اریک اریکسون

در این بخش قصد داریم تا به طور کامل زندگینامه اریک اریکسون، روانشناس معروف در حوزه روانشناسی رشد روانی اجتماعی را شرح دهیم. با ما همراه باشید.

اریک اریکسون کیست؟

اریک هامبرگر اریکسون (متولد اریک سالومونسن؛ 15 ژوئن 1902 - 12 مه 1994) یک روان شناس و روانکاو رشد آلمانی- آمریکایی بود که به دلیل نظریه رشد روانی اجتماعی انسان ها شهرت داشت. او شاید بیشتر به دلیل ایجاد عبارت بحران هویت شناخته شده باشد. پسرش Kai T. Erikson یک جامعه شناس مشهور آمریکایی است. با وجود نداشتن مدرک لیسانس، اریکسون استاد موسسات برجسته ای مانند هاروارد، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و ییل بود.

زندگینامه کودکی اریک اریکسون

مادر اریكسون، كارلا آبراهامسن، از یك خانواده سرشناس یهودی در كپنهاگ دانمارك بود. وی با سهامدار یهودی والدمار ایسیدور سالومونسن ازدواج کرده بود، اما در زمان بارداری اریک برای چندین ماه از او جدا شده بود. هنگامی که کارلا از بارداری خود مطلع شد، به فرانکفورت در ماین در آلمان گریخت، او به دلیل بارداری اریک در خارج از ازدواج فرار کرد و هیچ وقت هویت پدر متولد اریک مشخص نشد. اریک در 15 ژوئن 1902 متولد شد و نام خانوادگی سالومونسن به او داده شد. پس از تولد اریک، کارلا به عنوان پرستار آموزش دید و به کارلسروهه نقل مکان کرد. در سال 1905 با تئودور هامبرگر متخصص اطفال یهودی ازدواج کرد. در سال 1908 نام اریک سالومونسن به اریک هامبرگر تغییر یافت و در سال 1911 توسط ناپدری خود رسماً پذیرفته شد. کارلا و تئودور به اریک گفتند که تئودور پدر واقعی او بود، اما در اواخر کودکی این حقیقت برای او آشکار شد و تمام طول زندگی او به دلیل این فریب، تلخ گذشت. به نظر می رسد رشد هویت یکی از بزرگترین نگرانی های اریکسون در زندگی خودش بوده و همچنین در کار تئوریک وی نیز مهم بوده است. وی در بزرگسالی اش در اروپا پیرامون موضوع "سردرگمی هویت" نوجوانی خود نوشت. وی می نویسد: "سردرگمی من در هویت در دوره نوجوانی ام، [گاهی] در مرز بین روان رنجوری و روان پریشی بود".

زندگینامه تحصیلی شغلی اریک اریکسون

اریک پسری بلند قد و بور و چشم آبی بود که در آیین یهود بزرگ شده بود. به دلیل همین هویت های مختلط، او هم مورد تعصب كودكان یهود و هم غیریهودی قرار گرفت. در مدرسه معبد، هم سن و سالانش او را به دلیل دانمارکی بودنش مسخره می کردند. در حالی که در مدرسه گرامر، او را به خاطر یهودی بودنش مورد تمسخر قرار می دادند. علاقه های اصلی اریک هنر، تاریخ و زبان بود و علاقه زیادی به مدرسه نداشت اما فارغ از تمایز علمی، فارغ التحصیل شد. پس از فارغ التحصیلی، وی به جای آنکه مانند پدرخوانده خود به دانشکده پزشکی برود، مانند مادر و دوستانش در دانشکده هنری مونیخ تحصیل کرد.

اریک از شغل و جایگاه خود در جامعه اطمینان نداشت، بنابراین تحصیلات خود را رها کرد و مدت زیادی را در آلمان و ایتالیا به عنوان یک هنرمند دوره گرد در کنار دوست دوران کودکی خود، پیتر بلوس و دیگران گذراند. برای کودکان از خانواده های بزرگ آلمانی، یک سال "سرگردانی" غیر معمول نبود. در طول سفرها، او اغلب اسکاچ های خود را به افرادی که ملاقات می کرد می فروخت یا معامله می کرد. سرانجام اریک فهمید که او هرگز به یک هنرمند تمام تبدیل نخواهد شد و به کارلسروهه بازگشت و معلم هنر شد. اریک در دوران معلمی خود توسط یک تاجر برای تدریس فرزندانش استخدام شد. اریک بسیار خوب با این کودکان کار کرد و سرانجام توسط از خانواده های دیگر که به آنا و زیگموند فروید نزدیک بودند استخدام شد. در این مدت که تا 25 سالگی ادامه داشت، او همچنان با سوالاتی درباره پدرش و ایده های رقابتی درباره هویت قومی، مذهبی و ملی دست و پنجه نرم می کرد.

بیشتر بدانیم

در یک نظرسنجی در سال 2002 در مورد روانشناسی عمومی، اریکسون در رتبه دوازدهم روانشناس محبوب قرن 20 قرار گرفت.

تجربه و آموزش روانکاوی

وقتی اریكسون بیست و پنج ساله بود، دوستش پیتر بلوس او را به وین دعوت كرد تا در مدرسه كوچك بورلینگام روزنفلد برای كودكانی كه والدین مرفه آنها توسط آنا فروید، دختر زیگموند فروید، تحت روانكاوی قرار گرفته بودند، هنر تدریس کند. آنا فروید متوجه حساسیت اریكسون نسبت به كودكان شد و وی را ترغیب كرد كه در روانكاوی در موسسه روانكاوی وین تحصیل كند، جایی كه تحلیلگران برجسته ای از جمله آگوست آیچورن، هاینز هارتمن و پل فدرن از کسانی بودند كه بر مطالعات نظری وی نظارت داشتند. وی در زمینه تجزیه و تحلیل کودکان تخصص داشت و تحت آموزش آنا فروید قرار گرفت. هلن دویچ و ادوارد بیبرینگ بر رفتار اولیه وی با یک بزرگسال نظارت داشتند. در همان زمان، او روش آموزشی مونته سوری را مطالعه کرد که بر رشد و مراحل جنسی کودک متمرکز بود. در سال 1933 وی از موسسه روانکاوی در وین فارغ التحصیل شد. این مدرک و مدرک مونته سوری او قرار بود تنها مدارک تحصیلی اریکسون برای کارهای زندگی وی باشد.

در سال 1930 اریكسون با جوآن موات سرسون، رقصنده و مجری كانادایی ازدواج كرد. در طول ازدواج آنها، اریكسون به مسیحیت گروید. در سال 1933، هنگامی که آدولف هیتلر در آلمان به قدرت رسید، کتاب های فروید در برلین سوزانده شد و تهدید های اتریش توسط نازی ها باعث شد، این خانواده وین را به همراه دو پسر خردسال خود ترک کنند و به کپنهاگ مهاجرت کردند. این خانواده به دلیل شرایط اقامت نتوانستند تابعیت دانمارک را پس بگیرند و به آمریکا مهاجرت کردند که در آنجا مشکل تابعیت نداشتند. در آمریکا، اریكسون اولین روانکاو كودك در بوستون شد و سمت هایی را در بیمارستان عمومی ماساچوست، مركز راهنمایی قاضی بیكر، دانشكده پزشكی هاروارد و كلینیك روانشناسی دریافت کرد و شهرت بی نظیری را به عنوان پزشك بدست آورد. در سال 1936، اریكسون هاروارد را ترك كرد و به كارمندی در دانشگاه ییل پیوست، جایی كه در انستیتوی روابط اجتماعی كار می كرد و در دانشكده پزشكی تدریس می كرد.

اریكسون علاقه خود را به زمینه هایی فراتر از روانكاوی عمیق تر كرد و ارتباطات بین روانشناسی و انسان شناسی را مورد بررسی قرار داد. وی با انسان شناسانی مانند مارگارت مید، گریگوری بیتسون و روت بندیکت ارتباط مهمی برقرار کرد. اریكسون گفت نظریه تحول اندیشه وی از مطالعات اجتماعی و فرهنگی وی گرفته شده است. در سال 1938 وی ییل را ترک کرد تا در مورد پژوهش خود درباره قبیله Sioux در داکوتای جنوبی مطالعه کند. وی پس از تحصیل در داکوتای جنوبی، برای مطالعه قبیله Yurok به کالیفرنیا سفر کرد. اریكسون اختلافاتی را بین فرزندان قبیله Sioux و Yurok كشف كرد، سرانجام با انسان شناس آلفرد کروبر توانست دومین مطالعه خود را درباره کودکان هندی آمریکایی انجام داد. این آغاز شور و اشتیاق مادام العمر اریکسون بود که اهمیت وقایع کودکی و تأثیر آنها بر جامعه را آشکار می کرد.

در سال 1939 او ییل را ترک کرد و خانواده اریکسون نیز به کالیفرنیا نقل مکان کردند، جایی که اریک برای پیوستن به تیمی برای انجام مطالعه طولی درباره رشد کودک در دانشگاه کالیفرنیا در انستیتوی محافظت از کودک در برکلی دعوت شد. او همچنین یک مرکز خصوصی برای روانکاوی کودک در سانفرانسیسکو افتتاح کرد.  پس از انتشار كتاب كودكی و جامعه، كه خیلی ها او را به دلیل نشر این کتاب می شناسند، اریكسون در سال 1950 دانشگاه كالیفرنیا را ترك كرد، زمانی كه قانون اهرم كالیفرنیا استادان را مجبور به امضای سوگندهای بیعت در آنجا كرد. وی از سال 1951 تا 1960 در مرکز آستین ریگز، یک مرکز درمانی برتر روانپزشکی در استوکبریج، ماساچوست، کار کرد و به تدریس پرداخت، جایی که او با جوانان دارای معلولیت عاطفی کار می کرد. نورمن راکول، یکی دیگر از ساکنان مشهور استوکبریج، یک بیمار بود و سرانجام دوست اریکسون شد. در این مدت او همچنین به عنوان استاد میهمان در دانشگاه پیتزبورگ خدمت کرد، جایی که با بنجامین اسپاک و فرد راجرز در مهد کودک آرسنال از انستیتوی روانپزشکی غربی کار می کرد.

وی در دهه 1960 به عنوان استاد توسعه انسانی به هاروارد بازگشت و تا زمان بازنشستگی اش یعنی 1970 در آنجا ماند. در سال 1973 بنیاد ملی علوم انسانی اریكسون را برای سخنرانی جفرسون انتخاب كرد كه بالاترین افتخار ایالات متحده برای موفقیت در علوم انسانی است. سخنرانی اریکسون تحت عنوان ابعاد یک هویت جدید بود. اریک اریکسون در سال ۱۹۷۰ بازنشسته شد و در سن ۸۴ سالگی کتابی را درباره ی پیری منتشر کرد. او در 12 مه 1994 در هارویچ، ماساچوست درگذشت. وی در اولین قبرستان کلیسای جماعت در هارویچ به خاک سپرده شد. پس از مرگش گفته می شد اریکسون از اینکه هرگز نتوانسته است بفهمد پدرش چه کسی بوده هنوز ناراحت بود.