مدت مطالعه: 2 دقیقه 
ای سنج
21 تیر 1403
مدت مطالعه: 2 دقیقه سندرم آسپرگر چیست؟
سندرم آسپرگر، که به‌عنوان یک اختلال رشدی عصبی نیز شناخته می‌شود، در زیرمجموعه اختلال طیف اوتیسم (ASD) قرار می‌گیرد. افراد مبتلا به آسپرگر در زمینه‌های مختلف، به‌خصوص در تعاملات اجتماعی و ارتباطات، چالش‌هایی را تجربه می‌کنند.
این اختلال معمولا در دوران کودکی، بین سنین ٢ تا ٣سالگی، تشخیص داده می‌شود، اما گاهی اوقات تشخیص آن تا سنین بالا‌تر به تعویق می‌افتد. علائم سندرم آسپرگر از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
سلب مسئولیت: تحریریه‌ی ای سنج در تهیه این محتوای تبلیغاتی نقش نداشته و مسئولیتی در قبال صحت آن ندارد.
ویژگی‌های اصلی سندرم آسپرگر
- مشکلات در تعاملات اجتماعی: افراد مبتلا به آسپرگر در درک و پاسخ به نشانه‌های اجتماعی و ظرافت‌های مکالمه، مانند لحن صدا و زبان بدن، دشواری دارند. آنها ممکن است در برقراری و حفظ روابط دوستانه و عاشقانه نیز دچار مشکل باشند.
- ارتباطات غیرمعمول: افراد مبتلا به آسپرگر ممکن است در صحبت کردن و گوش دادن به دیگران، به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات خود، و درک دیدگاه دیگران مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است در استفاده از زبان به طور قالبی و غیرمعمول، مانند تکرار کلمات یا عبارات، یا صحبت در مورد موضوعات مورد علاقه خود به طور مفصل، تمایل داشته باشند.
- رفتار‌های محدود و تکراری: افراد مبتلا به آسپرگر ممکن است به طور مکرر رفتار‌های خاصی را انجام دهند، مانند تکان دادن دست یا چرخاندن سر. آنها همچنین ممکن است علایق شدیدی به موضوعات خاص داشته باشند و در تمرکز بر روی چیز‌های دیگر دشواری داشته باشند.
- حساسیت حسی: افراد مبتلا به آسپرگر ممکن است نسبت به محرک‌های حسی مانند نور، صدا، بو، طعم یا لمس، حساسیت بیشتری داشته باشند. این امر می‌تواند منجر به ناراحتی و اضطراب در آنها شود.
نقاط قوت افراد مبتلا به سندرم آسپرگر
در کنار چالش‌ها، افراد مبتلا به آسپرگر نقاط قوت منحصر‌به‌فردی نیز دارند. بسیاری از آنها باهوش، خلاق و دارای حافظه قوی هستند. آنها همچنین ممکن است در زمینه‌هایی که به آنها علاقه دارند، مانند ریاضیات، علوم یا موسیقی، استعداد ذاتی داشته باشند. افراد مبتلا به آسپرگر می‌توانند صادق، قابل اعتماد و متعهد باشند.
درمان سندرم آسپرگر
هیچ درمانی برای سندرم آسپرگر وجود ندارد، اما روش‌های مختلفی برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این اختلال وجود دارد. درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- رفتار درمانی: این نوع درمان به افراد مبتلا به آسپرگر کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را تقویت کنند.
- گفتاردرمانی: این نوع درمان به افراد مبتلا به آسپرگر کمک می‌کند تا در زمینه‌های صحبت کردن، گوش دادن و درک زبان پیشرفت کنند.
- کاردرمانی: این نوع درمان به افراد مبتلا به آسپرگر کمک می‌کند تا مهارت‌های حرکتی ظریف و درشت خود را تقویت کنند و بهبود هماهنگی بین دست و چشم آنها را به ارمغان بیاورد.
- دارو: دارو‌هایی ممکن است برای درمان علائمی مانند اضطراب، افسردگی یا مشکلات خواب تجویز شوند.
نکات پایانی
سندرم آسپرگر یک اختلال مادام‌العمر است، اما با مداخلات و حمایت‌های مناسب، افراد مبتلا به این سندرم می‌توانند زندگی پربار و معناداری داشته باشند. سندرم آسپرگر هوش افراد را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم دارای هوش متوسط یا بالا‌تر از حد متوسط هستند. با افزایش آگاهی و درک جامعه از سندرم آسپرگر، افراد مبتلا به این سندرم می‌توانند حمایت و منابع مورد نیاز خود را برای رسیدن به پتانسیل کامل خود دریافت کنند. شما میتوانید برای پیدا کردن بهترین روانشناسان شهر خود به وب سایت روانشناس نوین مراجعه کنید و برای حل مشکلات خود مشاوره دریافت کنید.
