دوقطبی و اختلال مرتبط ناشی از بیماری جسمانی دیگر در DSM-5

 دوره برجسته و مداوم خلق که به طور نابهنجاری بالا، گشاده یا تحریک پذیر است و افزایش نابهنجار فعالیت یا انرژی که در تصویر بالینی غالب است.

 شواهدی از سابقه، معاینه بدنی یا نتایج آزمایشگاه وجود دارد مبنی بر اینکه این اختلال پیامد پاتوفیزیولوژیکی مستقیم بیماری جسمانی دیگر است.

این اختلال با اختلال روانی دیگر بهتر توجه نمی شود.

این اختلال منحصرا در طول دوره دلیریوم روی نمی دهد.

 این اختلال ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند یا به بستری کردن برای پیشگیری از صدمه زدن به خود یا دیگران نیاز دارد، یا ویژگی های روان پریشی وجود دارند.

مشخص کنید اگر:

سبب شناسی (یعنی، رابطه علیتی با بیماری جسمانی دیگر براساس بهترین شواهد بالینی) متغیر اصلی در این اختلال دوقطبی است که از لحاظ سبب شناسی مشخص شده است. ثبت کردن بیماری های جسمانی که گفته شده می تواند مانی را ایجاد کند، هرگز کامل نیست و بهترین قضاوت متخصص بالینی، اساس این تشخیص است. از جمله بیماری های جسمانی که خیلی خوب معلوم شده می توانند بیماری مانیک یا هیپومانیک دو قطبی را ایجاد کنند، بیماری کاشینگ و تصلب چندگانه، به علاوه سکته و جراحت های مغزی آسیب زا هستند.

دوقطبی و اختلال مرتبط ناشی از بیماری جسمانی دیگر معمولا ظرف چند هفته اول یا یک ماه پس از شروع بیماری جسمانی مرتبط، شروع حاد یا نیمه حاد دارد. با این حال، همیشه چنین نیست، به طور که بدتر شدن یا برگشت بعدی بیماری جسمانی مرتبط می تواند قبل از شروع نشانگان مانیک یا هیپومانیک واقع شود. متخصص بالینی باید در این گونه موقعیت ها براساس توالی زمانی به علاوه معقول بودن رابطه علیتی، در مورد اینکه آیا بیماری جسمانی علت اصلی است، قضاوت بالینی کند. سرانجام اینکه، ممکن است این بیماری، قبل یا درست بعد از اینکه بیماری جسمانی بهبود می یابد، تسکین یابد، مخصوصا در مواقعی که درمان نشانه های مانیک / هیپومانیک مؤثر باشد.

  موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت

تفاوت های جنسیتی به آنهایی مربوط می شوند که با بیماری جسمانی ارتباط دارند (مثلا، لوپوس اریتماتو سیستمی در زنان شایع تر است؛ سکته در مردان میانسال در مقایسه با زنان، قدری شایع تر است).

شاخص های تشخیصی

شاخص های تشخیصی به آنهایی مربوط می شوند که با بیماری جسمانی ارتباط دارند (مثلا، سطوح استروئید در خون یا ادرار به تأیید تشخیص بیماری کاشینگ کمک میکنند که می تواند با مجموعه نشانگان مانیک یا افسردگی ارتباط داشته باشد؛ نتایج آزمایشگاهی، تشخیص تصلب چندگانه را تایید می کنند).

پیامدهای کارکردی دوقطبی و اختلال مرتبط ناشی از بیماری جسمانی دیگر

پیامدهای کارکردی نشانه های دوقطبی ممکن است اختلالات مرتبط با بیماری جسمانی بیماری جسمانی را تشدید کنند و پیامدهای بدتر ناشی از تداخل با درمان پزشکی به بار آورند. به طور کلی، باور بر این است، اما ثابت نشده که، این بیماری، در صورتی که توسط بیماری کاشینگ ایجاد شده باشد، اگر بیماری کاشینگ درمان یا متوقف شده باشد، عود نخواهد کرد. با این حال، این نیز توصیه شده، اما ثابت نشده است که مجموعه نشانگان خلقی، از جمله افسردگی و مانیک/ هیپومانیک، ممکن است دوره ای (یعنی، عودکننده) همراه با صدمات مغزی ایستا و بیماری های دیگر دستگاه عصبی مرکزی باشد.

نشانه های دلیریوم، کاتاتونی و اضطراب حاد

متمایز کردن نشانه های مانی از نشانه های برانگیختگی یا گوش به زنگی مفرط مربوط به دلیریوم؛ از نشانه های برانگیخته کاتاتونیک و از سراسیمگی مرتبط با حالت های اضطرابی حاد، اهمیت دارد.

نشانه های افسردگی یا مانیک ناشی از دارو

متمایز کردن نشانه های مانی از نشانه های برانگیختگی یا گوش به زنگی مفرط مربوط به دلیریوم؛ از نشانه های برانگیخته کاتاتونیک و از سراسیمگی مرتبط با حالت های اضطرابی حاد، اهمیت دارد.

همزمانی اختلالات

بیماری های همزمان با دوقطبی و اختلال مرتبط ناشی از بیماری جسمانی دیگر، آنهایی هستند که با بیماری های جسمانی که ارتباط سبب شناختی دارند، همراه هستند. دلیریوم می تواند قبل از نشانه های مانیک یا همراه با آنها در افراد مبتلا به بیماری کاشینگ روی دهد.