تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

اختلال شخصیت کلی در DSM-5

یکی از اختلالات شخصیتی، اختلال شخصیت کلی است. این بیماری معمولا در نوجوانی یا بلوغ شروع می شود و روندی مزمن دارد. این بیماری موجل اختلال در عملکرد فرد می شود.

در این مقاله می خواهیم بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم DSM-5 شما را با اختلال شخصیت کلی به طور کامل و علائم و ویژگی های این اختلال آشنا کنیم. مطالب این بخش طبق فهرست زیر می باشند.

مقدمه

اختلالات شخصیتی، اختلالاتی است که فرد در شخصیتش دچار مشکل می شود و این مشکل می تواند بر دیگران و عملکرد فرد تاثیر بگذارد. معمولا این اختلال در نوجوانی یا اوایل بلوغ افراد بروز پیدا می کند و به صورت مزمن و پایدار است. اختلال شخصیت از آن دسته اختلالاتی است که آسیب زیادی بر روان فرد وارد می کند. در ادامه به توضیح مفصل این اختلال پرداخته ایم.

ویژگی های تشخیصی اختلال شخصیت کلی

صفات شخصیت الگوهای بادوام درک کردن، ارتباط برقرار کردن با و فکر کردن به ویژگی های تشخیصی است که در دامنه وسیعی از موقعیت های اجتماعی و شخصی آشکار می شوند. فقط در صورتی که صفات شخصیت انعطاف ناپذیر و ناسازگارانه باشند و موجب اختلال قابل ملاحظه و ناراحتی ذهنی شوند، اختلالات شخصیت را تشکیل می دهند. ویژگی اصلی اختلال شخصیت بادوام تجربه درونی و رفتار است که به طور محسوسی از انتظارات فرهنگ فرد منحرف شده و حداقل در دو زمینه زیر آشکار می شود:

شناخت، حالت عاطفی، عملکرد میان فردی یا کنترل تکانه (ملاک الف).

این الگوی بادوام در دامنه وسیعی از موقعیت های شخصی و اجتماعی انعطاف ناپذیر و فراگیر است (ملاک ب)

و به ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های عملکرد منجر می شود (ملاک ج).

این الگو پایدار و بلندمدت است و شروع آن می تواند حداقل به نوجوانی یا اوایل بزرگسالی برگردد (ملاک د).

این الگو به عنوان تجلی یا پیامد اختلال روانی در توجیه نمی شود (ملاک ه)

و ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی مواد (مثل سوء مصرف مواد مخدر، دارو، قرار گرفتن در معرض مواد سمی) یا بیماری جسمانی دیگر (مثل آسيب سر) نیست (ملاک ی).

تشخیص اختلالات شخصیت به ارزیابی الگوهای عملکرد بلند مدت فرد نیاز دارد و ویژگی های شخصیت خاص باید در اوایل بزرگسالی آشکار باشند. صفات شخصیت که این اختلالات را توصیف می کنند باید از ویژگی هایی که در پاسخ به عوامل استرس زای موقعیتی یا حالت های روانی موقتی نمایان می شوند نیز متمایز شوند (مثل اختلالات دوقطبی، افسردگی یا اضطرابی؛ مسمومیت با مواد). متخصص بالینی باید پایداری صفات شخصیت را در طول زمان و در موقعیت های مختلف ارزیابی کند. گرچه مصاحبه تنها با فرد گاهی برای تشخیص دادن کافی است، اما اغلب اجرا کردن بیش از یک مصاحبه و فاصله انداختن بین آنها در طول زمان ضرورت دارد. ارزیابی می تواند به وسیله این واقعیت نیز پیچیده شود که ویژگی هایی که اختلال شخصیت را توصیف می کنند ممکن است توسط فرد مشکل آفرین در نظر گرفته نشده باشند (یعنی، این صفات اغلب همخوان با خود هستند). برای کمک به غلبه کردن بر این مشکل، اطلاعات تکمیلی از منابع خبر دیگر می تواند مفید باشد.

شکل گیری و روند اختلال شخصیت کلی

ویژگی های اختلال شخصیت معمولا در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی قابل تشخیص می شوند. بنا بر تعریف، اختلال شخصیت الگوهای بادوام تفکر، احساس کردن و رفتار کردن است که در طول زمان نسبتا پایدار است. برخی از انواع اختلال شخصیت (مخصوصا اختلالات شخصیت ضداجتماعی و  مرزی) کمتر آشکار می شوند یا با بالا رفتن سن بهبود می یابند، در حالی که به نظر می رسد این در مورد برخی انواع دیگر (مثل اختلالات شخصیت وسواسی - جبری و اسکیزوتایپی) کمتر صدق می کند. اختلال شخصیت ممکن است در مورد کودکان یا نوجوانان در موارد نسبتا غیرعادی به کار روند که به نظر می رسد صفات شخصیت خیلی ناسازگارانه فرد، فراگیر و پایدار هستند و بعید است که به مرحله خاصی از از رشد یا اختلال روانی دیگری محدوده شده باشند. باید تأیید شود که صفات اختلال شخصیت که در کودکی آشکار می شوند اغلب بدون تغییر تا بزرگسالی ادامه نمی یابند.

برای اینکه شخصیت در فرد کمتر از ۱۸ سال تشخیص داده شود، ویژگی ها باید حداقل به مدت 1 سال وجود داشته باشند. یک مورد استثنا، اختلال شخصیت ضد اجتماعی است که نمی توان آن را در افراد کمتر از ۱۸ سال تشخیص داد. گرچه بنا بر تعریف، اختلال شخصیت به شروعی نیاز دارد که بعد از اوایل بزرگسالی نباشد، اما افراد تا نسبتا اواخر زندگی ممکن است مورد توجه بالینی قرار نگیرند. اختلال شخصیت ممکن است به دنبال از دست دادن افراد حامی مهم (مثل همسر) یا موقعیت های اجتماعی که قبلا تثبیت کننده بودند (مثل شغل)، تشدید شوند. با این حال، ایجاد تغییر در شخصیت در میانسالی یا دیریتر، ارزیابی کامل را موجه می سازد تا وجود احتمالی تغییر در شخصیت ناشی از بیماری جسمانی دیگر یا اختلال مصرف مواد تشخیص داده نشده معلوم شود.

عوامل خطر و پیش آگهی اختلال شخصیت کلی

موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ

قضاوت ها درباره عملکرد شخصیت باید زمینه قومی، فرهنگی و اجتماعی فرد را به حساب آورند. اختلالات شخصیت نیابد با مشکلات مرتبط با فرهنگ پذیری پس از مهاجرت یا با نشان دادن عادتها، رسوم یا مذهب و ارزش های سیاسی که فرهنگ اصلی فرد ابراز می کند، اشتباه گرفته شود. برای متخصصان بالینی، مخصوصا هنگام ارزیابی کردن فردی که پیشینه متفاوتی دارد، به دست آوردن اطلاعات بیشتر از منابع خبر که با زمینه فرهنگی فرد آشنا هستند، مفید است

موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت

برخی از اختلالات شخصیت (مثل اختلال شخصیت ضد اجتماعی) بیشتر در مردان تشخیص داده می شوند. اختلالات دیگر (مثل اختلالات شخصیت مرزی، نمایشی و وابسته) بیشتر در زنان تشخیص داده می شوند. گرچه این تفاوت ها در شیوع احتمالا بیانگر تفاوت های جنسیتی واقعی در وجود چنین گوهایی است، اما متخصصان بالینی باید مراقب باشند که به علت کلیشه های اجتماعی در مورد نقش ها و رفتارهای مخصوص جنسیت، برخی اختلالات شخصیت را در زنان یا مردان، تشخیص اضافه یا تشخیص کم ندهند.

تشخیص افتراقی اختلال شخصیت کلی

اختلالات روانی و صفات شخصیت دیگر

تعدادی از ملاک های مشخص برای اختلالات شخصیت، ویژگی هایی را توصیف می کنند (مثل سوء ظن، وابستگی، بی عاطفگی) که مخصوص دوره های اختلالات روانی دیگر نیز هستند. اختلال شخصیت فقط زمانی باید زمانی تشخیص داده شود که ویژگی های توصیف کننده، قبل از اوایل بزرگسالی آشکار شوند، مخصوص عملکرد بلند مدت فرد باشند و منحصرا در طول دوره اختلال روانی دیگر روی ندهند، متمایز کردن اختلالات شخصیت از اختلالات روانی مداوم مانند اختلال افسردگی مداوم که شروع زودهنگام و دوره نسبتا پایدار دارد، ممکن است خیلی دشوار باشد (و چندان مفید نباشد). برخی از اختلالات شخصیت شباهت های پدیدارشناختی یا زیستی یا انباشت خانوادگی، ممکن است با اختلالات روانی دیگر رابطه «طیفی» داشته باشند (مثل اختلال شخصیت اسکیزوتایپی با اسکیزوفرنی؛ اختلال شخصیت دوری جو با اختلال اضطراب اجتماعی [فوبی اجتماعی]). اختلالات شخصیت باید از صفات شخصیت که به آستانه اختلال شخصیت نمی رسند، متمایز شوند. صفات شخصیت فقط در صورتی به عنوان اختلال شخصیت تشخیص داده می شوند که انعطاف ناپذیر، ناسازگارانه و مداوم باشند و اختلال کارکردی قابل ملاحظه یا ناراحتی ذهنی ایجاد کنند.

اختلالات روان پریشی

برای سه اختلال شخصیت که ممکن است با اختلالات روان پریشی ارتباط داشته باشند (یعنی، پارانوئید، اسکیزوئیدو اسکیزوتایپی)، ملاک استثنا وجود دارد که اعلام میدارد الگوی رفتار نباید منحصرا در طول دوره اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی یا افسردگی همراه با ویژگی های روان پریشی یا اختلال روان پریشی دیگر، روی داده باشد. در صورتی که فردی اختلال روانی مداوم داشته باشد (مثل اسکیزوفرنی) که قبل از اختلال شخصیت از پیش موجود واقع شده باشد، اختلال شخصیت، به دنبال آن «پیش مرضی»، باید داخل پرانتز ثبت شود.

اختلالات اضطرابی و افسردگی

متخصص بالینی باید هنگام تشخیص دادن اختلالات شخصیت در طول دوره اختلال افسردگی یا اختلال اضطرابی محتاط باشد، زیرا این اختلالات ویژگی های نشانه مقطعی بوده اند که از صفات شخصیت تقلید می کنند و امکان دارد ارزیابی کردن الگوهای عملکرد بلند مدت فرد را با نگاهی به گذشته، دشوارتر کنند.

اختلال استرس پس از آسیب

در صورتی که تغییرات شخصیت بعد از اینکه فرد با استرس شدید مواجه شده است نمایان شوند و ادامه یابند، تشخیص اختلال استرس پس از آسیب باید در نظر گرفته شود.

اختلالات مصرف مواد

در صورتی که فرد اختلال مصرف مواد داشته باشد، اهمیت دارد که اختلال شخصیت صرفا بر اساس رفتارهایی که پیامد مسمومیت با مواد یا ترک مواد هستند یا با فعالیت هایی ارتباط دارند که به نگهداشتن مصرف مواد خدمت می کنند (مثل رفتار ضد اجتماعی)، تشخیص داده نشود.

تغيير شخصيت ناشی از بیماری جسمانی دیگر

در صورتی که تغییرات بادوام در شخصیت در نتیجه تاثیرات فیزیولوژیکی بیماری جسمانی دیگر ایجاد شده باشند (مثل تومور مغزی)، تشخیص تغيير شخصیت ناشی از بیماری جسمانی دیگر باید در نظر گرفته شود.

اصطلاحات مهم این مقاله

جهت نمایش بیشتر اصطلاحات کلیک نمایید