معنی نوجوانی
adolescence (ˌædəˈlesns)
نوجوانی یک مرحله انتقالی در رشد جسمی و روانی است که به طور کلی از بلوغ تا بزرگسالی قانونی (سن اکثریت) رخ می دهد.
انجمن روانشناسی آمریکا(APA)
دوره رشد انسانی که با بلوغ (10 تا 12 سال) آغاز می شود و با بلوغ فیزیولوژیکی (حدود 19 سال) به پایان می رسد، اگرچه طول دقیق آن در افراد متفاوت است. در این مدت، تغییرات بزرگی از نظر خصوصیات جسمی، خصوصیات جنسی و علاقه جنسی اتفاق می افتد، در نتیجه تأثیرات قابل توجهی بر تصویر بدن، تصویر از خود و عزت نفس دارد. تحولات شناختی و اجتماعی مهمی نیز در حال وقوع است: اکثر جوانان مهارتهای پیشرفته ای برای تفکر انتزاعی، ارزیابی فرضی واقعیت، تجدیدنظر در تجربیات گذشته از دیدگاه های مختلف و... نوجوانان همچنین تمرکز و مشارکت خود را در فعالیت های مرتبط با همسالان افزایش می دهند، تأکید بیشتری بر پذیرش اجتماعی دارند و استقلال و استقلال بیشتری از والدین می گیرند.
فرهنگ لغت آکسفورد(ODE)
لحظه ای از زندگی فرد که از کودکی به بزرگسال تبدیل شود
فرهنگ لغت کمبریج(CALD)
زمانی در زندگی فرد که بزرگ می شود
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
نوجوانی یک مرحله انتقالی در رشد جسمی و روانی است که به طور کلی از بلوغ تا بزرگسالی قانونی (سن اکثریت) رخ می دهد. نوجوانی به طور کلی با دوره نوجوانی همراه است، اما بیانات جسمی، روانی یا فرهنگی آن می تواند زودتر شروع شود و دیرتر به پایان برسد. به عنوان مثال، بلوغ معمولاً در نوجوانان، به ویژه در زنان شروع می شود. رشد جسمی (به ویژه در مردان) و رشد شناختی می تواند تا اوایل بیست سالگی گسترش یابد. بنابراین سن فقط یک شاخص تقریبی از بلوغ است و محققان سعی کرده اند تعریفی دقیق از بلوغ ارائه دهند.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
حالت یا دوره رشد از بلوغ تا بالیدگی. در افراد طبیعی شروع آن همزمان با ظاهر شدن صفات جنسی ثانوی در حدود 12 سالگی و ختم آن در حدود 19 سالگی است. رشد در دوره نوجوانی در سه سطح زیستی، روانی، اجتماعی روی می دهد.
