بوروس فردریک اسکینر

در این بخش میخواهیم راجع به نظریه رفتارگرایی رادیکال اسکینر صحبت کنیم. با ما همراه شوید تا به طور کامل با این نظری آشنا شوید.

رفتارگرایی رادیکال چیست؟

رفتارگرایی رادیکال توسط اسکینر توسعه یافته و "فلسفه علم رفتار" وی است. این فلسفه به فلسفه تحلیل رفتار مربوط می شود و با رفتارگرایی روش شناختی، که تأکید زیادی بر رفتارهای قابل مشاهده دارد، با گنجاندن افکار، احساسات و سایر رویدادهای خصوصی در تحلیل روانشناسی انسان و حیوان، متفاوت است. به تحقیق در تجزیه و تحلیل رفتار، تجزیه و تحلیل رفتار تجربی و به کاربرد این زمینه، تحلیل رفتار کاربردی (ABA)، گفته می شود که در ابتدا "اصلاح رفتار" نامیده می شد.

رفتارگرایی رادیکال به عنوان یک علم طبیعی

رفتارگرایی یا علوم رفتاری یک علم طبیعی است، این اعتقاد که رفتار حیوانات می تواند با سودآوری مورد مطالعه قرار گرفته و با رفتار انسان مقایسه شود، تأکید زیادی بر محیط به عنوان علت رفتار و تأکید بر عملیات درگیر در اصلاح رفتار داشت. رفتارگرایی رادیکال ادعا نمی کند که ارگانیسم ها جدولی هستند که رفتار آنها تحت تأثیر ترکیبات بیولوژیکی یا ژنتیکی قرار ندارد. بلکه ادعا می کند که عوامل تجربی در تعیین رفتار بسیاری از ارگانیسم های پیچیده نقش مهمی دارند و مطالعه این سوالات یک زمینه جداگانه از تحقیق - داروینیسم است.
دقیق ترین راه برای توصیف رفتارگرایی رادیکال به عنوان "رادیکال" این است که بفهمیم مواردی مانند تکامل و تقسیم سلولی رویدادهایی هستند که به سادگی رخ می دهند. هیچ شخص ثالثی در این تحول دخیل نیست. با این حال، آنها را می توان با پدیده های طبیعی دیگر توضیح داد.آنها نباید سعی کنند از طریق اشیایی که ملموس نیستند، مانند ارواح یا موجودات درونی، توضیح داده شوند. بنابراین رفتارگرایان رادیکال به این نتیجه می رسند که وقایع طبیعی در ارتباط با گذشته و حال ما را می توان از طریق تأثیر آنها بر انسان بررسی کرد.

 اسكینر از اصطلاح رادیكال برای یادآوری تقابل كامل بین رفتارگرایی روش شناختی (به عنوان مثال، رفتارگرایی واتسون، هول و تولمن) و رویكرد وی استفاده كرد. "

رفتارگرایی یک جهان بینی است که فرض می کند یک یادگیرنده در درجه اول منفعل است و به محرک های محیطی پاسخ می دهد. دانش آموز با یک صفحه تمیز شروع به کار می کند و رفتار او با تقویت مثبت یا منفی شکل می گیرد. تقویت مثبت و منفی باعث تکرار رفتار قبلی می شود. در مقابل، مجازات (مثبت و منفی) احتمال تکرار رفتار قبلی را کاهش می دهد. مثبت نشان دهنده استفاده از محرک است. منفی نشان دهنده احتباس یک محرک است. بنابراین یادگیری به عنوان تغییر در رفتار یادگیرنده تعریف می شود.