معنی روانشناسی بالینی

انجمن روانشناسی آمریکا(APA)

روانشناسی بالینی یک تخصص روانشناختی است که مراقبت های روانی و رفتاری و بهداشتی در جوامع را برای افراد و خانواده ها فراهم می کند.

فرهنگ لغت آکسفورد(ODE)

شاخه ای از روانشناسی است که مربوط به ارزیابی و درمان بیماری های روانی و مشکلات رفتاری است.

ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)

روانشناسی بالینی ادغام علم، نظریه و دانش بالینی به منظور درک، پیشگیری و تسکین پریشانی یا اختلال عملکرد روانشناختی و ارتقا بهزیستی ذهنی و رشد فردی است. ارزیابی عملی روانشناختی، فرمول بندی بالینی و روان درمانی برای انجام آن امری اساسی است. روانشناسان بالینی نیز به تحقیق، آموزش، مشاوره، شهادت پزشکی قانونی، و تدوین و اجرای برنامه می پردازند. در بسیاری از کشورها، روانشناسی بالینی یک حرفه بهداشت روان تلقی شده است. روانشناسان بالینی در زمینه روان درمانی متخصص هستند و معمولاً در چهار جهت گیری نظری اولیه روان درمانی، روان شناختی، رفتار درمانی شناختی (CBT) و سیستم ها یا خانواده درمانی آموزش می بینند.

فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)

قسمتی از روانشناسی که با رفتار غیر انطباقی، نابهنجار یا انحرافی انسان ها سروکار دارد و زیر چتر گسترده فعالیت های بالینی، تشخیص، طبقه بندی، درمان، پیشگیری و تحقیق جای گرفته است. هرچند در سال های اخیر روانشناسی بالینی، گرایش به سوی روش تجربی نشان داده است، هنوز هم بطور عمده در مسیر تاریخی خود که پزشکی گرا است طی طریق می کند.