معنی روانشناسی رشد
developmental psychology (dəˌveləpˈmen(t)l sīˈkäləjē)
شاخه ای از روانشناسی که تغییرات جسمی، ذهنی و رفتاری را که از زمان لقاح تا پیری رخ می دهد را مطالعه می کند.
انجمن روانشناسی آمریکا(APA)
شاخه ای از روانشناسی که تغییرات جسمی، ذهنی و رفتاری را که از زمان لقاح تا پیری رخ می دهد، مطالعه می کند و عوامل مختلف بیولوژیکی، عصب شناختی، ژنتیکی، روانشناختی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی را که در طول زندگی تأثیر می گذارد، بررسی می کند. از زمان ظهور به عنوان یک رشته رسمی در اواخر قرن نوزدهم، تمرکز خود را از موضوعی گسترش داده است که تا حد زیادی بر رشد کودک و نوجوان تأکید می کند. اصطلاح روانشناسی رشد اکنون اغلب مترادف با روانشناسی رشد در طول عمر تلقی می شود. در طول سالها، جریان های فکری و تحقیقاتی را شکل داده اند مانند: جنبش مطالعه کودک، نظریه روانکاوی، نظریه یادگیری، نظریه تکاملی، توسعه اقدامات اطلاعاتی (به عنوان مثال ، مقیاس هوش استنفورد- بینه)، ژنتیک مطالعات، مطالعات دوقلو، تحقیق با استفاده از طرح های طولی و طرح های مقطعی، سازمان های حرفه ای و مجلات دانشگاهی (به عنوان مثال: روانشناسی رشد، روانشناسی جوانی و پیری) و درک جنبه های مختلف طول عمر.
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
روانشناسی رشد، مطالعه علمی در مورد چگونگی و چرایی تغییر انسانها در طول زندگی خود است. این رشته که در ابتدا مربوط به نوزادان و کودکان بود، گسترش یافته و شامل دوره نوجوانی، رشد بزرگسالان، پیری و کل طول عمر است. روانشناسان رشد قصد دارند چگونگی تغییر تفکر، احساس و رفتار در طول زندگی را توضیح دهند. این حوزه تغییرات را در سه بعد عمده بررسی می کند: رشد جسمی، رشد شناختی و رشد عاطفی اجتماعی. در این سه بعد طیف گسترده ای از موضوعات از جمله مهارت های حرکتی، عملکردهای اجرایی، درک اخلاقی، زبان آموزی، تغییر اجتماعی، شخصیت، رشد عاطفی، خودپنداره و شکل گیری هویت وجود دارد. روانشناسی رشد، تأثیرات طبیعت و پرورش در روند رشد انسان و فرایندهای تغییر در زمینه را در طول زمان بررسی می کند. بسیاری از محققان به تعاملات بین خصوصیات شخصی، رفتار فرد و عوامل محیطی، از جمله زمینه اجتماعی و محیط ساخته شده علاقه مند هستند. روانشناسی رشد شامل رشته های مختلفی مانند روانشناسی تربیتی، آسیب شناسی روانی کودک، روانشناسی رشد پزشکی قانونی، رشد کودک، روانشناسی شناختی، روانشناسی اکولوژیکی و روانشناسی فرهنگی است. روان شناسان تأثیرگذار رشد از قرن بیستم شامل یوری برونفن برنر، اریک اریکسون، زیگموند فروید، ژان پیاژه، باربارا روگوف، استر تلن و ویگوتسکی هستند.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
آن قسمت از روانشناسی که با فرآیند تغییر در تمام طول عمر سروکار دارد. تغییر در اینجا به معنی تغییر کمی و یا کیفی در ساختمان و عمل است: خزیدن تا راه رفتن، بغبغو کردن تا حرف زدن، استدلال غیر منطقی تا منطقی، شیرخوراگی تا نوجوانی، بزرگسالی و پیری، تولد تا مرگ. روانشناسی نوجوانی و روانشناسی پیری زیر شاخه هایی از روانشناسی رشد شمرده می شوند.
