معنی فرافکنی

انجمن روانشناسی آمریکا(APA)

در نظریه های روانکاوی و روان پویایی، فرایندی که به موجب آن فرد ویژگی های مثبت یا منفی فردی خود را توصیف می کند، انگیزه هایی را به شخص یا گروه دیگری نسبت می دهد. این غالباً یک مکانیسم دفاعی است که در آن انگیزه های ناخوشایند یا غیرقابل قبول، عوامل استرس زا، ایده ها ، تأثیرات یا مسئولیت ها به دیگران نسبت داده می شود. به عنوان مثال، مکانیسم دفاعی فرافکنی فردی را که بر سر ابراز خشم متعارض است، قادر می سازد "من از او متنفرم" را به "او از من متنفر است" تغییر دهد. این الگوهای دفاعی غالباً برای توجیه تعصب یا فرار از مسئولیت استفاده می شود. در موارد شدیدتر، آنها می توانند به توهمات پارانوئید تبدیل شوند، برای مثال، شخصی که دیگران را به خاطر مشکلات خود مقصر می داند، ممکن است باور کند که دیگران علیه او عمل می کنند. در تئوری روانکاوی کلاسیک، فرافکنی به فرد اجازه می دهد تا از دیدن عیب های خود اجتناب کند.