اختلال عورت نمایی در DSM-5

اختلال عورت نمایی، یک بیماری نابهنجاری جنسی روانشناسی است که در آن فرد به طور عجیبی به کسب لذت جنسی می پردازد که در این قسمت آن را بر اساس DSM-5 شرح داده ایم. شما می توانید در باکس زیر فهرست مطالب را مشاهده نمایید.

ملاک های تشخیصی اختلال عورت نمایی

ظرف مدت حداقل ۶ ماه، تحریک جنسی مکرر و شدید ناشی از نمایش دادن اندام تناسلی به فرد ناآگاه، به صورتی که با خیالپردازی ها، تمایلات یا رفتارها نمایان می شود.

فرد مطابق با این تمایلات جنسی با فرد نا آگاه عمل کرده است یا تمایلات یا خیالپردازی های جنسی موجب ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد می شود. مشخص کنید آیا:

- با نمایش دادن اندام تناسلی به کودکان پیش از بلوغ تحریک جنسی شده است.

- با نمایش دادن اندام تناسلی به افراد بالغ تحریک جنسی شده است.

- با نمایش دادن اندام تناسلی به کودکان و افراد بالغ تحریک جنسی شده است.

مشخص کنید اگر:

در محیط کنترل شده: این شاخص عمدتا در مورد افرادی کاربرد دارد که در محیط های نهادی با محیط های دیگری زندگی میکنند که فرصت های نمایش دادن اندام های تناسلی محدود شده اند.

در حالت بهبود کامل: فرد مطابق با این امیال با فرد ناراضی عمل نکرده و حداقل برای مدت 5 سال در حالی که در محیط کنترل شده نبوده، در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد، هیچ ناراحتی یا اختلال وجود نداشته است.

ملاک های تشخیصی برای اختلال عورت نمایی می توانند در مورد افرادی به کار روند که کم و بیش آزادانه این نابهنجاری جنسی را افشا می کنند و آنهایی که هرگونه تمایل جنسی به نمایش دادن اندام تناسلی خود به اشخاص ناآگاه را قاطعانه انکار می کنند در حالی که شواهد عینی قابل ملاحظه ای خلاف آن را نشان می دهند. اگر افراد افشاگر از مشکلات روانی - اجتماعی به علت تمایلات یا ترجیحات جنسی خود به نمایش دادن اندام تناسلی نیز خبر دهند، در این صورت ممکن است مبتلا به اختلال عورت نمایی تشخیص داده شوند. در مقابل، اگر آنها اظهار ناراحتی نکنند (که با فقدان اضطراب، وسواس های فکری و احساس گناه یا شرم در مورد این تکانه های نابهنجاری جنسی آشکار می شود) و در زمینه های مهم دیگر عملکرد به خاطر این تمایل جنسی دچار اختلال نشوند و گزارش شخصی سوابق روان پزشکی یا قانونی آنها نشان دهند که مطابق با این امیال عمل نمی کنند، می توان معلوم کرد که آنها تمایل جنسی عورت نمایی دارند، ولی نباید مبتلا به اختلال عورت نمایی تشخیص داده شوند.

نمونه هایی از افرادی که افشاگر نیستند آنهایی را شامل می شوند که اندام تناسلی خود را بارها در مواقع جداگانه به افراد نا آگاه نمایش داده اند، ولی هرگونه تمایل یا خیالپردازی در مورد چنین رفتار جنسی را انکار می کنند و میگویند دوره های معلوم شده نمایش دادن اندام تناسلی همگی تصادفی و غیر جنسی بوده اند. دیگران ممکن است دوره های گذشته رفتار جنسی را که نمایش دادن اندام تناسلی را در بر داشته افشا کنند، اما هرگونه تمایل جنسی مهم یا مستمر به اینگونه رفتار را رد کنند. چون این افراد داشتن تمایلات یا خیالپردازی هایی که نمایش دادن اندام تناسلی را شامل می شوند انکار می کنند، چنین بر می آید که آنها احساس ناراحتی ذهنی یا اختلال اجتماعی توسط این تکانه ها را نیز انکار می کنند. چنین افرادی با وجود گزارش شخصی منفی شان، می توانند مبتلا به اختلال عورت نمایی تشخیص داده شوند. رفتار عورت نمایی مکرر، عورت نمایی را به قدر کافی تایید می کند (ملاک الف) و به طور همزمان ثابت می کند که این رفتار تحریک شده نابهنجاری جنسی، به دیگران صدمه می زند (ملاک ب)

نمایش دادن «مکرر» اندام تناسلی به افراد نا آگاه (یعنی قربانیان متعدد، هر یک در موقع مجزا) ممكن است به عنوان یک قاعده کلی، به صورت سه یا تعداد بیشتری قربانی در مواقع جداگانه تعبیر شود. قربانیان کمتر در صورتی می تواند به عنوان برآورده کننده این ملاک تعبیر شود، که مواقع متعدد نمایش دادن اندام تناسلی به قربانی واحد یا شواهد تأییدکننده ای در مورد تمایل نیرومند یا ترجیحی به نمایش دادن اندام تناسلی به اشخاص نا اگاه، وجود داشته باشند. توجه کنید که قربانیان متعدد، به صورتی که قبلا اشاره شد، شرط کافی، اما نه لازم برای تشخیص است؛ در صورتی که فرد تمایل جنسی شدید به عورت نمایی را همراه با ناراحتی / یا اختلال در عملکرد تأیید کند، ملاک ها برآورده می شوند. جدول زمانی ملاک الف، که اشاره دارد علایم یا نشانه های عورت نمایی باید حداقل به مدت 6 ماه ادامه داشته باشند، باید به عنوان رهنمود کلی، نه آستانه مطلق در نظر گرفته شود، تا اطمینان حاصل شود که تمایل جنسی به نمایش دادن اندام تناسلی به افراد نا آگاه، صرفا موقتی نیست. این ممکن است به صورت شواهد روشنی از رفتارهای مکرر یا ناراحتی، طی یک دوره غير موقت کوتاه تر از 6 ماه آشکار شود.

شیوع اختلال عورت نمایی

شیوع اختلال عورت نمایی معلوم نیست. با این حال، بر مبنای اعمال جنسی عورت نمایی در جمعیت های غیر بالینی یا کلی، شیوع اختلال عورت نمایی در جمعیت مرد به احتمال زیاد 2 تا 4 درصد است. شیوع اختلال عورت نمایی در زنان خیلی کمتر معلوم است، ولی عموما تصور می شود که بسیار پایین تر از مردان باشد.

مردان بزرگسال مبتلا به اختلال عورت نمایی اغلب می گویند که برای اولین بار هنگام نوجوانی، قدری پس از زمانی که تمایل بهنجار در زنان یا مردان به طور معمول پرورش می یابد، از تمایل جنسی به نمایش دادن اندام تناسلی خود به اشخاص ناآگاه مطلع شدند. گرچه برای تشخیص اختلال عورت نمایی حداقل سن لازم وجود ندارد، اما متمایز کردن رفتارهای عورت نمایی از کنجکاوی جنسی متناسب با سن در نوجوانان ممکن است دشوار باشد. در حالی که به نظر می رسد تکانه های عورت نمایی در جوانی یا اوایل بزرگسالی نمایان می شوند، ولی در مورد ادامه آن با گذشت زمان اطلاعات خیلی کمی وجود دارد. بنا بر تعریف، اختلال عورت نمایی به یک یا تعداد بیشتری عوامل کمک کننده نیاز دارد، که ممکن است با درمان یا بدون آن، با گذشت زمان تغییر کند: ناراحتی ذهنی (مثل احساس گناه، شرم،  ناکامی جنسی شدید، تنهایی)، همزمانی اختلال روانی، فزون خواهی جنسی و تکانشگری جنسی؛ اختلال روانی - اجتماعی؛ و یا گرایش به نشان دادن تمایل جنسی به وسیله نمایش دادن اندام تناسلی به اشخاص ناآگاه. بنابراین، روند اختلال عورت نمایی احتمالا با بالا رفتن سن تغییر می کند. مانند سایر ترجیحات جنسی، سن بالاتر ممکن است با کاهش ترجیحات و رفتار جنسی عورت نمایی ارتباط داشته باشد.

خلق و خویی

چون عورت نمایی پیش شرط لازم برای اختلال عورت نمایی است، عوامل خطر برای عورت نمایی باید میزان اختلال عورت نمایی را نیز افزایش دهند. سابقه ضد اجتماعی، اختلال شخصیت ضد اجتماعی، سوء مصرف الکل و ترجیح جنسی بچه بازی ممکن است خطر تکرار جرم جنسی را در خلافکاران عورت نما افزایش دهند. بنابراین، اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلال مصرف الکل و تمایل بچه بازی ممکن است عوامل خطر برای اختلال عورت نمایی در مردان مبتلا به ترجیحات جنسی عورت نمایی محسوب شوند.

محیطی

بهره کشی جنسی و عاطفی کودکی و دلمشغولی جنسی / فزون خواهی جنسی به عنوان عوامل خطر برای عورت نمایی توصیه شده اند، اما رابطه علیتی با عورت نمایی معلوم نیست و ویژگی آن مبهم است.

موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت

اختلال عورت نمایی در زنان بسیار غیرعادی است، در حالی که اعمال منفرد عورت نمایی تحریک کننده جنسی ممکن است در نیمی از زنان در مقایسه با مردان روی دهد.

پیامدهای کارکردی اختلال عورت نمایی

پیامدهای کارکردی اختلال عورت نمایی در پژوهشی که افرادی را در بر داشته باشد که با نمایش دادن اندام تناسلی خود به غریبه های نا آگاه تمایل جنسی نشان داده باشند، ولی با تجربه کردن ناراحتی عاطفی شدید در مورد این ترجیحات، ملاک ب را برآورده کرده باشند، بررسی نشده است.

  اختلال سلوک و اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلال سلوک در نوجوانان و اختلال شخصیت ناکامی جنسی شدید، تنهایی)، همزمانی اختلال روانی، فزونخواهی جنسی و تکانشگری جنسی روانی - اجتماعی؛ و یا گرایش به نشان دادن تمایل جنسی به وسیله نمایش دادن اندام تناسلی به اشخاص نا آگاه. بنابراین، روند اختلال عورت نمایی احتمالا با بالا رفتن سن تغییر می کند. مانند سایر ترجیحات جنسی، سن بالاتر ممکن است با کاهش ترجیحات و رفتار جنسی عورت نمایی ارتباط داشته باشد.

اختلالات مصرف مواد

اختلالات مصرف الکل و مواد ممکن است دوره های عورت نمایی منفرد توسط افرادی که دچار مسمومیت شده اند را در بر داشته باشند، ولی نباید تمایل جنسی خاص در نمایش دادن اندام تناسلی به اشخاص نا آگاه را شامل شوند. بنابراین، خیال پردازی ها، تمایلات یا رفتارهای جنسی مکرر عورت نمایی که وقتی فرد در حالت مسمومیت نیست نیز روی می دهند، از احتمال وجود اختلال عورت نمایی حکایت دارند.

همزمانی اختلالات

همزمانی اختلالات شناخته شده در اختلال عورت نمایی عمدتا بر مبنای پژوهش با افرادی (تقریبا همگی مرد) استوار است که به اعمال تبهکارانه محکوم شده اند که نمایش دادن اندام تناسلی، به افراد ناراضی را شامل می شوند. بنابراین، این همزمانی ها ممکن است در مورد تمام افرادی که برای تشخیص اختلال عورت نمایی واجد شرایط هستند، به کار نرود. اختلالاتی که به طور همزمان به میزان بالا با اختلال عورت نمایی روی می دهند عبارتند از: اختلالات افسردگی، دوقطبی، اضطرابی، و اختلالات مصرف مواد؛ فزونخواهی جنسی؛ اختلال کاستی توجه / بیش فعالی؛ اختلالات نابهنجاری جنسی دیگر و اختلال شخصیت ضد اجتماعی.