اختلال لالی انتخابی در DSM-5

در این مقاله می خواهیم راجع به اختلال لالی انتخابی صحبت کنیم. امروزه این اختلال در بین کودکان بسیار شایع است. با ما همراه شوید، تا بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم DSM-5 شما را به طور کامل با این اختلال آشنا کنیم.

ناتوانی مداوم صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی که انتظار صحبت کردن در آنها می رود (مثلا در مدرسه) با وجود صحبت کردن در موقعیت های دیگر.

این اختلال، پیشرفت تحصیلی یا شغلی یا ارتباط اجتماعی را مختل می کند.

ناتوانی صحبت کردن ناشی از آگاه نبودن از زبان گفتاری لازم در موقعیت اجتماعی یا احساس راحتی نکردن از آن نیست.

این اختلال با اختلال ارتباط (مثل اختلال فصاحت با شروع کودکی) بهتر توجیه نمی شود و منحصرا در طول دوره اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دیگر روی نمی دهد.

کودکان مبتلا به لالی انتخابی هنگام روبرو شدن با دیگران در تعامل های اجتماعی، صحبت را شروع نمی کنند یا وقتی با دیگران صحبت می کنند، متقابلا پاسخ نمی دهند. فقدان گفتار در تعامل های اجتماعی با کودکان و بزرگسالان روی می دهد. کودکان مبتلا به لالی انتخابی در خانه، در حضور اعضای خانواده نزدیک صحبت می کنند، اما اغلب حتی در حضور دوستان نزدیک یا خویشاوندان درجه دو، مانند پدر- مادربزرگ ها یا عموزاده- دایی زاده ها صحبت نمی کنند. این اختلال اغلب با اضطراب اجتماعی زیاد مشخص می شود. کودکان مبتلا به لالی انتخابی اغلب از صحبت کردن در مدرسه  خودداری می کنند که به اختلال تحصیلی یا آموزشی منجر می شود، به طوری که معلمان اغلب به سختی می توانند مهارت هایی نظیر روخوانی را ارزیابی کنند. فقدان گفتار می تواند در ارتباط اجتماعی اختلال ایجاد کند، هرچند کودکان مبتلا به این اختلال گاهی برای ارتباط برقرار کردن از وسایل غیرگفتاری یا غیر کلامی استفاده می کنند (مثل غرغر کردن، اشاره کردن، نوشتن) و در مواقعی که گفتار ضرورت نداشته باشد، ممکن است مایل باشند به تعامل های اجتماعی بپردازند (مثل نقش های غیرکلامی در نمایش های مدرسه).

بیشتر بدانیم

بر اساس تحقیقات به عمل آمده از هر 140 کودک، 1 کودک دچار این اختلال می شود.

ویژگی های مرتبط لالی انتخابی، کم رویی بیش از حد، ترس از شرمندگی اجتماعی، انزوا و گوشه گیری اجتماعی، چسبیدن و متکی بودن، صفات وسواسی، منفی گرایی، قشقرق و رفتار نافرمانی خفیف را شامل می شوند. گرچه کودکان مبتلا به این اختلال عموما مهارت های زبان طبیعی دارند، اما امکان دارد گاهی اختلال ارتباط مرتبط وجود داشته باشد، هرچند که هیچ ارتباط بخصوصی با اختلال ارتباط خاص مشخص نشده باشد. حتی وقتی این اختلالات وجود دارند، اضطراب نیز وجود دارد. در محیط های بالینی، کودکان مبتلا به لالی انتخابی تقریبا همیشه مورد تشخیص اضافی اختلال اضطرابی دیگر- عموما اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) نیز قرار می گیرند.

لالی انتخابی اختلال نسبتا نادری است و به عنوان طبقه تشخیصی در تحقیقات همه گیر شناختی شیوع اختلالات کودکی منظور نشده است. شیوع نقطه ای با استفاده از نمونه های گوناگون در کلینیک یا مدرسه بسته به موقعیت (مثل کلینیک در برابر مدرسه در برابر کل جمعیت) و سن افراد در نمونه، بین 0/03 تا ۱ درصد است. به نظر نمی رسد که شیوع این اختلال بسته به سن یا نژاد/ قومیت تفاوت داشته باشد. احتمال این اختلال در کودکان خردسال بیشتر از نوجوانان و بزرگسالان است.

شروع لالی انتخابی معمولا قبل از ۵ سالگی است، اما این اختلال تا زمان ورود به مدرسه، که افزایش تعامل اجتماعی و تکالیف عملکردی، مانند روخوانی با صدای بلند در آن وجود دارد، ممکن است مورد توجه بالینی قرار نگیرد. تداوم این اختلال متغیر است. گرچه گزارش های بالینی خبر می دهند که شماری از افراد لالی انتخابی را «پشت سر می گذارند»، اما روند طولی این اختلال معلوم نیست. در برخی موارد، مخصوصا در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، لالی انتخابی ممکن است ناپدید شود، اما نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی باقی بمانند.

  خلق و خویی

 عوامل خطر خلق و خویی برای لالی انتخابی کاملا مشخص نشده اند. حالت عاطفی منفی (روان رنجورخویی) یا بازداری رفتاری ممکن است نقش داشته باشد، همانگونه کم رویی، گوشه گیری اجتماعی و اضطراب اجتماعی والدین نیز ممکن است در این امر در باشند. کودکان مبتلا به لالی انتخابی در مقایسه با همسالانشان ممکن است مشکلات زبان دریافتی خفيف داشته باشند، هرچند که زبان دریافتی باز هم در محدود دامنه طبیعی باشد.

محیطی

بازداری اجتماعی والدین ممکن است نقش الگو را برای توداری (کم حرفی) اجتماعی لالی انتخابی در کودکان داشته باشد. علاوه بر این، والدین کودکان مبتلا به لالی انتخابی به صورت بیش از حد حمایت کننده یا کنترل کننده تر از والدین کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی دیگر یا بدون اختلال توصیف شده اند.

عوامل ژنتیکی و فیزیولوژیکی

به خاطر همپوشی قابل ملاحظه لالی انتخابی با اختلال اضطراب اجتماعی، ممکن است عوامل ژنتیکی این دو اختلال مشترک باشند.

موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ

 کودکان در خانواده هایی که به کشوری مهاجرت کرده اند که به زبان متفاوتی صحبت می شود، ممکن است از صحبت کردن به زبان جدید، به علت نداشتن آگاهی از آن زبان، خودداری کنند. اگر درک زبان جدید کافی باشد، ولی امتناع از صحبت کردن ادامه یابد، در این صورت تشخیص لالی انتخابی می تواند موجه باشد.

پیامدهای کارکردی اختلال لالی انتخابی

لالی انتخابی ممکن است به اختلال اجتماعی منجر شود، به طوری که کودکان برای پرداختن به تعامل اجتماعی متقابل با کودکان دیگر خیلی مضطرب باشند. وقتی کودکان مبتلا به لالی انتخابی رشد می کنند، ممکن است با انزوای اجتماعی بیشتر مواجه شوند. در محیط مدرسه، این کودکان ممکن است دچار مشکلات تحصیلی شوند، زیرا اغلب در رابطه با نیازهای تحصیلی یا شخصی خود (مثل درک نکردن تکلیف درسی، درخواست نکردن برای استفاده از توالت) با معلمان ارتباط برقرار نمی کنند. اختلال شدید در عملکرد تحصیلی و اجتماعی، از جمله اختلالی که از مسخره کردن همسالان ناشی می شود، متداول است. در موارد خاصی، لالی انتخابی ممکن است وظیفه راهبرد جبرانی را برای کاهش دادن برانگیختگی نگران کننده در رویارویی های اجتماعی داشته باشد.

اختلالات ارتباط

لالی گزینشی باید از اختلالات گویایی که با اختلال ارتباط بهتر توجیه می شوند، مانند اختلال زبان، اختلال صدای گفتار (قبلا اختلال واج شناختی)، اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان)، یا اختلال ارتباط عملی (اجتماعی) متمایز شود. برخلاف لالی انتخابی، اختلال گویایی در این اختلالات، به موقعیت اجتماعی خاص محدود نمی شود.

اختلالات عصبی - رشدی و اسکیزوفرنی و اختلالات روان پریشی دیگر

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دیگر، یا ناتوانی عقلانی شدید ممکن است مشکلاتی در زمینه ارتباط اجتماعی داشته باشند و نتوانند در موقعیت های اجتماعی به طور مناسب صحبت کنند. در مقابل، لالی انتخابی فقط در صورتی باید تشخیص داده شود که کودک توانایی صحبت کردن در برخی موقعیت های اجتماعی را داشته باشد (برای مثال، معمولا در خانه).

اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی)

 اضطراب اجتماعی و اجتناب اجتماعی در اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است با لالی انتخابی ارتباط داشته باشند. در چنین مواردی، هر دو تشخیص می توانند داده شوند.

همزمانی اختلالات

رایج ترین اختلالات همزمان، اختلالات اضطرابی دیگر، عمدتا اختلال اضطراب اجتماعی، و پس از آن اختلال اضطراب جدایی و فوبی خاص هستند. رفتارهای نافرمانی در کودکان مبتلا به لالی انتخابی روی می دهند، هرچند که رفتار نافرمانی ممکن است به موقعیت هایی که نیازمند گفتار است، محدود باشد. تأخیرها یا اختلالات ارتباط نیز ممکن است در برخی کودکان مبتلا به لالی انتخابی روی دهند.