خود بودن و معنای زندگی

یکی از علائق من در حیطه ی روانشناسی، مطالعه درباره ی معنای زندگی است. در یکی از تحقیقات مرتبط با این موضوع دانشجویان به سه گروه تقسیم شدند؛ از گروه اول خواسته شد تا درباره ی “خود واقعی” شان، یعنی کسی که واقعا فکر می کنند هستند توصیفاتی ارائه دهند، از گروه دوم خواسته شد تا درباره ی “خود روزمره شان” که مطابق با آن زندگی کرده و رفتار می کنند، بنویسند؛ از گروه سوم نیز خواسته شد تا درباره ی کتاب فروش دانشگاه شان جملاتی را یادداشت کنند.
پس از انجام این کار دانشجویان موظف شدن تا به توصیف و ارزیابی معنای خود از زندگی بپردازند.
محققان این تحقیق که به رهبری ربکا شگل از دانشگاه تگزاس در حال انجام این پژوهش بودند، مشاهده کردند افرادی گروه اول( دانشجویانی که به توصیف خود واقعی شان پرداخته بودند)، در توصیف معنای زندگی خود، عملکرد بسیار متفاوتی با دو گروه دیگر داشتند؛ آن ها قادر بودند تا توصیفاتی غنی از معنای زندگی و تجربه ی بودن خود ارائه کنند. در مقابل دو گروه دیگر که درباره ی خود روزمره و کتابخانه ی دانشگاه نوشته بودند، توانایی اندکی در ابراز معنای زندگی خویش داشتند؛ حتی توصیفات بعضی از آن ها هیچ ارتباطی با معنای زندگی نداشت!
نتایج نشان داد که هر چه افراد بهتر و کامل تر خود را تعریف کنند، معنای واقعی تری از زندگی را تجربه خواهند کرد.

معنای زندگی

این تحقیق شکل، از آنچه فیلسوفان اگزیستانسیالیستی مانند ژان پل سارتر و همچنین روانشناسان اومانیستی مانند کارل راجرز و آبراهام مازلو در دهه های قبل گفتند، حمایت می کرد: توانایی ذاتی و اصیل در وجود هر کس برای بیان خود وجود دارد و هر فرد از آن بیشتر بهره برد، معنای واقعی زندگی را چشیده است.
فیلسوف فقید لارنس بکر اظهار داشته است که تجربه ی زیسته ی شخصی با عزت نفس و استقلال، بی حد و اندازه است.
این صحبت، یکی از بینش های تجربی امروز را به خوبی بیان می دارد که استقلال، یکی از نیاز های اساسی بشر بوده و رشد روانی، یکپارچگی شخصیت و بهزیستی انسان را به دنبال دارد.
درست همان طور که بدن ما برای سلامتی به آب و غذا نیاز دارد، ذهن ما نیز برای سلامتی به ارضای چندین نیاز روانشناسی احتیاج دارد و در بین این نیاز ها استقلال از همه لازم تر است.
به دلیل آن که این نیاز در روند بقا و حفظ نسل ما دارای اهمیت زیادی است، جای تعجب ندارد که ارضای آن اولویت اصلی باشد.
رفع کردن نیاز های اساسی روانشناسی، لازمه ی یافتن معنا در زندگی است.

هونگ ژانگ از دانشگاه نانجینگ در پژوهش خود نشان داده است که هر چقدر فرد استقلال بیشتری داشته و مطابق اولویت های خود گام بردارد، میزان تعهد و مسئولیت پذیری بیشتر را از خود نشان می دهد.
بنابر این برای تجربه ی معنای زندگی خود، پیوسته این نکته را چک کنید که چقدر با خود، احساسات و ارزش هایتان در ارتباط بوده و مطابق آن ها زندگی می کنید.
هیچ اتفاقی ناامید کننده تر از آن نیست که دست از تلاش برای رویاهای شخصی برداشته و مطابق نظرات و خواسته های دیگران زندگی کنید.
شما نمی توانید بدون آن که با خود در ارتباط و همنوایی مناسب باشید، با افراد دیگر رابطه ی سازنده ای داشته باشید. اگر قبل از آن که به آشتی کردن با خود بپردازید، رابطه ای را با شخصی شروع کنید، این ارتباط تهی است.
شما فقط با دانستن اینکه چه کسی هستید، از کجا آمده اید، می توانید با افراد دیگر رابطه ی مطلوبی داشته باشید.
این مقاله توسط تیم ای سنج، از نوشته های دکتر فرانک مارتلا ترجمه شده است.