
چگونه بدانیم که دچار آلزایمر زودرس شده ایم؟
در این مقاله در مورد آلزایمر صحبت خواهیم کرد.همانطور که می دانیم این بیماری، یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که در آن بتدریج تواناییهای ذهنی بیمار تحلیل میرود. بارزترین تظاهر زوال عقل اختلال حافظه است. لازم به ذکر است که این اختلال، معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت میکند. به هر حال در ادامه براساس فهرست مطالب زیر به این موضوع می پردازیم:
آلزایمر چیست؟
بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) یا بیماری فراموشی که به اختصار آلزایمر خوانده می شود که با تضعیف تدریجی ناخودآگاه در استخراج اطلاعات و افکار همراه است یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که بتدریج تواناییهای ذهنی بیمار تحلیل میرود. بارزترین نوع از انواع مختلف زوال عقل اختلال حافظه است. اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموختههای اخیر محدود میشود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب میبینند. بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده است فراموش میکند و مجدداً همان سؤال را می پرسد. بیمار وسایلش را گم می کند و نمی داند کجا گذاشته است. در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می شود و نمی تواند حساب داراییش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد میشود. کم کم مشکل مسیریابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود. در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اتاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا میکند. بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود.
آلزایمر زودرس
اصطلاح بیماری آلزایمر زودرس (Premature Alzheimer's) زمانی استفاده می شود که فرد مبتلا به زوال عقل از نوع آلزایمر باشد و کمتر از 65 سال سن داشته باشد. زوال عقل زودرس، اغلب افراد سنین 40 تا 50 سال را تحت تأثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به آلزایمر زودرس اغلب یا چالش های متفاوتی روبرو می شوند که با افرادی که درسنین بالا (یعنی 65 سال به بالا) دچار این بیماری می شوند، بسیار متفاوت می باشد.
چالش های آلزایمر زودرس
یکی از این چالش ها می تواند در رابطه با اشتغال ایجاد شود: افراد مبتلا به زوال عقل زودرس ممکن است در ابتدا هنگام انجام وظایف در مشاغل خود متوجه مشکلات کمی شوند. آنها ممکن است برخی از کارها را در محل کار فراموش کنند، دستورالعمل ها و قوانین کار را اشتباه بگیرند و خیلی زودتر از حالت عادی ناامید و یا عصبانی شوند. به هر حال غالباً، این علائم ظریف در ابتدا نادیده گرفته می شوند یا به استرس خانوادگی، مشغله زندگی یا افسردگی نسبت می دهند. از آنجا که شروع آن تدریجی است، همیشه بلافاصله تشخیص داده نمی شود و اگر چنین باشد، ممکن است علت خاصی مانند بیماری تشخیص داده نشود.