیازها و خواسته‌های خود و دیگران است.

دلایل اهمیت پذیرش این حق

• حفظ سلامت روان: تعیین محدودیت و ایجاد فضای خصوصی می‌تواند به حفظ سلامت روان و جلوگیری از استرس، اضطراب و افسردگی کمک کند.
• ایجاد روابط سالم: احترام به محدودیت‌ها و فضای خصوصی دیگران می‌تواند به ایجاد روابط سالم‌تر و قوی‌تر کمک کند.
• افزایش اعتماد به نفس: تعیین محدودیت و حفظ فضای خصوصی می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس و خودارزشی کمک کند.
• ایجاد استقلال: تعیین محدودیت و حفظ فضای خصوصی می‌تواند به ایجاد استقلال و خوداتکایی کمک کند.

راه‌های پذیرش این حق

• آگاهی از نیازها و خواسته‌های خود: به نیازها و خواسته‌های خود در مورد محدودیت‌ها و فضای خصوصی توجه کنید.
• احترام به نیازها و خواسته‌های دیگران: به نیازها و خواسته‌های دیگران در مورد محدودیت‌ها و فضای خصوصی احترام بگذارید.
• ایجاد تعادل: بین نیازهای خود و دیگران تعادل ایجاد کنید.
• ارتباط شفاف: در مورد نیازها و خواسته‌های خود با دیگران به طور شفاف صحبت کنید.
• در صورت نیاز، کمک تخصصی دریافت کنید: اگر در پذیرش این حق مشکل دارید، ممکن است نیاز به کمک یک درمانگر داشته باشید.

تست‌های تله رهاشدگی

تست‌های مختلفی برای سنجش طرحواره رهاشدگی وجود دارد که می‌توانند به شما کمک کنند تا بفهمید آیا به این طرحواره مبتلا هستید یا خیر.

در اینجا چند نمونه از این تست‌ها را معرفی می‌کنیم:

• پرسشنامه طرحواره یانگ (YSQ): این پرسشنامه یکی از شناخته‌شده‌ترین تست‌ها برای سنجش طرحواره‌های ناسالم، از جمله طرحواره رهاشدگی است.
• پرسشنامه طرحواره رهاشدگی (ASQ): این پرسشنامه به طور خاص برای سنجش طرحواره رهاشدگی طراحی شده است.
• مقیاس ترس از رهاشدگی (FAS): این مقیاس برای سنجش ترس از رها شدن، که یکی از علائم اصلی طرحواره رهاشدگی است، استفاده می‌شود.

علاوه بر تست‌های روان‌شناسی، می‌توانید از طریق پاسخ به سوالات زیر به طور خودآگاهی احتمال ابتلا به تله رهاشدگی را در خود بررسی کنید:

• آیا به طور مداوم نگران هستید که افراد مهم زندگیتان شما را ترک کنند؟
• آیا برای جلب رضایت دیگران و حفظ روابط خود به طور ناامیدانه‌ای تلاش می‌کنید؟
• آیا به شدت به دیگران وابسته هستید و بدون آنها احساس تنهایی و اضطراب می‌کنید؟
• آیا از تنهایی و طرد شدن به شدت می‌ترسید؟
• آیا در دوران کودکی تجربیاتی مانند رها شدن، طرد شدن یا ناامنی عاطفی را تجربه کرده‌اید؟

اگر به تعدادی از این سوالات پاسخ مثبت داده‌اید، احتمال ابتلا به تله رهاشدگی در شما وجود دارد.

• توجه داشته باشید که این تست‌ها فقط برای غربالگری هستند و نمی‌توانند به طور قطعی ابتلا به تله رهاشدگی را تشخیص دهند.
• برای تشخیص قطعی و دریافت درمان مناسب، لازم است به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید.

اضطراب جدایی: شباهت‌ها و تفاوت‌ها با تله رهاشدگی در کودکان

اضطراب جدایی یک اضطراب رایج در کودکان است که در آن از جدایی از والدین یا مراقبان خود می‌ترسند. این اضطراب می‌تواند با علائمی مانند گریه کردن، پرخاشگری، چسبیدن بیش از حد به والدین و ترس از اتفاقات بد برای آنها همراه باشد.

تله رهاشدگی یک طرحواره (الگوی رفتاری و عاطفی) است که در اثر تجربیات دوران کودکی، به خصوص در سنین بسیار پایین، شکل می‌گیرد. این تله زمانی ایجاد می‌شود که مراقبان اصلی کودک (معمولاً والدین) در عشق و توجه خود غیرقابل پیش‌بینی هستند یا کودک را رها می‌کنند یا برای مدت طولانی از او جدا می‌شوند.

شباهت‌ها

• ترس از جدایی: هر دو اضطراب جدایی و تله رهاشدگی با ترس از جدایی از والدین یا مراقبان همراه هستند.
• گریه کردن و پرخاشگری: این علائم در هر دو اضطراب جدایی و تله رهاشدگی می‌توانند مشاهده شوند.
• چسبیدن به والدین: کودکان با اضطراب جدایی و تله رهاشدگی ممکن است به طور بیش از حد به والدین خود بچسبند.

تفاوت‌ها

• ریشه: اضطراب جدایی معمولاً یک اضطراب رشدی است که در اکثر کودکان در سنین پایین مشاهده می‌شود. تله رهاشدگی یک طرحواره عمیق‌تر است که در اثر تجربیات دوران کودکی شکل می‌گیرد.
• علائم: علائم اضطراب جدایی معمولاً موقتی هستند و با افزایش سن کودک کاهش می‌یابند. علائم تله رهاشدگی می‌توانند تا بزرگسالی ادامه داشته باشند و بر روابط و زندگی فرد تاثیر بگذارند.
• درمان: اضطراب جدایی معمولاً با روش‌های درمانی مانند مواجهه درمانی و درمان شناختی رفتاری قابل درمان است. تله رهاشدگی نیاز به درمان تخصصی‌تر مانند طرحواره درمانی دارد.

سخن نهایی 

تله رهاشدگی درون بسیاری از افراد وجود دارد که متاسفانه به آن، آگاه نیستند، این عدم آگاهی می‌تواند آسیب‌های زیادی به روابط فرد وارد کند، فردی که دارای طرحواره رهاشدگی است همواره تلاش می‌کند تا به دلیل از دست ندادن دیگران، به آن‌ها امتیاز بدهد.

با توجه به آسیب‌های طرحواره رهاشدگی باید با استفاده از این نکات، بتوانید به خودآگاهی کاملی برسید تا با بهترین روش، با آن مقابله کنید.

سوالات متداول