معنی دوپامین
dopamine (ˈdōpəˌmēn)
یک انتقال دهنده عصبی کاتکول آمین که در رفتار حرکتی دارد و در بسیاری از حالات روحی و روانی نقش دارد.
انجمن روانشناسی آمریکا(APA)
یک انتقال دهنده عصبی کاتکول آمین که در رفتار حرکتی دارد و در بسیاری از حالات روحی و روانی نقش دارد. این ماده در سلول های عصبی دوپامینرژیک در مغز و جاهای دیگر یافت می شود. در نورون های غیر دوپامینرژیک و در مدولای فوق کلیه ، دوپامین سپس به ترتیب به نورآدرنالین و آدرنالین متابولیزه می شود. تخریب نورون های دوپامینرژیک در ماده سیاه عامل علائم بیماری پارکینسون است (به عنوان مثال سفتی، لرزش). جلوگیری از اثرات دوپامین در سایر مناطق مغز، فعالیت های درمانی بسیاری از داروهای روانپریشی را توضیح می دهد.
فرهنگ لغت آکسفورد(ODE)
ماده شیمیایی تولید شده توسط سلول های عصبی که سلول های دیگر را تحت تأثیر قرار می دهد.
فرهنگ لغت کمبریج(CALD)
هورمونی (= ماده شیمیایی) که به طور طبیعی در بدن تولید می شود و همچنین می تواند به عنوان دارو تجویز شود.
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
دوپامین یا DA یک هورمون و انتقال دهنده عصبی است که چندین نقش مهم در مغز و بدن دارد. این ماده شیمیایی آلی متعلق به خانواده کاتکول آمین ها و فنیل آمین ها است. دوپامین حدود 80٪ محتوای کاتکول آمین در مغز را تشکیل می دهد. دوپامین همچنین در گیاهان و بیشتر حیوانات سنتز می شود. در مغز، دوپامین به عنوان یک انتقال دهنده عصبی عمل می کند.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
دوپامین یکی از کاتکول آمین ها که به عنوان ناقل عصبی عمل می کند. سه راه دوپامینرژیک مربوط به روانپزشکی عصبی وجود دارد. تنه نورون های نیگرواستریاتال در بخش متراکم جسم سیاه واقع شده و آکسون های خود را به جسم مخطط می فرستد. این راه با هماهنگ سازی حرکات مربوط است.
