تنظیم اضطراب و احساسات منفی در کودکان

شروع سال تحصیلی و بازگشت به مدرسه هیجان‌انگیز، اما ترسناک است. بعد از یک روز پر مشغله، آخرین چیزی که کودک و پدر و مادرش را راضی می کند، یک مبارزه قدرتمند  است. اشک، درد، ناامیدی اغلب زمانی رخ می‌دهد که کودک دست‌پاچه، مضطرب، یا ناامید می‌شود. اگر والدین رفتاری اشتباه از خود نشان دهند، این وضعیت ممکن است تشدید شود.

 سه روش برای کمک به کودک  جهت حفظ سلامت روان و  غلبه بر این ناامیدی وجود دارد.

 

 

اول؛ به تشخیص احساس کودک  و آگاهی او از ابعاد این احساس کمک کنید. برای مثال، آیا او غرق در مقدار زیادی کار شده است؟ آیا به خاطر آنچه که فکر می کند توانایی به دست آوردن آن را ندارد، ناامید شده است؟ آیا او نگران آن است که نتواند کارها را به درستی انجام داده یا با تکالیف دشوار مواجه شود؟ ممکن است کودک وحشت زده به نظر برسد یا اینکه احساس گیج و گنگ بودن داشته باشد.

بعد از آن که کودک احساس خود را بیان کرد، سعی کنید که با او همدلی کرده و به احساسات او احترام بگذارید؛ مثلا به او بگویید که درک می کنید که او چه احساسی دارد یا اینکه حق با اوست،کارهای زیادی برای انجام دارد. به او بگویید :هر کس دیگه ای هم جای شما بود همین احساس را داشت؛ من فکر می کنم شما نگران آن هستید که پاسخ های اشتباهی که در کلاس می دهید برای شما مشکل ایجاد کند، من هم در دوران تحصیل خودم همین احساس را داشتم و نگران آن بود که یک وقت بچه ها یا معلمم یک وقت فکر نکنند که من بچه ی بدی هستم؛ این برای شما هم نگران کننده است، من متوجه هستم.

سعی کنید که با نگرانی های او همراهی کرده و به او اطمینان دهید که این مشکلات قابل حل بوده و شما به او برای غلبه بر آن ها کمک خواهید کرد. هنگامی که والدین به کودک کمک می کنند تا احساس منفی را تشخیص داده و سپس با این احساس همدردی می کنند،  کودک احساس درک شدن کرده و خود را دیگر تنها تصور نمی کند. این کار به کودک کمک می کند تا آرام شود.

 

 

دوم؛ اطمینان ، تشویق و شریک شدن در لحظات سخت کودک؛ سعی کنید  چند دقیقه با  کودک بنشینید، تا زمانی که او شروع به کار کند. گاهی اوقات ، حضور همدلانه در نزدیکی او  می تواند احساسات منفی او را خنثی کرده و به او احساس خوبی را منتقل کند.

سوم؛ تکالیف را به قسمت های کوچک  و قابل کنترل تقسیم کنید. از کودک بپرسید که ساده ترین موضوع چیست و آن را انتخاب کنید. بقیه کارها را نادیده نگیرید اما بگویید: بیایید در این زمان ریاضی را شروع کنیم  و پس از آن به کارهای دیگر می پردازیم؛ این گونه او از آمادگی بیشتری جهت انجام تکالیف خود برخوردار است.

کودک

در بین فعالیت ها از کودک بخواهید که استراحت کند و او را به فعالیت هایی تشویق کنید که سبب ایجاد نشاط و افزایش بازدهی او می شود. برای مثال از او بخواهید که بدود یا به حیوانات غذا دهد، همچنین تمریناتی جهت تنفس عمیق نیز  به او کمک می کند تا خلاقیت و تمرکز خود را افزایش دهد.

کمک به کودک جهت شناخت و تنظیم هیجاناتش او را یاری می کند تا او خود را به طور مستقل حتی در زمانی که شما حضور ندارید نیز مدیریت کرده و از پس انجام کارها برآید.

 

[kkstarratings]