اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر در DSM-5

حملات وحشتزدگی یا اضطراب در تصویر بالینی غالب است.

حملات وحشتزدگی یا اضطراب در تصویر بالینی غالب است.

این اختلال با اختلال روانی دیگر بهتر توجیه نمی شود.

این اختلال منحصرا در طول دوره دلیریوم روی نمی دهد.

این اختلال ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند.

معلوم شده که تعدادی از بیماری های جسمانی، اضطراب را به عنوان جلوه بیمارگون شامل می شوند. نمونه ها عبارتند از بیماری درون ریز (مثل پرکاری تیروئید، فئوکروموسیتوم، کاهش قند خون، افزایش ترشح هورمون های قشر غده فوق کلیوی) اختلالات قلبی - عروقی (مثل نارسایی احتقانی قلب، آمبولی ریوی، بی نظمی مانند انقباض دهلیزی)، بیماری تنفسی (مانند بیماری مزمن ریوی انسدادی، آسم، ذات الریه)، اختلالات سوخت و سازی (مثل کمبود ویتامین B12 ، پورفیریا و بیمارهای عصبی (مثل تومورها، کژکاری دهلیزی، التهاب مغز، اختلالات صرعی). اضطراب ناشی از بیماری جسمانی دیگر زمانی تشخیص داده می شود که معلوم شده باشد بیماری جسمانی موجب اضطراب می شود و هنگامی که بیماری جسمانی قبل از شروع اضطراب واقع شده باشد.

شکل گیری و روند اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر به طور کلی از روند بیماری اصلی پیروی می کند. این تشخیص به معنی منظور کردن اختلالات اضطرابی اصلی که در جسمانی مزمن ایجاد می شوند نیست. در نظر داشتن این موضوع در رابطه با افراد سالخورده ای که ممکن است دچار بیماری جسمانی مزمن باشند و بعدا به عنوان پیامد این بیماری جسمانی مزمن، به اختلالات اضطرابی مستقل مبتلا شوند، اهمیت دارد.

شاخص های تشخیصی

برای تأیید کردن تشخیص بیماری جسمانی مرتبط، ارزیابی های آزمایشگاهی و یا معاینات بدنی ضرورت دارند.

دلیریوم

در صورتی که اختلال اضطرابی منحصرا در طول دوره دلیریوم روی دهد، تشخیص مجزای اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر داده نمی شود. با این حال، اگر قضاوت شده باشد که سبب شناسی اضطراب، پیامد فیزیولوژیکی فرایند بیمارگون است که موجب اختلال عصبی - شناختی شده و اگر اضطراب بخش برجسته جلوه بالینی باشد، در این صورت تشخیص اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر می تواند علاوه بر تشخیص اختلال عصبی - شناختی عمده (زوال عقل) داده شود. جلوۂ مختلط نشانه ها (مثل خلق و اضطراب). اگر جلوه بالینی، مخلوطی از انواع مختلف نشانه ها را در بر داشته باشد، اختلال روانی خاص ناشی از بیماری جسمانی دیگر بستگی دارد به اینکه کدام نشانه ها در تصویر بالینی غالب باشند.

 اختلال اضطرابی ناشی از مواد / دارو

اگر شواهدی از مصرف مواد اخير يا طولانی (از جمله داروهایی که تاثیر روانگردان دارند)، ترک مواد یا قرار داشتن در معرض مواد سمی وجود داشته باشد، در این صورت اختلال اضطرابی ناشی از مواد / دارو باید در نظر گرفته شود. معلوم شده که داروهای خاصی اضطراب را افزایش می دهند (مثل کورتیکواستروئیدها، استروژن ها، متوکلوپرامید) و در صورتی که چنین باشد، ممکن است به احتمال زیاد، دارو عامل علیتی باشد، هر چند که امکان دارد مشخص کردن این موضوع که آیا اضطراب ناشی از داروها یا خود بیماری جسمانی است، دشوار باشد هنگامی که تشخیص اضطراب ناشی از مواد در رابطه با داروهای تفریحی یا غیر تجویزی داده شود، معاینه دارو در ادرار یا خون یا ارزیابی آزمایشگاهی مناسب دیگر می تواند مفید باشد.

نشانه هایی که در طول یا مدت کوتاهی بعد از (یعنی ظرف ۴ هفته) مسمومیت با مواد یا ترک مواد یا بعد از مصرف دارو روی می دهند ممکن است نشانگر اختلال اضطرابی ناشی از مواد / دارو باشند که این به نوع، مدت یا مقدار مواد مصرف شده بستگی دارد. اگر اختلال با بیماری جسمانی دیگر و مصرف مواد ارتباط داشته باشد، هر دو تشخیص می توانند داده شوند (یعنی، اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر و اختلال اضطرابی ناشی از مواد دارو). ویژگی هایی نظیر شروع بعد از ۴۵ سالگی یا وجود نشانه های نامتعارف در طول حمله وحشتزدگی (مثل سرگیجه، از دست دادن هشیاری، فقدان کنترل ادرار یا مدفوع، گفتار درهم برهم، یادزد ودگی) از احتمال اینکه بیماری جسمانی دیگر یا مواد ممکن است نشانه های حمله وحشتزدگی را ایجاد کرده باشند حکایت دارند.

 اختلال اضطرابی (که ناشی از بیماری جسمانی شناخته شده نیست).

اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر باید از اختلالات اضطرابی دیگر متمایز شود (مخصوصا اختلال وحشتزدگی و اختلال اضطراب فراگیر). در اختلالات اضطرابی دیگر، هیچ مکانیزم های فیزیولوژیکی علیتی مستقیم را نمی توان مشخص کرد که با بیماری جسمانی دیگر ارتباط داشته باشند. شروع در اواخر عمر، نشانه های نامتعارف و فقدان سابقه شخصی یا خانوادگی اختلالات اضطرابی، از نیاز به ارزیابی کامل برای منتفی دانستن تشخیص اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر حکایت دارند. اختلالات اضطرابی می توانند بیماری های جسمانی نظیر حوادث قلبی - عروقی و انفارکتوس میوکارد را تشدید کرده یا خطر آنها را افزایش دهند و در این موارد، نباید به عنوان اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر تشخیص داده شوند.

اختلال اضطراب بیماری

اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر باید از اختلال اضطرابی بیماری متمایز شود. اختلال اضطراب بیماری با نگرانی درباره بیماری، نگرانی درباره درد و دلمشغولی های بدنی مشخص می شود. در مورد اختلال اضطرابی بیماری، افراد ممکن است  بیماری های جسمانی تشخیص داده شده داشته یا نداشته باشند. گرچه فرد مبتلا به اختلال اضطرابی بیماری و بیماری جسمانی تشخیص داده شده احتمالا در مورد بیماری جسمانی دستخوش اضطراب می شود، اما این بیماری جسمانی از لحاظ فیزیولوژیکی با نشانه های اضطراب ارتباط ندارد.

اختلالات سازگاری

اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر باید از اختلالات سازگاری همراه با اضطراب یا همراه با اضطراب و خلق افسرده، متمایز شود. اختلال سازگاری زمانی موجه است که افراد پاسخ ناسازگارانه ای را به استرس تجربه کنند یا بیماری جسمانی دیگری داشته باشند. واکنش به استرس در مقایسه با تجربه اضطراب یا نشانه های خلقی که به عنوان پیامد فیزیولوژیکی بیماری جسمانی دیگر روی می دهند، معمولا به معنی و پیامدهای استرس مربوط می شود. در اختلال سازگاری، نشانه های اضطراب معمولا با مقابله کردن با استرس مبتلا بودن به بیماری جسمانی عمومی ارتباط دارند، در حالی که در اختلال اضطرابی ناشی از بیماری جسمانی دیگر، افراد به احتمال زیاد نشانه های جسمانی برجسته داشته و بر مسایلی غیر از استرس و خود بیماری تمرکز دارند.

ویژگی های مرتبط اختلال روانی دیگر

نشانه های اضطراب می توانند ویژگی مرتبط اختلال روانی دیگر باشند (مثل اسکیزوفرنی، بی اشتهایی عصبی).

اختلال اضطرابی مشخص یا نامشخص دیگر

 این تشخیص در صورتی داده می شود که نتوان معلوم کرد که آیا نشانه های اضطراب، اصلی، ناشی از مواد یا مرتبط با بیماری جسمانی دیگر هستند.