تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

اختلال ذخیره کردن در DSM-5

اختلال ذخیره کردن یک اختلال روانشناسی از شاخه اختلالات وسواسی است که در آن فرد میل به نگه داشتن چیزهایی و عدم توانایی در دور ریختن آن ها را دارد.

اختلال ذخیره کردن، یک اختلال روانی از زیر شاخه اختلالات وسواسی می باشد که  ما قصد داریم در این مقاله  به طور تخصصی و کامل بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم DSM-5 آن را توضیح دهیم. شما می توانید فهرست مطالب را از باکس زیر رویت نمایید.

اختلال ذخیره کردن یا احتکار یا ذخیره سازی تکانشی، یک اختلال روانشناختی از زیر شاخه اختلالات وسواسی است که در آن فرد علاقه زیاد به جمع آوری بعضی چیز ها و عدم توانایی در دور ریختن آن ها را دارد که این وسایل موجب پریشانی اختلال می شود. این رفتار احتکار می تواند صدمه بر عملکرد روزمره فرد، صدمه در شغلش، صدمه به اعضای خانواده اش و بسیاری از مشکلات دیگر بشود. فرد مبتلا نمی تواند از وسایلش دل بکند و این باعث آشفتگی محل زندگی او نیز می شود. همچنین این بی نظمی میتواند بهداشت محیط فرد را در معرض خطر قرار دهد. 80 تا 90 درصد افراد مبتلا اجناسی را جمع آوری می کنند که مورد نیاز نیستند یا فضایی برای نگه داری آن ها وجود ندارد. اگر این افراد به هر دلیلی نتواند به جمع آوری بپردازنند احساس ناراحتی می کنند.

ملاک های تشخیصی اختلال ذخیره کردن 

مشکل مداوم در دور انداختن اموال یا دل کندن از آنها، صرف نظر از ارزش واقعی آن ها.

این مشکل ناشی از نیاز خیالی به ذخیره کردن اجناس و ناراحتی مرتبط با دور انداختن آنهاست.

مشکل دور انداختن اموال به انباشتن اموال منجر می شود که مکان های زندگی فعال را متراکم و به هم ریخته می کند و به طور قابل ملاحظه ای موجب صرف نظر کردن از مصرف آنها می شود. اگر مکان های زندگی به هم ریخته نباشد، فقط به علت مداخله افراد ثالث است (مثل اعضای خانواده، نظافتچی ها، صاحبان قدرت).

ذخیره کردن موجب ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا  زمینه های مهم دیگر عملکرد می شود (از جمله حفظ کردن محیط امن برای خود و دیگران).

ذخیره کردن ناشی از بیماری جسمانی دیگر (مثل صدمه مغزی، بیماری مغزی - عروقی، نشانگان پرادر - ویلی) نیست.

ذخیره کردن با نشانه های اختلال روانی دیگر ( مثل اختلال وسواس فکری - عملی، کاهش انرژی در اختلال افسردگی اساسی ، هذيانها در اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دیگر، نقایص شناختی در اختلال عصبی - شناختی عمده، تمایلات محدود در اختلال طیف اوتیسم) بهتر توجیه نمی شود. مشخص کنید اگر:

همراه با اکتساب بیش از حد: اگر مشکل دور انداختن اموال با اکتساب بیش از حد اجناسی همراه باشد که مورد نیاز نیستند یا فضای کافی برای آنها وجود ندارد. مشخص کنید اگر:

همراه با بینش خوب یا نسبتا خوب: فرد تشخیص می دهد که عقاید و رفتارهای مرتبط با ذخیره کردن ( که به مشکل دور انداختن اجناس، به هم ریختگی، یا اکتساب بیش از حد مربوط می شوند) مشکل ساز هستند.

همراه با بینش ضعیف: فرد عمدتا متقاعد شده است که عقاید و رفتارهای ذخیره کردن (که به دور انداختن اجناس، به هم ریختگی یا اکتساب بیش از حد مربوط می شوند) با وجود شواهد مغایرمشکل ساز نیستند.

همراه با فقدان بينش / عقاید هذیانی: فرد کاملا متقاعد شده است که عقاید و رفتارهای ذخیره کردن (که به مشکل دور انداختن اجناس، به هم ریختگی، یا اکتساب بیش از حد مربوط می شوند) با وجود شواهد مغایر، مشکل ساز نیستند.

شاخص ها

همراه با اکتساب بیش از حد.

تقریبا ۸۰ تا ۹۰ درصد افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن، اکتساب بیش از حد را آشکار می سازند. رایج ترین نوع اکتساب، خریدن افراطی، به دنبال آن اکتساب اجناس مجانی است. (مثل بروشورها، اجناسی که دیگران دور می ریزند)، دزدی کمتر متداول است. برخی افراد وقتی برای اولين بار ارزیابی می شوند، اکتساب بیش از حد را انکار می کنند، اما بعدا در طول درمان آشکار می شود. افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن معمولا اگر نتوانند اجناس را اکتساب کنند یا جلوی این کار گرفته شود، احساس ناراحتی می کنند.

ویژگی های تشخیصی اختلال ذخیره کردن 

ویژگی اصلی اختلال ذخیره کردن، مشکلات مداوم در دور انداختن اموال یا دل کندن از آنها، صرف نظر از ارزش واقعی آنهاست (ملاک الف). اصطلاح مداوم، به جای شرایط زندگی موقتی که ممکن است به درهم ریختگی بیش از حد منجر شود، مثل به ارث بردن اموال، به مشکل بادوام در این زمینه اشاره دارد. مشکل دور انداختن اموال که در ملاک الف ثبت شده، به هر نوع دور انداختن اشاره دارد، از جمله دور اندازی، فروختن، بخشیدن یا بازیافت. دلایل اصلی که برای این مشکل ذکر می شوند، فایده یا ارزش زیبایی شناسی اجناس یا دلبستگی عاطفی عمیق به اموال است. برخی افراد در مورد سرنوشت اموال خود احساس مسئولیت می کنند و اغلب برای اجتناب از اینکه افراط کار باشند، از هیچ کوششی فروگذار نمی کنند. ترس از دست دادن اطلاعات مهم نیز متداول است. اجناسی که عموما ذخیره می شوند عبارتند از: روزنامه ها، مجله ها، لباس های کهنه، کیف ها، کتابها، نامه ها، لوازم دفتری، اما تقریبا هر جنسی می تواند ذخیره شود. ماهیت اجناس به اموالی که اغلب افراد آنها را به صورت بی فایده یا ارزش محدودی دارند توصیف می کنند، محدود نمی شود. خیلی از افراد تعداد زیادی چیزهای با ارزش را نیز جمع آوری و ذخیره می کنند، که اغلب در کپه های مخلوط با اجناس کم ارزش دیگر یافت می شوند.

افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن عمدا اموال را ذخیره می کنند و وقتی با چشم انداز دور ریختن آنها روبرو می شوند احساس ناراحتی می کنند (ملاک ب). این ملاک تأکید می کند که ذخیره کردن اموال عمدی است، که اختلال ذخیره کردن را از انواع دیگر آسیب روانی که با انباشتن منفعل اجناس یا فقدان ناراحتی هنگامی که اموال حذف می شوند مشخص شده اند، متمایز می کند.

افراد تعداد زیادی اجناس را جمع می کنند که مکان های زندگی را پر و به هم ریخته می کند، تا حدی که امکان استفاده از آنها دیگر وجود ندارد (ملاک ج). برای مثال، ممکن است فرد نتواند در آشپزخانه آشپزی کند، در تخت خود بخوابد، یا روی صندلی بنشیند. اگر بتوان از مکانی استفاده کرد، این کار با دشواری زیاد صورت می گیرد. به هم ریختگی به صورت مجموعه بزرگی از چیزهای معمولا نامربوط یا به صورت جنبی مربوط، تعریف شده که به صورت نامنظم در مکان هایی که برای مقاصد دیگری ترتیب یافته اند، روی هم انباشته شده اند (مثل روی میز، کف اتاق، راهرو) ملاک ج به جای نواحی پیرامونی، مثل گاراژ، اتاق زیر شیروانی، زیرزمین، که گاهی در خانه افراد بدون اختلال ذخیره کردن به هم ریخته هستند، بر نواحی زندگی «فعال» خانه تاکید می کند.

با این حال، افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن، اغلب اموالی دارند که خارج از مکان های زندگی فعال ریخته شده اند و می توانند مکان های دیگر، مثل اتومبیل، حیاط خلوت، محل کار و خانه دوستان و خویشاوندان را اشغال کرده و استفاده از آن ها را مختل کنند. در برخی موارد، مکان های زندگی به علت مداخله اشخاص ثالث (مثل اعضای خانواده، نظافتچی ها، مقامات محلی) ممکن است به هم ریخته نباشند. افرادی که مجبور شده اند خانه خود را نظافت کنند باز هم تصویر نشانه ای را که ملاک های اختلال ذخیره سازی را برآورده می کند دارند، زیرا به هم ریخته نبودن ناشی از مداخله شخص ثالث است. اختلال ذخیره کردن با رفتار جمع آوری بهنجار که منظم است، تفاوت دارد، حتی اگر در برخی موارد مقدار واقعی اموال شبیه مقداری باشد که توسط فرد مبتلا به اختلال ذخیره کردن انباشته شده است جمع آوری بهنجار موجب به هم ریختگی، ناراحتی یا اختلال که شاخص اختلال ذخیره سازی است، نمی شود.

نشانه ها (یعنی، مشکلات دور ریختن و یا به هم ریختگی) باید موجب ناراحتی یا اختلال بالینی قابل ملاحظه در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد، از جمله حفظ کردن محیط امن برای خود و دیگران شود (ملاک د) در برخی موارد، مخصوصا هنگامی که بینش ضعیف وجود دارد، ممکن است فرد ناراحتی را گزارش ندهد، و این اختلال ممکن است فقط برای کسانی که پیرامون آن فرد قرار دارند آشکار باشد. با این حال، هرگونه اقداماتی برای دور انداختن اموال توسط اشخاص ثالث به سطح بالای ناراحتی منجر می شود.

بیشتر بدانیم

اختلال ذخیره‌ کردن یا احتکار، در افراد مبتلا به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) شایع تر است.

ویژگی های مرتبط با تشخیص اختلال ذخیره کردن

ویژگی های متداول دیگر اختلال ذخیره کردن عبارتند از دودلی، کمال گرایی، اجتناب، طفره رفتن، مشکل برنامه ریزی و سازمان دادن تکالیف و حواس پرتی. برخی افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن در شرایط غیربهداشتی زندگی می کنند که ممکن است پیامد منطقی مکانهای بسیار به هم ریخته باشد و یا با مشکلات برنامه ریزی و سازماندهی ارتباط داشته باشد. ذخیره کردن حیوان را می توان به صورت انباشتن تعداد زیادی حیوان و ناتوانی در تأمین کردن حداقل استانداردهای تغذیه، بهداشت و مراقبت دامپزشکی و تأثیر گذاشتن بر شرایط وخیم حیوانات (از جمله بیماری، گرسنگی دادن، یا مرگ) و محيط (مثل شلوغی بیش از حد، شرایط بسیار غیر بهداشتی) تعریف کرد. ذخیره کردن حیوان می تواند جلوه خاصی از اختلال ذخیره کردن باشد. اکثر افرادی که حیوانات را ذخیره می کنند، اشیای بی جان را نیز ذخیره می کنند. برجسته ترین تفاوت بین ذخیره کردن حیوان و اشیا، میزان غیر بهداشتی بودن شرایط و بینش ضعیف تر نسبت به ذخیره کردن حیوانات است.

شیوع اختلال اختلال ذخیره کردن 

تحقیقات درباره شیوع اختلال ذخیره کردن که از لحاظ ملی بیانگر باشند، وجود ندارند. زمینه یابی های جامعه، شیوع نقطه ای ذخیره کردن را که اهمیت بالینی دارد، در ایالات متحده و اروپا تقریبا 2 تا 6 درصد برآورد می کنند. اختلال ذخیره کردن، مردان و زنان را مبتلا می کند، اما چند تحقیق همه گیر شناختی، شیوع به مراتب بیشتر را در مردان گزارش داده اند. این با نمونه های بالینی مغایر است، که عمدتا زن هستند. به نظر می رسد که نشانه های ذخیره کردن در افراد مسن ( 55 تا 94 ساله) در مقایسه با افراد جوان تر (34 تا 44 ساله) تقریبا سه برابر شایع تر باشد.

شکل گیری و روند اختلال ذخیره کردن

به نظر می رسد که ذخیره کردن در اوایل زندگی شروع می شود و تا مراحل آخر پیش می رود. نشانه های ذخیره کردن ممکن است اولین بار در حدود 11 الی 15 سالگی پدیدار شوند و در اواسط 20 الی 30 سالگی، مختل کردن عملکرد روزمره فرد را آغاز کنند و در 30 تا 40 سالگی موجب اختلال قابل ملاحظه بالینی شوند. شرکت کنندگان در تحقیقات پژوهش بالینی معمولا 50 تا 60 ساله هستند. بنابراین، شدت ذخیره سازی با هر دهه زندگی افزایش می یابد. بعد از اینکه نشانه ها شروع شدند، روند ذخیره سازی مزمن می شود، به طوری که شمار معدودی از افراد از روند افزایش و کاهش خبر می دهند.

به نظر می رسد که ذخیره سازی بیمارگون در کودکان به راحتی از رفتارهای اندوختن و گردآوری که از لحاظ رشدی سازگارانه است، متمایز می شود. چون کودکان و نوجوانان معمولا محیط زندگی و رفتارهای دور انداختن خود را کنترل نمی کنند، مداخله احتمالی اشخاص ثالث (مثلا والدین مکان ها را قابل استفاده نگه می دارند و بنابراین، تداخل را کاهش می دهند) باید هنگام تشخیص دادن در نظر گرفته شود.

عوامل خطر و پیش آگهی اختلال ذخیره کردن 

خلق و خویی

دودلی ویژگی برجسته افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن و خویشاوندان درجه اول آنهاست.

محیطی

افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن اغلب به صورت گذشته نگر از وقایع زندگی آسیب زا و استرس زای قبل از شروع این اختلال یا عامل تشدید کننده آن خبر می دهند.

ژنتیکی و فیزیولوژیکی

رفتار ذخیره کردن خانوادگی است، به طوری که تقریبا %50 افرادی که ذخیره می کنند خویشاوندی دارند که او نیز ذخیره می کند. تحقیقات دو قلویی نشان می دهند که تقریبا 50 درصد تغییر پذیری در رفتار ذخیره کردن ناشی از عوامل ژنتیکی است.

موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ

در حالی که اغلب تحقیقات در کشورهای غربی صنعتی و جوامع شهری اجرا شده اند، اطلاعات موجود از از کشورهای غیر غربی و در حال توسعه حکایت دارند که ذخیره کردن پدیده همگانی با ویژگی بالینی باثبات است.

موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت

ویژگی های اصلی اختلال ذخیره کردن (یعنی، مشکلات دور انداختن، مقدار بیش از حد به هم ریختگی) به طور کلی در مردان و زنان برابر است، اما زنان اکتساب مفرط، مخصوصا خرید کردن افراطی بیشتر از مردان نشان می دهند.

پیامدهای کارکردی اختلال ذخیره کردن

به هم ریختگی، فعالیت های اساسی، مثل حرکت کردن در خانه، آشپزی، نظافت، بهداشت شخصی و حتی خوابیدن را مختل می کند. اسباب و اثاثیه ممکن است شکسته باشند و تسهیلات زندگی مانند آب و برق ممکن است قطع شده باشند، به طوری که دسترسی برای تعمیرات ممکن است دشوار باشد. کیفیت زندگی اغلب به طور قابل ملاحظه ای معیوب است. در موارد شدید، ذخیره کردن می تواند فرد را در معرض خطر آتش سوزی، زمین خوردن (مخصوصا در افراد سالخورده)، بهداشت نامناسب، و مخاطرات دیگر برای سلامتی قرار دهد. اختلال ذخیره کردن با اختلال شغلی، سلامت جسمی نامناسب و استفاده زیاد از خدمات اجتماعی ارتباط دارد. روابط خانوادگی اغلب تحت فشار زیاد قرار دارند. تعارض با همسایگان و مقامات محلی متداول است، و بخش قابل ملاحظه ای از افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن شدید، درگیر اقدامات قانونی پس گرفتن ملک بوده اند و شماری از آنها سابقه پس گرفتن ملک داشته اند.

تشخیص افتراقی اختلال ذخیره کردن 

  بیماری های جسمانی دیگر

در صورتی که قضاوت شده باشد نشانه ها پیامد مستقیم بیماری جسمانی دیگر هستند، مانند صدمه مغزی آسیب زا، برش جراحی برای درمان تومور یا کنترل صرع بیماری مغزی - عروقی، عفونت های دستگاه عصبی مرکزی (مثل التهاب مغز یا انسفاليت تبخالی)، یا بیماری های عصبی - ژنتیکی نظیر نشانگان پرادر - ویلی، اختلال ذخیره کردن تشخیص داده نمی شود. (ملاک ه). وارد شدن صدمه به قشر قدامی - میانی پیش پیشانی و قشر کمربندی با انباشتن افراطی اجناس ارتباط زیادی اشته است. در این افراد، رفتار ذخیره کردن قبل از شروع صدمه مغزی وجود ندارد و مدت کوتاهی بعد از وقوع صدمه مغزی ظاهر می شود. به نظر می رسد که برخی از این افراد علاقه کمی اجناس انباشته شده دارند و می توانند آنها را به راحتی دور بریزند یا اگر دیگران آنها را دور بریزند، اهمیتی نمی دهند، در حالی که به نظر می رسد که برخی دیگر خیلی مایل نیستند چیزی را دور بریزند.

  اختلال عصبی رشدی

اگر قضاوت شده باشد که انباشتن اجناس پیامد مستقیم اختلال عصبی – رشدی است، مانند اختلال طیف اوتیسم یا ناتوانی عقلانی (اختلال عقلانی رشدی)، در این صورت اختلال ذخیره کردن تشخیص داده نمی شود.

طیف اسکیزوفرنی و اختلالات روان پریشی دیگر

اگر قضاوت شده باشد که انباشتن اجناس پیامد مستقیم هذیان ها یا نشانه های منفی در طیف اسکیزوفرنی و اختلالات روان پریشی دیگر است، اختلال ذخیره کردن تشخیص داده نمی شود.

دوره افسردگی اساسی

اگر قضاوت شده باشد که انباشتن اجناس پیامد مستقیم کندی روانی - حرکتی، خستگی یا فقدان انرژی در طول دوره افسردگی اساسی است، اختلال ذخیره کردن تشخیص داده نمی شود.

اختلال وسواس فکری - عملی

اگر قضاوت شده باشد که نشانه ها پیامد مستقیم وسواس های فکری یا وسواس های عملی معمول هستند، مانند ترس از آلودگی، صدمه، یا احساس ناقص بودن در اختلال وسواس فکری - عملی(OCD)، اختلال ذخیره کردن تشخیص داده نمی شود. احساس ناقص بودن (مثل از دست دادن هویت خویش، یا مجبور به مستند کردن و حفظ کردن تمام تجربیات زندگی) رایج ترین نشانه های OCD در ارتباط با این نوع ذخیره کردن است. انباشتن اجناس همچنین می تواند نتیجه اجتناب مداوم از تشريفات طاقت فرسا باشد (مثل دور نریختن اجناس به منظور اجتناب از تشریفات بی انتهای شستن یا وارسی کردن).

در OCD، رفتار به طور کلی ناخواسته و بسیار ناراحت کننده است، و فرد هیچ لذتی از آن نمی برد. اکتساب افراطی معمولا وجود ندارد؛ اگر اکتساب افراطی وجود داشته باشد، اجناس به دلیل وسواس فکری خاص اکتساب می شوند (مثل نیاز به خریدن اجناسی که به طور اتفاقی لمس شده اند برای اجتناب از آلوده کردن دیگران)، نه به علت علاقه واقعی به تملک آنها. افرادی که در زمینه OCD ذخیره می کنند، به احتمال زیاد چیزهای عجیب و غریب را انباشته می کنند، مثل آشغال، مدفوع، ادرار، ناخن، مو، پوشک های مصرف شده یا غذای فاسد. انباشتن چنین چیزهایی در اختلال ذخیره کردن خیلی غیرعادی است. در صورتی که ذخیره کردن شدید همزمان با نشانه های دیگر OCD ظاهر شود، اما قضاوت شده باشد که مستقل از این نشانه هاست، هم اختلال ذخیره کردن و هم OCD میتواند تشخیص داده شود.

اختلالات عصبی - شناختی

اگر قضاوت شده باشد که انباشتن اجناس پیامد مستقیم اختلال تباهشی است، مانند اختلال عصبی - شناختی مرتبط با تباهی قطعه ای پیشانی – گیجگاهی یا بیماری آلزایمر، اختلال ذخیره کردن تشخیص داده نمی شود. معمولا، شروع رفتار انباشتن، تدریجی است و در پی شروع اختلال عصبی - رشدی روی می دهد. رفتار انباشتن ممکن است با غفلت از خود و به هم ریختگی شدید خانه، در کنار نشانه های عصبی - روانپزشکی دیگر، مانند بازداری زدایی، قماربازی، تشریفات رفتارهای قالبی، تیک ها، و رفتارهای صدمه زدن به خود همراه باشد.

همزمانی اختلالات

تقریبا 75 درصد افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن، اختلال خلقی یا اضطرابی همزمان دارند. رایج ترین اختلالات همزمان، اختلال افسردگی اساسی (بالغ بر 50 درصد موارد)، اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) و اختلال اضطراب فراگیر هستند. تقریبا 20 درصد افراد مبتلا به اختلال ذخیره کردن نشانه هایی نیز دارند که ملاک های تشخیصی OCD را برآورده می کنند. این همزمانی اختلالات ممكن است اغلب دلیلی برای مشاوره باشند، زیرا بعید است که افراد به طور خود انگیخته نشانه های ذخیره کردن را گزارش دهند، و اغلب در مصاحبه های بالینی معمول، در مورد این نشانه ها سؤال نمی شود.

اصطلاحات مهم این مقاله

جهت نمایش بیشتر اصطلاحات کلیک نمایید