تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده در DSM-5

اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده، یک نوع اختلال در رابطه با رفتار اجتماعی است که در این اختلال فرد رفتار بسیار خودمانی با فرد غریبه نشان میدهد.

اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده، یک نوع اختلال مربوط به رفتار اجتماعی است که در این بخش می خواهیم شما را بر اساس DSM-5 با این اختلال آشنا کنیم.. شما می توانید در باکس زیر فهرست مطالب را مشاهده فرمایید.

مقدمه

این اختلال اغلب در کودکان اتفاق می افتد و به این صورت است که کودک به افراد نا آشنا بسیار نزدیک می شود و با آنها روابط خودمانی دارد. یکی از دلایل به وجود آمدن این اختلال، ناپایداری در مراقبت اولیه از کودک است. این اختلال در کودکانی که دلسبتگی آنان از ایمن تا آشفته است دیده می شود. در ادامه به شرح کامل این اختلال پرداخته ایم.

ملاک های تشخیصی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

الگوی رفتاری که به موجب آن کودک به طور فعال به بزرگسالان نا آشنا نزدیک می شود و با آن ها تعامل میکند و حداقل دو مورد زیر را آشکار می سازد:

کاهش یا فقدان خودداری در نزدیک شدن به بزرگسالان نا آشنا و تعامل کردن با آنها.

  رفتار کلامی یا جسمانی بیش از حد خودمانی (که با محدودیت هایی که از لحاظ فرهنگی تأييد شده و متناسب با سن باشد، هماهنگ نیست).

کاهش یا فقدان سر زدن مجدد به مراقبت کننده بزرگسال بعد از دور شدن، حتی در محیط های نا آشنا.

تمایل به فرار کردن با بزرگسالی نا آشنا با کمترین یا هیچ تردید.

رفتارها در ملاک الف به تکانشگری محدود نمی شوند (همچون در اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی) بلکه رفتار بازداری نشده اجتماعی را شامل می شوند.

کودک الگوی مراقبت ناکافی مفرط را تجربه کرده که با حداقل یکی از موارد زیر ثابت می شود:

غفلت یا محرومیت اجتماعی به شکل برآورده نشدن مداوم نیازهای هیجانی اساسی برای تسلی، تحریک و محبت توسط بزرگسالان مراقبت کننده.

تغییرات مکرر مراقبت کنندگان اصلی که فرصت تشکیل دادن دلبستگی های باثبات را محدود می کنند (مثل تغییرات مکرر در مراقبت توسط والدین رضاعی).

بزرگ شدن در محیط های غیرعادی که فرصت برقرار کردن دلبستگی های انتخابی را شدیدا محدود می کنند (مثل مؤسساتی که نسبت بالای کودک - به - مراقبت کننده دارند).

فرض شده که مراقبت در ملاک ج مسبب رفتار آشفته در ملاک الف است (مثلا اختلالات در ملاک الف بعد از فقدان مراقبت کافی در ملاک ج شروع می شوند).

کودک سن رشدی حداقل ۹ ماهه دارد.

 مشخص کنید اگر:

 مداوم: این اختلال به مدت بیش از ۱۲ ماه ادامه داشته است.

شدت کنونی را مشخص کنید:

اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده هنگامی به صورت شدید مشخص می شود که کودک تمام نشانه های این اختلال را برآورده کرده باشد، به طوری که هر نشانه در سطوح نسبتا بالایی آشکار شود.

ویژگی های تشخیصی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

ویژگی اصلی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده، الگوی رفتاری است که رفتار نامناسب از لحاظ فرهنگی، بیش از حد خودمانی را در رابطه با غریبه ها شامل می شود (ملاک الف). این رفتار بیش از حد خودمانی، محدودیت های اجتماعی فرهنگ را نقض می کند. قبل از اینکه کودکان از لحاظ رشدی بتوانند دلبستگی های انتخابی را تشکیل دهند، تشخیص اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده نباید داده شود. به همین دلیل، کودک باید سن رشدی حداقل ۹ ماهه داشته باشد.

ویژگی های مرتبط با تشخیص اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده به علت سبب شناسی مشترک با غفلت اجتماعی ممکن است با تأخیرهای رشد، مخصوصا تأخیرهای شناختی و زبان، رفتارهای قالبی و علایم دیگر غفلت شدید، مانند سوء تغذیه یا مراقبت نامناسب روی دهد. با این حال، علایم این اختلال اغلب حتی بعد از اینکه این علایم دیگر غفلت وجود ندارند، ادامه می یابند. بنابراین، معمولا کودکان مبتلا به این اختلال علایم جاری غفلت را نشان نمی دهند. از این گذشته، این اختلال می تواند در کودکانی که هیچ علایمی از دلبستگی معیوب را نشان نمی دهند، وجود داشته باشد. بنابراین، اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده را می توان در کودکانی دید که سابقه غفلت دارند و دلبستگی ندارند یا دلبستگی آنها به مراقبت کنندگان از آشفته تا ایمن گسترش دارد.

شیوع اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

شیوع اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده معلوم نیست. با این حال، به نظر می رسد که این اختلال نادر باشد، در اقلیت کودکان روی می دهد، حتی کودکانی که شدیدا مورد غفلت قرار گرفته اند و بعد تحت مراقبت رضاعی قرار میگیرند یا در نهادها پرورش می یابند. در این جمعیت پرخطر، این اختلال فقط در تقریبا ۲۰ درصد کودکان روی می دهد. این اختلال به ندرت در محیطهای بالینی دیگر دیده شده است.

شکل گیری و روند اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

شرایط غفلت اجتماعی اغلب در چند ماه اول زندگی کودکانی که مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده تشخیص داده می شوند وجود دارد، حتی قبل اینکه این اختلال تشخیص داده شده باشد. با این حال، شواهدی وجود ندارد که نشان دهد غفلت که بعد از ۲ سالگی شروع می شود با جلوه های این اختلال ارتباط داشته باشد. اگر غفلت زود رخ دهد و علایم این اختلال ظاهر شوند، ویژگی های بالینی آن با گذشت زمان نسبتا پایدار هستند، مخصوصا اگر شرایط غفلت ادامه یابد. رفتار اجتماعی کورکورانه و فقدان خودداری در رابطه با بزرگسالان نا آشنا در دوران نوپایی، با رفتارهای توجه خواهی در کودکان پیش دبستانی همراه است. در صورتی که این اختلال تا اواسط کودکی ادامه یابد، ویژگی های بالینی به صورت خودمانی بودن بیش از حد کلامی و جسمانی و همین طور ابراز غیر واقعی هیجانات آشکار می شوند. این علایم بخصوص زمانی آشکار می شوند که کودک با بزرگسالان تعامل می کند. روابط با همسالان بیشتر در نوجوانی تحت تأثیر قرار می گیرد، به طوری که رفتار کورکورانه و تعارض ها پدیدار می شود. این اختلال در بزرگسالان توصیف نشده است.

اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده از سال دوم زندگی تا نوجوانی توصیف شده است. تفاوت هایی در جلوه های این اختلال از اوایل کودکی تا نوجوانی وجود دارد. در سنین پایین تر، در چندین فرهنگ، کودکان هنگام تعامل کردن با غریبه ها خودداری نشان می دهند. کودکان خردسال مبتلا به این اختلال نمی توانند در نزدیک شدن، درآمیختن و حتی همراهی کردن با بزرگسالان خودداری نشان دهند. در کودکان پیش دبستانی، مزاحمت کلامی و اجتماعی خیلی برجسته است و اغلب با رفتار توجه خواهی همراه است. خودمانی بودن بیش از حد کلامی و جسمانی تا اواسط کودکی ادامه می یابد و با جلوه های هیجان غیر واقعی همراه است. در نوجوانی، رفتار کورکورانه به همسالان گسترش می یابد. نوجوانان مبتلا به این اختلال در مقایسه با نوجوانان سالم، روابط «سطحی تر» با همسالان و تعارض بیشتر با همسالان دارند. جلوه های بزرگسال این اختلال معلوم نیست.

عوامل خطر و پیش آگهی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

تعدیل کننده های روند

به نظر می رسد که کیفیت مراقبت کردن، روند اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده را تعدیل می کند. با این حال، برخی کودکان حتی بعد از قرار گرفتن در محیط های مراقبت کننده هنجاری، علایم مداوم این اختلال را حداقل تا نوجوانی، نشان می دهند.

محیطی

غفلت اجتماعی شدید شرط تشخیصی لازم برای اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده است و همچنین تنها عامل خطر شناخته شده برای این اختلال است. با این حال، اکثر کودکانی که شدیدا مورد غفلت قرار گرفته اند دچار این اختلال نمی شوند. آسیب پذیری عصبی - زیستی ممکن است کودکانی را که مورد غفلت قرار گرفته اند و دچار اختلال می شوند از آنهایی که دچار آن نمی شوند متمایز کند. با این حال، با هیچ عامل عصبی - زیستی خاص، ارتباط واضحی ثابت نشده است. این اختلال در کودکانی که بعد از ۲ سالگی مورد غفلت اجتماعی قرار می گیرند، شناسایی نشده است. پیش آگهی فقط اندکی با کیفیت محيط مراقبت کننده بعد از غفلت جدی ارتباط دارد. در خیلی از موارد، این اختلال ادامه می یابد، حتی در کودکانی که محیط مراقبت کننده آنها به طور چشمگیری بهبود یابد.

پیامدهای کارکردی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

اختلال امیختگی اجتماعی بازداری نشده به طور چشمگیری توانایی کودکان خردسال را در ارتباط برقرار کردن میان فردی با بزرگسالان و همسالان مختل می کند.

تشخیص افتراقی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده

اختلال کاستی توجه / بیش فعالی

به علت تکانشگری اجتماعی که گاهی با اختلال کاستی توجه / بیش فعالی (ADHD) همراه است، متمایز کردن این دو اختلال ضرورت دارد. کودکان مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده را می توان از کودکان مبتلا به ADHD متمایز کرد، زیرا اولی مشکلاتی در زمینه توجه یا بیش فعالی نشان نمی دهند.

همزمانی اختلالات

تحقیق محدودی موضوع اختلالات همزمان با اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده را بررسی کرده است. شرایطی که با غفلت ارتباط دارند، از جمله تأخیرهای شناختی، تأخیرهای زبان و رفتارهای قالبی ممکن است همراه با اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده روی دهند. علاوه بر این، امکان دارد کودکان به طور همزمان مبتلا به ADHD و اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده تشخیص داده شوند.

اصطلاحات مهم این مقاله

جهت نمایش بیشتر اصطلاحات کلیک نمایید