بیماری های روانی و اسطوره های یونان باستان

آیا تاکنون داستان ادیپ، پادشاهی که پدرش را کشت و بعد با مادر خود ازدواج کرد را شنیده اید؟ فروید در نظریه ی خود با نامگذاری عقده ی ادیپ به عنوان تمایل عاطفی که پسر بچه برای برقراری ارتباط با مادرش دارد، باعث به شهرت رسیدن وی شد. درمورد الکترا هم همین طور است؛ فروید تمایل عاطفی که دختر بچه برای ایجاد ارتباط با پدرش دارد را به نام شاهزاده خانومی که در تمنای عشق پدر بود، عقده ی الکترا نام نهاد.
تصادفی نیست که بسیاری از اختلالات روانی که ما در روانشناسی نامگذاری می کنیم، مشابه با داستان های اساطیر یونانی هستند.
روانپزشکی و اسطوره شناسی یونان، توضیحات رقابتی درمورد انسان ارائه می دهند؛ یعنی گرچه با هم تقاوت هایی دارند اما بسیاری از اوقات تکمیل کننده ی یکدیگر بوده و به ما در شناخت و حل بهتر مسائلی که امروز در جهان حاکم است، کمک می کنند.
امروزه برخی باور دارند که بیماری های روانی به دلیل عدم تعادل شیمیایی هورمون و صدمات مغزی ایجاد می شوند و دارو درمانی، بهترین کاری است که جهت بهبود آن می توانیم انجام دهیم.
در این جا لازم است نکته ی مهمی را ذکر کنم. بیماری های روانی با سطح هورمون ها در ارتباط هستند اما دلیل اصلی آن ها نمی باشند.
برخی از افراد که امروزه برای آن ها تشخیص اختلال روانشناسی داده شده است و در حال استفاده از دارو می باشند، ممکن است به این نکته توجه نداشته باشند که بیماری آن ها تنها به سبب صدمه ی مغزی است و نه علت روانشناختی.
اما مشکل این است که همیشه هم تشخیص اختلالات روانی مبتنی بر شناسایی سطح هورمون ها و معاینه ی فیزیکی نیست؛ اینجاست که اساطیر یونان به کمک ما می آیند.

بیماری های روانی

آیا تا به حال از یونس، پیامبری که توسط نهنگ بلعیده شد، شنیده اید؟ داستان او در کتاب مقدس ذکر شده است اما احتمال می دهم شما آن را از راه هایی مثل نقل های دهان به دهان، داستان های کودکانه، عکس و … متوجه شده باشید. شیوه ی نقل داستان های یونان باستان هم به همین شکل بوده است. هنگامی که رخداد غیر منتظره ای رخ می داد، آن ها شروع به نقل آن می کردند. در واقع آن عمل فاجعه آمیز، برجسته ترین نکته ای بود که آن ها برای تعریف کردن آن مشاهده، استفاده می کردند. به همین طریق افسانه هایی مثل ادیپ، مده آ، هرکول و … پدید آمدند.

تست افسردگی آنلاین با تفسیر کامل در سایت آزمون های ای سنج

این افسانه ها در حد یک یا دو جمله به نام افراد متصل می شدند.
مثلاً ادیپ فردی است که پدرش را کشت، سپس با مادرش ازدواج کرد.
مده آ فرزند خود را کشت.
اورستیا صداهایی را شنیده و سپس مادرش را می کشد.
هرکول از جنگ بر می گردد و سپس اعضای خانواده اش را می کشد.
تمام این افراد، هیچ شخصیتی مجزایی به جز آن کاری که انجام داده اند، ندارند.
همان طور که می بینید، افسانه ها به عنوان وسیله ای برای تشخیص به کار می روند.
هر گاه ما داستان هایی از این رفتارهای انحرافی، چه در خلل افسانه ها و چه در اخبار امروزی می شنویم، می خواهیم بدانیم که چگونه آن اشخاص، چنین رفتارهایی را مرتکب شده اند؟
سال ها پیش مردم آتن برای پاسخ به این سوال، شروع به نوشتن نمایش نامه های تراژدی کردند. آن ها در میان این نمایش ها سعی داشتند تا داستانی را که سبب بروز این صفات در شحصیت افراد شده است را نشان دهند.

اگر بخواهیم به طور خلاصه بگوییم، نمایش نامه ها باید نقشه ی راه مناسبی را به ما نشان می دادند و سیری میان افراط و تفریط هایی که باعث به وجود آمدن این رفتار شده است را مشخص می کردند. گرچه شباهت های کلی وجود دارد اما نقشه ی راه ما امروز متفاوت است. ما امروز این رفتار ها را با ویژگی ها و علائم روانشناسی مشخص کرده و برای آن ها مرز می گذاریم.
برای مثال طبق سبب شناسی های روانپزشکی احتمال می دهیم که هرکول دچار اختلال PTSD، مده آ مبتلا به افسردگی و اورستیا دچار اختلال اسکیزوفرنی است.
به این ترتیب بسیاری از رفتارهای غیر منطقی و نامعقولی خود و دیگران را با توجه به سیری که اطوره های یونانی دارند، می توانیم به خوبی تشخیص دهیم. برای همین است که بسیاری از روانشناس ها مطالعه ی نمایش نامه های یونانی را جهت افزایش آگاهی و خودشناسی، پیشنهاد می دهند.