معنی رفتارگرایی
behaviorism (bəˈhāvyəˌrizəm)
نظریه ای در روانشناسی که طبق آن تنها موضوع مناسب برای تحقیق روانشناختی علمی، رفتار قابل مشاهده و قابل سنجش است.
انجمن روانشناسی آمریکا(APA)
رویکردی در روانشناسی، که در سال 1913 توسط جان بی واتسون تدوین شد. این رویکرد مبتنی بر مطالعه واقعیت های عینی، قابل مشاهده و نه فرآیندهای کیفی ذهنی، مانند احساسات، انگیزه ها و آگاهی است. برای تبدیل روانشناسی به یک علم طبیعت گرایانه، واتسون پیشنهاد کرد که آن را به وقایع کمی، مانند روابط محرک – پاسخ، فرایندهای فیزیولوژیکی و مطالعه رفتار انسان و حیوان محدود کند، که همه اینها را می توان به بهترین وجه از طریق آزمایش های آزمایشگاهی بررسی کرد. و در شرایط کنترل شده اقدامات عینی را انجام داد. از نظر تاریخی، رفتارگرایان معتقد بودند ذهن موضوع مناسبی برای مطالعه علمی نیست زیرا وقایع ذهنیهستند و به طور مستقل قابل تأیید نیستند. رفتارگرایی با تأکید بر فعالیت به عنوان عملکردی سازگار، نتیجه کارکردگرایی تلقی می شود.
فرهنگ لغت آکسفورد(ODE)
این نظریه که همه رفتارهای انسان را سازگاری با محیط فرا می گیرد و یادگیری تحت تأثیر افکار و احساسات نیست.
فرهنگ لغت کمبریج(CALD)
این نظریه که رفتار انسان یا حیوان مبتنی بر شرطی کردن است یعنی آموزش ذهنی و تأثیر عادت) و نه توسط افکار و احساسات
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
رفتارگرایی یک رویکرد سیستماتیک برای درک رفتار انسان و سایر حیوانات است. رفتارگرایان به طور کلی نقش مهم وراثت را در تعیین رفتار می پذیرند، اما آنها بیشتر در حوادث محیطی تمرکز می کنند.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
نظریه ای در روانشناسی که طبق آن تنها موضوع مناسب برای تحقیق روانشناختی علمی، رفتار قابل مشاهده و قابل سنجش است. این اصطلاح توسط واتسون در سال 1913 ابداع شد. رفتارگرایی معتقد است که ناخودآگاه نه مفهومی قابل تعریف است و نه قابل استفاده.
