تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

پست وبلاگی
گذری بر تاریخچه واکسیناسیون مدت مطالعه: 4 دقیقه
ای سنج 19 اسفند 1399 مدت مطالعه: 4 دقیقه

گذری بر تاریخچه واکسیناسیون

دراین مقاله در مورد تاریخچه واکسن بحث می کنیم. وقتی واکسیناسیون (vaccination) انجام می شود، بیشتر کودکان آنتی بادی تولید می کنند که می تواند به آنها کمک کند در برابر عفونت های ویروسی خاص  مانند هپاتیت B، فلج اطفال و سرخک، یا عفونت های باکتریایی، از جمله کزاز، سیاه سرفه و دیفتری مقاومت کنند. به هر حال اگرچه همیشه برخی از پژوهشگران مخالف واکسن ها بوده اند، اما بیشتر مردم بر این باورند که واکسن یکی از بزرگترین دستاوردهای بهداشتی قرن بیستم است. به هر حال  در ادامه می خواهیم براساس فهرست مطالب زیر به این موضوع بپردازیم:

تاریخچه واکسن ها

ادوارد جنر در سال 1796 آزمایشاتی را انجام داد که سال ها بعد منجربه تولید اولین واکسن آبله شد. 

واکسن هاری توسط لوئیس پاستور در سال 1885 ساخته شده است.

واکسن های وبا و حصبه در سال 1896 تولید شد و تولید واکسن طاعون در سال 1897 آغاز شد. 

اولین واکسن دیفتری با کار امیل آدولف فون بهرینگ، ویلیام هالوک پارک و همکاران در حدود سال 1913 ساخته شده است.

اولین واکسن سیاه سرفه در سال 1914 ساخته شد، اگرچه چندین دهه طول کشید تا بطور گسترده مورد استفاده قرار گیرد.

واکسن کزاز در سال 1927 ساخته شد.

ماکس تیلر اولین واکسن تب زرد را در سال 1936 تولید کرد.

AAP استفاده از واکسن سیاه سرفه را که توسط پرل کندریک و گریس الدینگ در سال 1943تولید شد را تأیید کرد.

اولین واکسن آنفلوانزا در ایالات متحده در سال 1945 مجوز استفاده گرفت.

واکسن های دیفتری، کزاز و سیاه سرفه در سال 1948 در یک واکسن DTP واحد ترکیب شدند.

واکسن فلج اطفال غیرفعال سالک (IPV) در سال 1955 معرفی شد.

حدود 200 کودک در سال 1955 از طریق واکسن های آلوده به فلج اطفال در آنچه به عنوان حادثه کاتر معروف است، به فلج اطفال مبتلا شدند.

واکسن فلوی فلج اطفال سابین (OPV) جایگزین واکسن فلج اطفال سالک در سال 1962 شد.

اولین واکسن زنده سرخک در سال 1963 مجوز گرفت اما با ویروس سرخک ضعیف شده دیگری جایگزین شد که در سال 1968 عوارض جانبی کمتری ایجاد کرد.

واکسن MMR در سال 1971 همراه واکسن سرخک، اوریون (دارای مجوز در سال 1967) و سرخجه (1969)، موجود شد، و به  نوزادان 15 ماهه داده شد.

واکسیناسیون معمول با واکسن آبله در سال 1972 در ایالات متحده پایان می یابد.

پنوموواکس، اولین واکسن پنوموکوکی است که از کودکان و بزرگسالان در برابر انواع خاصی از باکتریهای استرپتوکوک پنومونیه محافظت می کند در سال 1971 تأیید شد و به کودکان پرخطر تزریق شد.

سی و سومین مجمع جهانی بهداشت اعلام کرد که آبله در سال 1979 ریشه کن شده است.

Menomune، اولین واکسن مننگوکوک در سال 1981 مجاز است و برای کودکان پرخطر توصیه می شود تا زمانی که بتواند با Menactra جایگزین شود.

واکسن هپاتیت B مشتق از پلاسما در سال 1981 مجوز گرفت.

واکسن رولت در سال 1982 ارائه می شود و تلاش می کند واکسن DPT را با آسیب دائمی مغز مرتبط کند، خطرات بیماری سیاه سرفه را کوچک جلوه دهد و به آغازبسیاری از جنبش های مدرن ضد واکسن کمک می کند.

واکسن پلی ساکارید کپسولی توسط Haemophilus b در سال 1985 مجوز گرفته است، اما متأسفانه از کودکان زیر 18 تا 24 ماه که بیشتر در معرض بیماری Haemophilus influenzae نوع b هستند، محافظت خوبی نمی کند.

واکسن هپاتیت B نوترکیبی (Recombivax HB) در سال 1986 تأیید شده است اما توصیه می شود در کسانی که در معرض خطر عفونت هستند استفاده شود

واکسن دیگر هپاتیت B، در سال 1989 تأیید شده است.

اولین واکسن مزدوج Haemophilus b (PRP-D) در سال 1988 به منظور محافظت در برابر بیماری هموفیلوس آنفلوانزا نوع b در همه کودکان 18 ماهه تأیید شد.

دوز تقویت کننده MMR اولین بار در سال 1989  برای کودکانی که در شهر هایی زندگی می کنند که حداقل 5 مورد سرخک دارند توصیه شد. 

سیستم گزارش عوارض جانبی واکسن (VAERS) در سال 1990 تأسیس شد.

واکسن های هپاتیت B و Hib برای همه نوزادان در سال 1991 توصیه شد.

واکسن DTAP عوارض جانبی کمتری نسبت به مجوز DTP داشت  و تا سال 1997 جایگزین DTP برای تمام دوزهای مورد نیاز شد.

سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که فلج اطفال در سال 1994 از نیمکره غربی حذف شد.

واکسنی برای محافظت از کودکان در برابر آبله مرغان (Varivax) در سال 1995 مجوز گرفت.

VAQTA، اولین واکسن هپاتیت A توسط FDA در سال 1996 برای کودکانی که حداقل دو سال دارند و  در معرض خطر ابتلا به هپاتیت A بوند تأیید شد.

واکسن فلج اطفال غیرفعال توسط Salk (IPV) یک بار دیگر به کودکان توصیه شد و در سال 1996 جایگزین واکسن فلج اطفال (OPV) شد 

LYMErix، واکسن بیماری لایم، در سال 1998 مجوز گرفت.

تیمروزال در برنامه ایمن سازی کودکان در سال 1999 و 2000 از اکثر واکسن ها حذف شد.

سرخک بومی در سال 2000 در ایالات متحده ریشه کن شده اعلام شد.

Prevnar، یک واکسن پنوموکوکی که هرگز حاوی تیمروزال نبود، در سال 2000 مجوز گرفت و سال بعد به برنامه ایمن سازی اضافه شد.

LYMErix به دلیل فروش ناکافی در سال 2002 از بازار خارج شد.

Menactra، واکسنی برای محافظت در برابر انواع خاصی از بیماری مننژوکوک در سال 2005 مجور گرفت و در سال 2006 به برنامه ایمن سازی اضافه شد و برای همه در سن 11 تا 12 سالگی توصیه شد.

RotaTeq، یکی دیگر از واکسن های روتاویروس ، در سال 2006 مجوز گرفت و در سال 2007 به برنامه ایمن سازی اضافه شد.

واکسن هپاتیت A در سال 2006 به برنامه معمول ایمن سازی کودکان اضافه شد.

گارداسیل، اولین واکسن HPV، در سال 2006 تأیید شد.

دوز تقویت کننده دیگری از واکسن آبله مرغان در سال 2007 به برنامه ایمن سازی اضافه شد تا از بروز عفونت های مهم جلوگیری کند.

واکسن دیگر روتاویروس، RotaRix، در سال 2008 تأیید شد.

واکسن HPV دیگری، Cervarix، در سال 2009 تأیید شد.
واکسن دیگر مننگوکوک، Menveo، در سال 2010 تأیید شد.
نسخه جدیدتر Prevnar، که می تواند 13 نوع باکتری پنوموکوک را تحت پوشش قرار دهد، تأیید شد و جایگزین نسخه قدیمی (Prevnar 7) در سال 2010 شد.

Fluzone Intradermal و Fluzone High-Dose دو گزینه جدید واکسن آنفلوانزا هستند که از سال 2011 در دسترس قرار گرفتند.

یک واکسن ترکیبی که از هر دو گروه Haemophilus influenzae type b و Neisseria meningitidis serogroup C و Y محافظت می کند در سال 2013 توسط FDA تأیید شد.

Trumenba، اولین واکسنی است که از بیماری گروه منگنزوکوکی گروه ser B محافظت می کند و توسط FDA تأیید شد (اکتبر 2014).

واکسن ترکیبی

علاوه بر واکسن های فوق، واکسن های ترکیبی جدیدی نیز در طول سال های محتلف معرفی شده است ، از جمله:

Tetramun، ترکیبی از DTP و Hib  در سال 1993

Comvax، ترکیبی از Hib و هپاتیت B در سال 1996

Pediarix، ترکیبی از DTaP و IPV و واکسن هپاتیت B  در سال 2004

ProQuad، ترکیبی از MMR و Varivax  در سال 2006

Pentacel، ترکیبی از DTaP ، IPV و Hib در سال 2008

Kinrix، ترکیبی از DTAP و IPV  در سال 2008

تاریخچه برنامه ایمن سازی

شکل فعلی برنامه ایمن سازی کودکان، که هر ساله توسط کمیته مشورتی در زمینه روشهای ایمن سازی (ACIP)، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) و آکادمی پزشکان خانواده آمریکا (AAFP) ارائه می شود، اولین بار در 1995، منتشر شد. در آن زمان، واکسن های توصیه شده شامل هپاتیت B ، DTP بودند.  قبل از 1995، ACIP هنگامی که  که توصیه های جدیدی مانند موارد زیر ارائه می شد، آن را  منتشر می کرد:

در سال 1994  واکسن های Hib و هپاتیت B برای همه نوزادان و MMR تقویت کننده برای همه کودکان توصیه می شد

در سال 1989 واکسن Hib برای همه کودکان نوپا در 18 ماهگی و MMR تقویت کننده برای بسیاری از کودکان نوپا توصیه می شد

در سال 1983  کودکان DTP (5 دوز) ، OPV (4 دوز) ، MMR (1 دوز) و Td دریافت کردند.

اگرچه بعضی از والدین مایلند در صورتی که بچه ها واکسن کمتری می زنند به برنامه های قبلی بازگردند، اما یادآوری بخش دیگری از تاریخ مهم است، زیرا زمانی بود که هر سال  کودکان دچار بیماری های زیر می شدند:

ذات الریه، مننژیت و عفونتهای خونی ناشی از استرپتوکوک پنومونیه

مننژیت، اپی گلوتیت و سایر عفونت های جدی از باکتری Haemophilus influenzae 

مننژوکوکمی و مننژیت مننژوکوکی

گاستروآنتریت روتاویروس 

آبله مرغان 

بیشتر بخوانید

با توجه مطالب فوق، پیشنهاد می گردد مقاله ای تحت عنوان «واکسن کرونا، چرا به آن مشکوکیم؟» را حتما مطالعه نمایید.

جمع بندی ای سنج

در این مقاله در مورد تاریخچه واکسیناسیون بحث کردیم. هماطور که گفته شد در این مقاله در رابطه با کشف واکسن های مختلف در سال های متفاوت صحبت شد. گرچه بیشتر مردم  بر این باورند که واکسن یکی از بزرگترین دستاوردهای بهداشتی قرن بیستم است. ولی در این مقاله نشان داده شد که واکسن پیشینه قدیمی تری دارد.
آیا شما در حال حاضر اعتقادی به تاثیرگذاری واکسن جهت پیشگیری از بیماری ها دارید؟ لطفاً نظرات و دیدگاه خودتان را با ما به اشتراک بگذارید.

جهت نمایش بیشتر اصطلاحات کلیک نمایید
لطفا امتیاز خود را برای این محتوا ثبت کنید