کودک درون

همه ی افراد درون خود بخش منحصر به فردی به نام “کودک درون” دارند که مسئول احساسات و عاطفه است. این بخش خود انگیخته بوده و سرچشمه ی بسیاری از ایده های خلاقانه و انواع هیجان ها می باشد.
بسیاری از افراد تصور می کنند که بزرگ شدن یعنی نادیده گرفته این قسمت از وجود خود، به سبب همین فکر سعی می کنند تا با زدن نقاب هایی بالغانه، کودک درون خود را منزوی کنند؛ غافل از آن که توجه به این بخش تاثیر بسیاری در خود شناسی و احساس خوشبختی آن ها دارد.
کودک درون جزئی از خویشتن همه ی انسان ها می باشد. اگه شما به این قسمت از وجود خود توجه نداشته باشید احساس خلاء فراوانی کرده و سعی می کنید آن تهی بودن را به شیوه های نامناسب مثل توقعات بی جا از دیگران پر کنید؛ دریغ از آن که باید به درون برگشته و در صدد التیام دادن کودک درون خود برآیید.
میزان سلامت این بخش، به درون کودکی شما بستگی دارد. اگر شما والدین ناکام کننده ای داشته اید که مدام در حال انتقاد از شما بوده است، اگر آن طور که باید از شما تعریف نشده باشد و استعداد هایتان مورد تشویق قرار نگرفته باشد، بخش کودکانه شما که سرچشمه ی ذوق و اشتیاق است در بزرگسالی دچار مشکل می شود.
شما تازمانی که زخم های دوران کودکی تان را نپذیرد و سعی نکنید تا آن ها را التیام بخشید، مشکلات فراوانی را تجربه کرده و چندان قادر به لذت بردن از زندگی نمی باشید.

کودک درون

سعی کنید بپذیرد که فقط خودتان هستید که پدر و مادر کودک درونتان باشید؛ پس لازم است که مسئولیت آن را پذیرفته و نیازهای آن را تشخیص دهید.
اما چطور نیاز های آن را شناخته و زخم کودک درون خود را التیام بخشید؟
-نقاشی کردن یکی از کارهای بسیار کمک کننده است. مداد را در دست گرفته و بدون هیچ ایده شروع به نقاشی کنید. در قید و بند زیبایی و زشتی آن نباشید؛ فقط هرچه را که به ذهنتان می رسد، رسم کنید.
بعد از اتمام نقاشی سعی کنید احساس خود را درباره ی آن نوشته و طرح هایی که کشیده اید را به صورت بالغانه تحلیل کنید.

-کاغذی را برداشته و با دست مخالف خود درباره ی موضوعی که فکر می کنید در کودکی ناراحتتان کرده است، هرچه را که به ذهنتان می رسد بنویسید. سعی کنید با تمام جزئیات این کار را انجام دهید؛ در طول فرآیند این کار به هیجانات که در آن لحظه تجربه می کیند مثل خشم و ترس توجه کنید. حال با دست غالب خود نامه ای به دوران کودکی تان بنویسید و برای آن دوران خود توضیح دهید که کجا را اشتباه فکر می کردید، کجا خود را تحسین می کردید، حتی اگر لازم بود از خود معذرت خواهی کنید. در انتها سعی کنید به خود قول دهید که مراقب خود خواهی ماند.