شیطنت کودکان و درماندگی والدین

بسیاری از والدین که فرزند کوچک دارند از شیطنت و جنب و جوش کودکان گلایه می کنند خصوصاً زمانی که در مهمانی ها هستند و فرزندانشان هم بازی پیدا می کنند.در این مقاله به بررسی شیطنت و بازی های کودکان می پردازیم که گاهی اوقات بازی های خطر ناکی را انتخاب می کنند مثل پریدن از روی مبل و یا دویدن از میان وسایل خانه و سبب نگرانی والدین می شوند یا با شلوغ کردن و پرتاب وسایل، خانه را به میدان جنگ تبدیل می کنند.
جلوگیری از این جور بازی ها در اکثر موارد با خشونت والد همراه است و نهایتا با عدم حضور والدین یا جایی که نظارت کمتر است دوباره مشاهده می شود.
بهتر است به جای حذف اینگونه بازی ها آن ها را تعدیل کنیم. بازی های همراه با شادی و هیاهو برای کودکان بسیار جذاب است و علاوه بر اینکه آن ها را شاد میکند سطح استرس و اضطراب را در آن ها کاهش می دهد.
خنده سبب ترشح اکسی توسین در مغز می شود و معمولا کودکان افرادی را که با آن ها می خندند قابل اعتماد و صمیمی می دانند، از طرفی حرکات بدنی برای رشد مغز ضروری است و زمانی که کودکان فعالیت بدنی دارند قدرت جسمی خود را تجربه می کنند که این سبب افزایش عزت و اعتماد به نفس می شود و کودک بر توانایی هایش آگاهی پیدا می کند.
کودکان در بازی یاد می گیرند خشم و توانمندی های خود را مدیریت کنند و این تمرینی است برای آینده، بنابر این بازی با متکا، کشتی گرفتن و یا خانه سازی میان مبل ها برای کودکان بسیار مفید است اما بی نظمی منزل و خطر آفرین بودن بازی دغدغه همیشگی والدین است.
در ادامه نکاتی برای کنترل شیطنت و ایمن بازی کردن کودکان آورده ایم که می تواند تا حدود زیادی به فرزند پروری کمک کند.

شیطنت کودکان

۱-محدودیت هایی تعیین کنید قبل از اینکه عصبانی شوید
صبر نکنید تا یکی از کودکان با گریه سمت شما بیاید و بعد شما فریاد بزنید که بس کنید…
قبل از بروز اتفاق خاصی با کودکان صحبت کنید مثلا به او بگویید (اجازی داری با دوستانت توپ بازی کنی به شرطی که از اتاق خارج نشوید و جیغ نزنید.)
پس از مشروط کردن بازی اگر رعایت نکردند با آرامش شروط را تکرار کنید.
۲- موقعیت بازی را ارزیابی کنید
گاهی اوقات سر و صدا و جیغ های پر حرارت کودکان هنگام بازی برای والدین خطرناک تلقی می شود در صورتی که این طور نیست و این سر و صدا ها برای کودکان لذت بخش است.
پس بهتر است اول عوامل خطر را به درستی شناسایی کنید مثلا اگر میزی در میان کودکان هست آن را جا به جا کنید و یا اگر با دمپایی بازی می کنند و آن ها را پرت می کنند با آرامی وسیله ای امن مثل توپ را جایگزین دمپایی کنید و به این صورت موقعیت بازی را ایمن کنید.
۳- قبل از تذکر دادن با کودک دوست شوید
توصیه روانشناسان کودک همیشه برخورد دوستانه و آرام است اما اگر رابطه خوبی با کودکتان نداشته باشید هنگامی که شلوغ می کند نمی توانید با او آرام صحبت کنید پس قبل از اینکه از کودکتان در خواستی داشته باشید رابطه تان را اصلاح کنید . در این صورت او شما را دوست خود می داند و به راحتی حرفها و شرط های شما را می پذیرد.

۴-از قوانین و شروط خود کوتاه نیایید
وقتی برای بازی کودکان شرط می گذارید از آن کوتاه نیایید و در صورت رعایت نکردن نکاتی که تذکر دادید بازی را با آرامش متوقف کنید.
برای مثال بگویید(عزیزم قرار بود در اتاق توپ بازی کنید پس من توپ شما را به اتاق میبرم تا آنجا بازی کنید )اگر کودک اصرار به رد کردن حرف شما داشت با آرامش و محبت اجازه ندهید به خواسته اش برسد تا عادت به زور گویی نکند و قانون مدار باشد. زمانی که گریه می کند و یا پا فشاری بر خواسته اش دارد به او راه حل جایگزین ارائه دهید مثلا(عزیزم در اتاق پذیرایی نمی تونی توپ بازی کنی اما می تونی تلویزیون تماشا کنی)
۵-در هنگام بازی های دسته جمعی مطمئن شوید کسی اذیت نمی شود
گاها دیده می شود کودکان هنگام بازی یک نفر را مسخره می کنند یا به او زور می گویند. وظیفه والدین یا مسئول مراقبت از کودکان است که بر این حالت نظارت داشته باشند. اگر کسی با گرفتن اسباب بازی، کتک زدن یا داد و فریاد زدن سبب آزار می شود با خونسردی به او تذکر دهید، بازی را متوقف کنید و از او بخواهید این کار را انجام ندهد و در صورت ادامه، اجازه ادامه بازی را ندهید.

هم چنین اگر یکی از کودکان گریه می کند یا بهانه می گیرد، با دیگر کودکان صحبت کنید و مثلا به آن ها بگویید(بچه ها من احساس می کنم دوستتون علی خسته شده و علت گریه هاش همینه، یکم استراحت کنید)
به این صورت کودکان را در قبال هم مسئول می کنید و این صفت را در ان ها پرورش می دهید.

۶-به بچه ها نکات ایمنی را بیاموزید
با این کار از میزان استرس شما کاسته می شود چون می دانید فرزندتان مراقب خودش هست.سعی کنید قوانینی وضع کنید مثلا(بچه ها برید بازی کنید فقط وقتی صدای جیغ شنیدید بازی رو متوقف کنید و ببینید علتش چیه؟) یا(اگر خواستید بدو بدو بازی کنید حتما قبلش باید تمام اسباب بازی هاتون رو از زیر دست و پا جمع کنید در غیر این صورت اجازه ندارید)
۷- گریه کودک به این معنی نیست که دنیا به پایان رسیده
گاهی اوقات کودکان برای رسیدن به خواسته هایشان گریه می کنند و یا در بازی به دلایلی نا معلوم شروع به گریه می کنند.والدین هیچ گاه نباید با خشونت با کودک رفتار کنند ولی اگر گریه کودک بی دلیل بود به دلیل پر شدن کوله پشتی احساساتشان هست و این نشانه سالم بودن کودک است.
یک کودک سالم گاهی هم گریه می کند که خیلی زود به اتمام می رسد، پس نگران نباشید و دستپاچه نشوید.
هم چنین اگر کودک در بازی آسیب جزیی دید فکر نکنید بدترین والد روی زمین هستید و یا کودک مقابل را تنبیه نکنید فقط سعی کنید آرام باشید و با آرامش کودکتان را در آغوش بگیرید و برای دفعه بعدی با گذاشتن قوانینی بازی را امن تر کنید.
در انتها توصیه می کنیم بازی های پرشور کودکتان را خاموش نکنید و با این کار از افسردگی کودک جلوگیری و به سلامت جسم و روح او کمک کنید.قبل از عصبانیت شرایط را تا حد لازم امن کنید وبه کودک خود آزادی بدهید.
-فراموش نکنیدکبودی هاو برآمدگی ها گاه یادگار لحظات شیرین هستند و خنده های کودکانه می توانند دنیای بزرگسالی را تغییر دهند.