معنی درون گرایی

introversion (ˌintrəˈvərZH(ə)n)

جهت گیری و تمایل به سمت دنیای خصوص خود و افکار و احساسات درونی خود، به جای اینکه تمایل به سمت دنیای بیرونی خود و ارتباط با افراد داشته باشد.

انجمن روانشناسی آمریکا(APA)

فرهنگ لغت آکسفورد(ODE)

فردی که بیشتر تمایل دارد به فکر و احساس خود بپردازد و تنها باشد تا اینکه با دیگران وقت بگذراند.

فرهنگ لغت کمبریج(CALD)

خجالتی، ساکت و ترجیح می دهد وقت خود را تنها بگذراند تا اینکه اغلب در کنار دیگران باشد.

فرهنگ دهخدا

درونگرائی. [ دَ گ َ / گ ِ ] (حامص مرکب) در اصطلاح روانشناسی ، عمل درون گرا. حالت درون گرا. باطن گرایی. میل به باطن. توجه و تمایل به ضمیر و نهان و دل. در مقابل برون گرایی است حاکی از دو نوع شخصیت متناقض. فعالیت کلی یا شوق و کشش در شخص برونگرا آفاقی است و متوجه دنیای خارج و دردرونگرا انفسی است یعنی متوجه به درون شخص. هر فرد به این هر دو متمایل است اما همواره بر اثر محیط و خصوصیات خلقی یکی بر دیگری تفوق دارد و بنحو بارزی شکار می شود. برونگرائی حاد فرار نامعقول و غیرمنطقی ازنفس و نمایش دادن احساسات در جمع است و درونگرائی حاد عقب نشینی به دنیای درون است و در این حال خیالبافی جانشین واقعبینی شود. (از دائرةالمعارف فارسی).

ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)

درون گرایی عبارت است از حالت اصلی علاقه داشتن به خود. افراد درونگرا معمولاً بیشتر باهوش یا متفکر دیده می شوند. برخی از روانشناسان مشهور، افراد درونگرا را افرادی توصیف کرده اند که انرژی آنها از طریق تأمل به تکامل می رسد. این سخن شبیه دیدگاه یونگ است، اگرچه او بیشتر به انرژی ذهنی و نه جسمی توجه داشت. افراد درونگرا معمولاً از فعالیت های انفرادی مانند خواندن، نوشتن یا مدیتیشن لذت می برند. یک فرد درون گرا به احتمال زیاد از زمانی که به تنهایی می گذرانند لذت خواهد برد و برای زمانی که با گروه های زیادی از مردم سپری می کند احساس خوب کمتری می یابد. درون گرایی توسط برخی به عنوان ترجیح یک محیط بیرونی آرام و کم تحریک تعریف می شود. آنها ترجیح می دهند هر بار بر روی یک فعالیت تمرکز کنند و آنها قبل از صحبت بیشتر تحلیل می کنند.

فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)

درون گرا. کسی که انرژی روانی او متوجه درون خود است. یونگ آن را برای یکی از سنخ های شخصیتی خود به کار برده است. تمایل فرد به درون و زندگی کردن با خیالات خود