معنی آمفتامین
amphetamine (æmˈfetəmɪn)
آمفتامین ها تشکیل دهنده گروه وسیعی از داروهای محرک سلسله اعصاب مرکزی هستند.
انجمن روانشناسی آمریکا(APA)
یک محرک CNS از نظر ساختار و فعالیت با افدرین ارتباط نزدیک دارد که نمونه اولیه گروهی از داروها به نام آمفتامین است. آمفتامین یک مولکول کایرال است که از دو استریوایزومر تشکیل شده است: لووآمفتامین و دکستروآمفتامین. آمفتامین های خاص می توانند مخلوط نژادی دو استریوایزومر باشند (نام تجاری آمریکایی: بنزدرین).
فرهنگ روانشناسی آکسفورد(ODP)
دارویی که باعث می شود شما احساس انرژی داشته باشید، برای درمان برخی شرایط پزشکی استفاده می شود یا به صورت غیرقانونی به عنوان محرک مصرف می شود.
فرهنگ لغت کمبریج(CALD)
یکی از انواع مختلفی از داروها که به عنوان محرک استفاده می شود ( ماده ای که ذهن یا بدن را فعال می کند.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
آمفتامین ها تشکیل دهنده گروه وسیعی از داروهای محرک سلسله اعصاب مرکزی هستند. در بین مشهور ترین آن ها دکستروآمفتامین و مت آمفتامین را می توان نام برد.
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
آمفتامین (از آلفا-متیل فنیل آمین) یک محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که برای درمان اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD)، نارکولپسی و چاقی استفاده می شود. آمفتامین در سال 1887 کشف شد و به عنوان دو انانتیومر وجود دارد: لووآمفتامین و دکستروآمفتامین. آمفتامین به طور صحیح به یک ماده شیمیایی خاص، پایه آزاد نژادی، اشاره دارد که در قسمت های مساوی دو انانتیومر لئوآمفتامین و دکستروآمفتامین به شکل آمین خالص آنها تشکیل شده است. این اصطلاح غالباً غیررسمی برای اشاره به هر ترکیبی از انانتیومرها یا به تنهایی برای یک یا دیگری استفاده می شود.