معنی ضد روان پریشی
antipsychotic (ˌantēsīˈkätik)
هر عامل دارویی که برای کنترل علائم اسکیزوفرنی استفاده می شود و در درمان کسانی که افکار، گفتار و رفتار به شدت آشفته دارند استفاده می شود.
انجمن روانشناسی آمریکا(APA)
هر عامل دارویی که برای کنترل علائم اسکیزوفرنی استفاده می شود و در درمان کسانی که افکار، گفتار و رفتار به شدت آشفته دارند استفاده می شود. داروهای ضد روان پریشی که قبلاً آرامبخش و بعدها داروهای اعصاب نامیده می شدند، معمولاً به دو دسته عمده تقسیم می شوند: داروهای ضد روان پریشی معمولی (نسل اول)، که در دهه 1950 ساخته شدند و شامل فنوتیازین ها و بوتیروفنون ها و نوع جدید (نسل دوم) داروهای ضد روان پریشی، که کلوزاپین نمونه اولیه آن است ، برای اولین بار در سال 1990 در ایالات متحده به بازار عرضه شد. گروه دوم دارای عوارض جانبی کمتری نسبت به گروه اول هستند، اما همچنین دارای مانند مانند خشکی دهان و تاری دید هستند.
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
داروهای ضد روان پریشی، که به آن ها نورولپتیک نیز گفته می شود، دسته ای از داروها هستند که عمدتاً برای مدیریت روان پریشی (از جمله هذیان، توهم، پارانویا یا تفکر آشفته) و عمدتاً در اسکیزوفرنی و طیف وسیعی از اختلالات روان پریشی نیز مورد استفاده قرار می گیرند و یک تثبیت کننده در درمان اختلال دو قطبی هستند. استفاده از داروهای ضد روان پریشی ممکن است منجر به بسیاری از عوارض جانبی ناخواسته مانند اختلالات حرکتی غیر ارادی، ناتوانی جنسی، افزایش وزن و...شود.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
داروهای مورد استفاده در درمان پسیکوز با اصطلاحات داروهای ضد جنون، نورولپتیک ها و آرامبخش های قوی نامیده می شوند. اصطلاح ضد جنون به دلیل اینکه اثر درمانی عمده این دارو را بهتر توصیف می کند، مناسب تر است. یک اشتباه رایج استفاده از اصطلاح فنوتیازین ها به عنوان معادل داروهای ضد جنون است. چون ضد جنون های فنوتیازینی فقط طبقه ای از داروهای ضد جنون را تشکیل می دهند. مورد استفاده عمده داروهای ضد جنون در درمان اسکیزوفرنی است هرچند در سایر اختلال های پسیکوزی نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
