هنری والون یک فیلسوف و روانشناس اجتماعی مشهور است که علت این شهرت را می توان به مورد زیر دانست:
روانشناسی مارکسیستی
در این مقاله قصد داریم تا شما را با هنری والون آشنا کنیم. او یک فیلسوف و البته روانشناس مشهور فرانسوی است که نظریه روانشناسی مارکسیستی را ارائه داده است و در زمینه کودک نیز تاثیر گذار بوده است. با ما همراه باشید. همچنین می توانید فهرست مطالب را از باکس زیر مشاهده نمایید.
هنری پل هیاسینت والون (پانزدهم مارس 1879- اول دسامبر 1962) فیلسوف، روانشناس فرانسوی (در زمینه روانشناسی اجتماعی)، روانپزشک اعصاب، معلم و سیاستمدار بود. او نوه هنری الكساندر والون بود (سهم قاطع او در ایجاد جمهوری سوم او را به سمت "پدر جمهوری" سوق داد).
والون در سال 1899 در مدرسه عالی نرم افزار پذیرفته شد و در آنجا در امتحانات انتخاب معلمان و استادان (جمع) فلسفه در سال 1902 شرکت کرد. در سال 1908 وی دکترای پزشکی شد و از سال 1908 تا 1931 با کودکان عقب مانده ذهنی کار کرد.
در طول جنگ جهانی اول، والون به عنوان یک پزشک نظامی بسیج شد و به نورولوژی علاقه مند شد. در سال 1920 وی مدرس دانشگاه سوربن شد و در سال 1925 دکترای خود را دریافت کرد. (دکتر ادبیات) با پایان نامه "کودک آشفته". در سال 1927 وی به عنوان رئیس مطالعات در olecole Pratique des Hautes Etudes منصوب شد و آزمایشگاه روانشناسی کودکان را در CNRS (آزمایشگاه روانشناسی کودک) ساخت که پل دیل با ورود به آزمایشگاه در سال 1945 این مسئولیت را بر عهده گرفت.
از 1937 تا 1949 بیش از او استاد کالج فرانسه است (به عنوان مدیر گروه روانشناسی و آموزش کودک). در سال 1948 وی مجله Enfance را به عنوان مدیر انستیتوی روانشناسی در دانشگاه پاریس تأسیس کرد. وی از سال 1946 تا زمان مرگ در 1962 رئیس گروه آموزش جدید فرانسه بود.
هنری والون دو شغل موازی دارد. وی به عنوان یک مارکسیست سرسخت، کارکردهای سیاسی را بر عهده گرفت و کارهای علمی را در زمینه روانشناسی رشد انجام داد.
والون در سال 1931 به حزب سوسیالیست فرانسه SFIO پیوست و در سال 1942 به عضویت حزب کمونیست فرانسه درآمد. در 1944 به سمت دبیر آموزش ملی منصوب شد. وی به عنوان نماینده کمونیست مجلس (1945-1946) انتخاب شد و ریاست کمیسیون اصلاحات آموزشی را بر عهده گرفت، که تحت عنوان "پروژه لانگوین-والون" (1945) تأثیر پایداری بر سیستم آموزش ملی داشت.
هنری والون بیشتر به خاطر کارهای علمی اش که بیشتر به رشد کودک اختصاص دارد مشهور است. وی پس از فارغ التحصیلی، بالاترین مناصب را در علوم فرانسه داشت و در آنجا فعالیت های تحقیقاتی پیشرو را ارتقا داد.
هنری والون مشاهدات خود را با به تصویر کشیدن رشد شخصیت کودک به عنوان یک سری مراحل سازماندهی کرد. مشخصه برخی از این مراحل غلبه تأثیر بر هوش است. شخصیت کودک در این توالی ناپیوسته و رقابتی بین غلبه هوش و تأثیر پذیری رشد می کند. بنابراین، والون در اصل یک مدل دیالکتیکی از مفاهیمی مانند احساس، نگرش و پیوندهای بین فردی بیان کرد. برداشت او از مراحل حاکی از این ایده است که برخلاف مدل پیاژه، رگرسیون امکان پذیر است.
مرحله تکانشی و احساسی (0 تا 12 ماه).دوران کودکی تحت تأثیر احساسات درونی (درونگرایی) و عوامل عاطفی است که از محیط تغذیه می شوند. در سطح موتور، این مرحله با کنترل حرکتی ضعیف و در نتیجه یک اختلال حرکتی مشخص می شود. پاسخ های با کیفیت بالا از محیط کودک، او را قادر می سازد تا از اختلال حرکتی به سمت احساسات متمایز حرکت کند.
مرحله حسگر (1 تا 3 سال).برای کودک، تأثیر دنیای خارج غالب است. ادغام این تأثیر خارجی بیدار کردن دو نوع هوش را تشویق می کند: یکی عملی (از طریق دستکاری اشیا و بدن خود)، دیگری گفتاری از طریق تقلید و تصاحب.
مرحله شخصی گرایی (3 تا 6 سال).دوباره با غلبه عملکردهای احساسی بر هوش مشخص می شود. در حدود 3 سالگی، کودک تمایل دارد تا در یک نوع بحران منفی گرایی با بزرگسال مخالفت کند، اما این نگرش به سرعت مرحله ای از تقلید حرکتی و اجتماعی را دنبال می کند. در نتیجه کودک دوگانگی را ابراز می کند که آنها را به الگوی معتبری که بزرگسال برای او نشان می دهد متصل می کند.
مرحله طبقه بندی (6 تا 11 سال).
در اینجا به نظر می رسد توانایی های فکری بر توانایی های عاطفی برتری دارند. در طول مدرسه، کودک مهارت های حافظه و توجه داوطلبانه را کسب می کند. هوش او مربوط به شکل گیری دسته های ذهنی است که منجر به توانایی انتزاع می شود.
مرحله نوجوانیکه پس از 11 سالگی آغاز می شود و با تقدم نگرانی های عاطفی مشخص می شود.
امیل جالی نشان داد که چگونه هنری والون خواننده ای با دقت و توجه ادبیات علمی و فلسفی آلمان بوده و چگونه در معرفی و انتشار برخی مفاهیم هگل و فروید در نظریه روانشناسی فرانسه سهیم بوده است. هنری والون با اصرار بر انقطاع و مفهوم بحران زمینه ساز این ناپیوستگی، وفاداری خود را به نظریه های هگلی دیالکتیک نشان داد. از این لحاظ، والون با ژان پیاژه، كه در توصیف خود از مراحل رشد كودكی، تعاملات را به قیمت ناپیوستگی ارزیابی می كند، متفاوت است.
هنری والون در فرانسه و خارج از کشور تأثیر مهمی در روانکاوی داشت. امیل جالی نشان داده است که وی در تحولات نظری خود مشاهدات یا مفاهیم خاصی از فروید را به کار گرفته است. به نوبه خود، برخی از روانکاوان مشاهدات وی را تنظیم می کنند، به ویژه رنه اشپیتز، دونالد وینیکات و ژاک لاکان، که مورد تأکید آنها بر "نسبیت اجتماعی در کار قابل توجه والون" است. لاکان مفهوم مرحله آینه را از والون وام گرفته و آن را اقتباس می کند، وی که خودشناسی کودک را در آینه در سن شش تا هشت ماهگی به عنوان کلید انتقال از مفهوم خاص به خیالی و نمادین می دانست. از منیت/ من و هم خیالی و هم نمادین که وام های بیشتر را برای لاکان ارائه می دهند.