معنی حقارت
inferiority (ɪnˌfɪr.iˈɔːr.ə.t̬i)
بطور کلی هر نوع انطباق به وضعیتی پایین تر از آنکه بطور طبیعی انتظار می رود.
فرهنگ لغت آکسفورد(ODE)
حالت خوب نبودن به خوبی کسی/چیز دیگری.
فرهنگ لغت کمبریج(CALD)
حالت خوب نبودن یا نبودن به خوبی کسی یا چیز دیگری.
فرهنگ جامع روانپزشکی(CDP)
بطور کلی هر نوع انطباق به وضعیتی پایین تر از آنکه بطور طبیعی انتظار می رود.
ویکی پدیا انگلیسی (wikipedia)
در روانشناسی، عقده حقارت یک احساس شدید شخصی از بی کفایتی است که اغلب منجر به این باور می شود که فرد به نحوی نسبت به دیگران کمبود یا حقارت دارد. به گفته آلفرد آدلر، احساس حقارت می‌تواند ناشی از تربیت در دوران کودکی باشد (مثلاً مقایسه نامطلوب مداوم با خواهر یا برادر)، محدودیت‌های جسمی و ذهنی یا تجربیات با موقعیت اجتماعی پایین‌تر (مثلاً رفتار نامطلوب همسالان).
