معنی درماندگی آموخته شده
learned helplessness (ˈlərnəd ˈhelpləsnəs)
پدیده ای که در آن قرار گرفتن مکرر در معرض عوامل استرس زا غیرقابل کنترل منجر به عدم استفاده افراد از گزینه های کنترلی میشود که ممکن است بعداً در دسترس قرار گیرند
انجمن روانشناسی آمریکا(APA)
پدیده ای که در آن قرار گرفتن مکرر در معرض عوامل استرس زا غیر قابل کنترل منجر به عدم استفاده افراد از گزینه های کنترلی می شود که ممکن است بعداً در دسترس قرار گیرند. اساساً، افراد باید بیاموزند که کنترل رفتاری بر رویدادهای محیطی ندارند، که به نوبه خود انگیزه ایجاد تغییرات یا تلاش برای اصلاح موقعیت‌ها را تضعیف می‌کند. این پدیده برای اولین بار در سال 1967 توسط روانشناسان آمریکایی J. Bruce Overmier (1938-1938) و Martin EP Seligman (1942-) پس از آزمایشاتی که در آن حیوانات غیرانسانی تحت یک سری شوک الکتریکی اجتناب ناپذیر قرار گرفتند، در طول آزمایش ضربه ای را تجربه نکردند، توصیف شد.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
در تجربیات آزمایشگاهی که در آن ها حیوانات مکررا در معرض شوک برقی غیر قابل اجتناب قرار داده شده اند، بالاخره حیوانات تسلیم شده و تلاش برای فرار از شوک های بعدی نکردند. این حیوانات یاد گرفته اند که کاری از دستشان ساخته نیست. در افراد افسرده نیز، حالت درماندگی مشابهی را می توان تشخیص داد.
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
درماندگی آموخته شده، رفتاری است که فرد پس از تحمل محرک های متنفر تکراری خارج از کنترل خود از خود نشان می دهد. در ابتدا اعتقاد بر این بود که علت آن پذیرش درماندگی توسط آزمودنی است: تلاش برای فرار یا اجتناب از محرک بد، حتی زمانی که چنین جایگزین هایی به وضوح ارائه می شود. از طریق چنین رفتاری، آزمودنی درماندگی آموخته شده را به دست می آورد.
