کارل پوپر یک فیلسوف، ریاضی دان و منطق دان و روانشناس مشهور است که علت اصلی مشهوریت او به دلیل زیر می باشد:
نظریه ابطال پذیری
در این مقاله قصد داریم به بررسی کامل زندگی کارل پوپر، فیلسوف و روانشناس معروف در معرفت شناسی و منطق بپردازیم. با ما همراه باشید.
سر کارل ریموند پوپر CH FBA FRS (28 ژوئیه 1902 - 17 سپتامبر 1994) فیلسوف، مفسر دانشگاهی و اجتماعی اتریشی-انگلیسی بود.
پوپر به عنوان یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان علمی قرن بیستم به دلیل رد دیدگاه های القاگرایانه کلاسیک در مورد تشخیص روش علمی از غیر علمی (نظریه ابطال پذیری) مشهور است. به گفته پوپر، هرگز نظریه ای از علم تجربی قابل اثبات نیست، اما می تواند جعل شود، به این معنی که آزمایشات پیشگامانه می توانند آن را بررسی کنند. پوپر با گزارش توجیه گرایانه کلاسیک دانش که با عقل گرایی انتقادی، یعنی "اولین فلسفه غیر توجیهی انتقاد در تاریخ فلسفه" جایگزین شد، مخالف بود.
وی در گفتمان سیاسی به دلیل دفاع قاطع خود از لیبرال دموکراسی و اصول انتقاد اجتماعی که به اعتقاد او امکان ایجاد یک جامعه باز پر رونق را فراهم کرده است، مشهور است. فلسفه سیاسی وی شامل ایده های اصلی ایدئولوژی های سیاسی دموکراتیک، از جمله سوسیالیسم/ سوسیال دموکراسی، آزادی گرایی/ لیبرالیسم کلاسیک و محافظه کاری بود.
کارل پوپر در سال 1902 در وین (در آن زمان اتریش-مجارستان) از والدین طبقه متوسط بالا به دنیا آمد. همه پدربزرگ و مادربزرگ پوپر یهودی بودند، اما آنها مذهبی نبودند و به عنوان بخشی از روند همسان سازی فرهنگی، خانواده پوپر پیش از تولد او به لوترانیسم روی آوردند و بنابراین تعمید لوتری دریافت کردند. پدر او، سیمون زیگموند کارل پوپر، یک وکیل بوهمیایی و دارای دکترای حقوقی از دانشگاه وین بود، در حالی که مادرش، جنی شیف، از نژاد سیلسی و مجارستانی بود. عموی پوپر، فیلسوف اتریشی، جوزف پوپر لینكوس بود.
پس از استقرار در وین، هنگامی که پدر پوپر در دفتر حقوقی شهردار لیبرال وین، رائموند گروبل شریک شد و پس از مرگ گروبل در سال 1898 شغل خود را به دست گرفت. پوپر نام میانی خود را پس از رایموند گروبل دریافت کرد. والدین وی از دوستان نزدیک خواهر زیگموند فروید، روزا گراف بودند. پدر وی کتاب شناس بود که 12000 تا 14000 جلد کتابخانه شخصی خود داشت و به فلسفه، آثار کلاسیک و مباحث اجتماعی و سیاسی علاقه داشت. پوپر هم کتابخانی و هم خلق و خویش را از او به ارث برده است. او بعداً گفت که تربیت خود را "کاملاً مدیون کتاب می داند.
پوپر در 16 سالگی مدرسه را ترک کرد و به عنوان دانشجوی مدعو در دانشگاه وین در دوره های ریاضیات، فیزیک، فلسفه، روانشناسی، تاریخ و موسیقی شرکت کرد. در سال 1919 پوپر به مارکسیسم گرایش پیدا کرد و سپس به انجمن دانشجویان مدارس سوسیالیست پیوست. وی همچنین به عضوی از حزب کارگران سوسیال دموکرات اتریش درآمد، که در آن زمان حزبی بود که ایدئولوژی مارکسیستی را کاملاً پذیرفته بود.
پس از نبرد خیابانی در هورلگاس در 15 ژوئن 1919، هنگامی که پلیس هشت نفر از هم رزمان حزب غیر مسلح وی را تیرباران کرد، وی از آنچه ماتریالیسم "شبه علمی" تاریخی ایدئولوژی فیلسوف متروک کارل مارکس می دید نا امید شد و به عنوان یک حامی لیبرالیسم اجتماعی در طول زندگی خود باقی ماند. او مدت کوتاهی در شهرداری و راه سازی کار کرد، اما از پس این کار سنگین برنیامد.
وی تحصیلات دانشگاهی خود را به عنوان دانشجوی میهمان ادامه داد و دوره کارآموزی را به عنوان نجاری به پایان رساند و آن را به عنوان یک کارآموز گذراند. وی سپس به صورت داوطلبانه در یکی از کلینیک های کودکان روانکاو آلفرد آدلر خدمت کرد. در سال 1922 وی به بار دیگر شانسش را برای تحصیلات امتحان کرد و سرانجام به عنوان یک دانشجوی عادی وارد دانشگاه شد. وی در سال 1924 امتحان خود را به عنوان معلم ابتدایی به پایان رساند و کار در یک موسسه مراقبت از کودکان آسیب پذیر اجتماعی را آغاز کرد.
در سال 1925 به موسسه آموزشی تازه تاسیسی پیوست و تحصیلات خود را در رشته های فلسفه و روانشناسی ادامه داد. تقریباً در همین زمان خواستگاری از جوزفین آنا هنینگر را آغاز كرد كه بعداً همسر وی شد. در سال 1928 پوپر دکترای خود را در روانشناسی زیر نظر کارل بولر دریافت کرد. در سال 1929 وی اجازه تدریس ریاضی و فیزیک را در دبیرستان دریافت کرد و شروع به انجام آن کرد. در سال 1930 با همکار خود جوزفین آنا هنینگر (1906-1985) ازدواج کرد.
وی مجبور شد کتابی را چاپ کند تا بتواند در کشوری که برای افراد با اصالت یهودی امن است موقعیت علمی کسب کند. در پایان او این اثر دو جلدی را منتشر نکرد. در عوض، نسخه ای متراکم با مطالب جدیدی مانند منطق تحقیق در سال 1934 چاپ کرد. در اینجا وی روانشناسی، طبیعت گرایی، استقرا گرایی و پوزیتیویسم منطقی را مورد انتقاد قرار داد و نظریه جعل پذیری احتمالی خود را به عنوان معیاری که علم واقعی را از علم غیر واقعی متمایز می کند، ارائه داد. در سال های 1935 و 1936، او مرخصی بدون حقوق گرفت و برای یک سفر تحصیلی به انگلستان رفت.
در سال 1937، پوپر سرانجام موفق به کسب موقعیتی شد که به وی اجازه می داد به نیوزیلند مهاجرت کند و در آنجا به عنوان مدرس فلسفه در کالج دانشگاه کانتربری دانشگاه نیوزلند در کریستچرچ مشغول به کار شد. در اینجا بود که او اثر تأثیرگذار خود را "جامعه باز و دشمنان آن" نوشت. در دوندین با پروفسور فیزیولوژی، جان کارو اکلس ملاقات کرد و با او دوستی مادام العمر برقرار کرد.
پوپر از سال 1958 تا 1959 رئیس انجمن ارسطویی بود. وی در سال 1969 از زندگی آکادمیک بازنشسته شد، اگرچه از نظر عقلی تا پایان عمر فعال بود. در سال 1985 به اتریش بازگشت تا همسرش بتواند در آخرین ماه های زندگی عزیزان اطراف خود را داشته باشد. او در نوامبر همان سال درگذشت. بعد از اینکه انجمن لودویگ بولتزمن وی را به عنوان مدیر شاخه تازه تأسیس فلسفه علم عنوان نکرد، در سال 1986 به بریتانیا بازگشت و در کنلی، ساری اقامت گزید.
پوپر در 17 سپتامبر 1994 در «کنلی» در سن 92 سالگی به دلیل «عوارض سرطان، ذات الریه و نارسایی کلیه» درگذشت. او به طور مداوم روی فلسفه خود کار می کرد تا اینکه دو هفته قبل از آن ناگهان بیمار ناخوشایند شد. پس از سوزاندن جنازه او، خاکستر وی به وین منتقل و در قبرستان لاینزر در کنار مرکز ORF، جایی که همسرش جوزفین آنا پوپر (معروف به "هنی") قبلاً در آنجا دفن شده بود، دفن شد.