آنا فروید

آنا فروید بنیان گذار روانکاوی کودک است و در این راه تلاش های زیادی کرد. در این بخش به طور اختصاصی به تاریخچه و تلاش های او در این زمینه خواهیم پرداخت.

روانکاوی کودک

در سال 1922 آنا فروید مقاله خود را "ضرب و شتم خیالات و رویاهای روزانه" را به انجمن روانکاوی وین ارائه داد و به عضویت انجمن درآمد. در سال 1923 وی فعالیت روانکاوی خود را با کودکان آغاز کرد و در سال 1925 در موسسه آموزش روانکاوی وین در زمینه تجزیه و تحلیل کودک تدریس کرد، رویکردی که در اولین کتاب خود، مقدمه ای بر روش تجزیه و تحلیل کودک، در سال 1927 منتشر کرد. وی از سال 1925 تا 1934 دبیر انجمن بین المللی روانکاوی بود و به تجزیه و تحلیل کودکان و مشارکت در سمینارها و کنفرانس ها در این زمینه ادامه داد. در سال 1935 وی مدیر انستیتوی آموزش روانکاوی در وین شد و در سال بعد مطالعه تأثیرگذار خود را در زمینه "راه ها و راهی که ایگو را از افسردگی، نارضایتی و اضطراب را حفظ می کند" و مکانیسم های دفاعی منتشر کرد. این یک کار اساسی در روانشناسی ایگو شد و اعتبار فروید را به عنوان یک نظریه پرداز پیشگام تثبیت کرد.

از اولین فرزندی که آنا فروید مورد تجزیه و تحلیل قرار داد فرزندان دوروتی برلینگام بودند. در سال 1925، بورلینگام، وارث فروشگاه جواهرات لوکس تیفانی، با چهار فرزند خود از نیویورک به وین آمده بود و ابتدا تجزیه و تحلیل را با تئودور ریک و سپس با خود فروید انجام داد تا تجزیه و تحلیل کودکان را آموزش دهد. آنا و دوروتی به سرعت "روابط صمیمی بسیار مشابه لزبین ها" ایجاد کردند، اگرچه آنا "وجود رابطه جنسی را به طور قاطع انکار کرد".  پس از اینکه برلینگهام به بلوک آپارتمانی فروید در سال 1929 نقل مکان کرد، او در واقع سرپرست کودکان شد.

آنا فروید دریافت که علائم کودکان با بزرگسالان متفاوت است و غالباً با مراحل رشد همراه است. وی همچنین در کتاب خود: خود و مکانیسم های دفاع (1936) توضیحات روشنی از مکانیسم های دفاعی خود ارائه داده است. آنا فروید معتقد است که تجزیه و تحلیل کودک باید از نظریه های اساسی روانکاوی پیروی کند، اما باید به عنوان یک روش درمانی متفاوت باشد. آنا استدلال کرد که کودکان را نباید تا زمانی که به دوره تأخیر که از حدود شش سالگی آغاز می شود، برسند، مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیریم.

پیش از این، وی معتقد بود كه برای تشویق رشد روان جنسی و عاطفی كودك و جلوگیری از ریشه یابی روان رنجوری، بهتر است به محیط كودك توجه شود. آنا فروید بر اهمیت ایجاد یک اتحاد درمانی قوی با بیماران کودک تأکید کرد. او از این واقعیت آگاه بود که کودکان به ندرت این کار را انجام می دهند، برخلاف بزرگسالان که معمولاً به عمد به دنبال تجزیه و تحلیل هستند. این مرحله مقدماتی جلب توجه و اعتماد به نفس کودکان قبل از شروع درمان با آنها بود.
یکی از اصول اساسی کار آنا فروید این است که هر کودک باید به عنوان یک فرد کامل شناخته شود. او می خواست یک اتحاد درمانی بر اساس نیازهای خاص هر کودک ایجاد کند. در یک مورد، او به پسری کمک کرد تا داستان خود را بنویسد. در موردی دیگر او لباس عروس یک دختر را بافت.

آنا فروید هنگام کار با کودکان به ندرت از کاناپه روانکاوی استفاده می کرد. او فهمید که بی حرکت ماندن و تمرکز برای کودکان دشوار است و فقط می توان انتظار داشت که آنها در حد بسیار محدودی معاشرت کنند. در عوض، او به بیماران کودک خود صبورانه اجازه داد با آزادی کامل در اتاق درمان حرکت کنند: اگر کودکی روی فرش شیطانی میکرد، او نیز همین کار را می کرد!
وی همچنین ابزار نقاشی تهیه کرد و کودکان را به استفاده از آنها ترغیب کرد. این نقاشی ها، درست مانند کلمه گفتار، یک وسیله مهم برای بیان کودکان در نظر گرفته شدند. تجارب بالینی و انتشارات وی، بینش افراد در مورد مراحل رشد کودکان را فراهم آورده، تکنیک های روانشناختی برای درمان کودکان را در اختیار ما قرار داده و تفاوت بین کودک و بزرگسال را درک کرده است.