تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

اختلال شخصیت اسکیزوئید در DSM-5

اختلال شخصیت اسکیزوئید یا (SPD) یک اختلال پایدار و مزمن است که معمولا با احساس بی تفاوتی نسبت به دیگران و انزوای اجتماعی مشخص می شود.

اختلال شخصیت اسکیزوئید (SDP)، نوعی اختلال شخصیت است که در این مقاله قصد داریم به طور کامل بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم DSM-5 به آن بپردازیم، همچنین راجع به علایم و ویژگی های آن نیز صحبت خواهیم کرد. مطالب این بخش را می توانید از طریق فهرست زیر مشاهده نمایید.

اختلال شخصیت اسکیزوئید یا (SPD) یک اختلال پایدار و مزمن است که معمولا با احساس بی تفاوتی نسبت به دیگران و انزوای اجتماعی مشخص می شود. این افراد از بودن در اجتماع پرهیز می کنند و در ابراز هیجانات خود مشکل دارند و افرادی بسیار سرد هستند. این بیماری بسیار نادر است و در مردان بیشتر تر از زنان رخ می دهد. این افراد کارهای انفرادی را به کارهای گروهی ترجیح می دهند و از ازدواج می پرهیزند.

ملاک های تشخیصی اختلال شخصیت اسکیزوئید

الگوی فراگیر جدا شدن از روابط اجتماعی و دامنه محدود ابراز احساسات در زمینه های میان فردی، که معمولا شروع آن در بزرگسالی است همانطور که توسط چهار (یا تعداد بیشتر) از موارد زیر نشان داده شده است در زمینه های مختلف وجود دارد:

1- روابط گرم و نزدیک را نمی خواهد و دوست ندارد، حتی اگر عضوی از یک خانواده باشید.

2- تقریباً همیشه فعالیت های فردی را انتخاب می کند.

3- علاقه کمی و يا هيچ علاقه ای به داشتن تجارب جنسی با شخص ديگر ندارد.

4- اگر فعالیتی وجود داشته باشد از تعداد کمی از آنها لذت می برد.

5- غیر از بستگان درجه یک، دوست نزدیک یا فرد قابل معتمدی ندارد.

6- به نظر می رسد نسبت به تمجید یا انتقاد از دیگران بی تفاوت است.

7- سردی عاطفی، فاصله، یا حالت عاطفی خیلی سطحی نشان می دهد.

به طور ویژه در دوره اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی یا اختلال افسردگی به همراه ویژگی های روان پریشی، اختلال روان پریشی دیگر، یا اختلال طیف اوتیسم روی نمی دهد و ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی بیماری جسمانی دیگر نیست.

نکته: اگر قبل از شروع اسکیزوفرنی ملاک ها برآورده شده باشند، «پیش مرضی» را بیفزایید، یعنی، اختلال شخصیت اسکیزوئید (پیش مرضی)».

ویژگی های تشخیصی اختلال شخصیت اسکیزوئید

مشخصه اصلی اختلال شخصیت اسکیزوئید یک الگوی فراگیری تفکیک روابط اجتماعی و طیف محدودی از بیان احساسات در روابط بین فردی است. آغاز این الگو در اوایل بزرگسالی است و در زمینه های مختلفی وجود دارد.

به نظر می رسد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید به داشتن روابط صمیمی، علاقه ای نشان نمی دهند و نسبت به راه های ایجاد روابط نزدیک بی تفاوت هستند و چنین نیست که رضایت زیاد از عضویت در یک خانواده یا گروه اجتماعی دیگر داشته باشند (ملاک الف 1).

ترجیح این افراد این است که وقت خود را در تنهایی بگذرانند جای اینکه وقتشان را با دیگری صرف کنند. معمولا همیشه این افراد به لحاظ اجتماعی «تنها» و منزوی هستند و همیشه سرگرمی یا فعالیت های انفرادی را ترجیح می دهند که شامل تعامل با دیگران نباشد. (ملاک الف 2).

ترجیح این افراد کارهای انتزاعی یا مکانیکی، مانند ریاضی یا بازی های رایانه ای است. ممکن است این افراد نسبت به انجام فعالیت جنسی با دیگران، تمایل کمی نشان دهند (ملاک الف 3) و لذت کمی از فعالیت های محدود و کمی می برند (ملاک الف 4).

 اغلب از تجربیات میان فردی، جسمی یا حسی، مانند قدم زدن در ساحل هنگام غروب یا داشتن رابطه جنسی، لذت کمی می برند. این گونه افراد یک محرم اسرار یا دوست صمیمی ندارند، مگر فامیل درجه یک (ملاک الف 5).

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولا به رضایت یا انتقاد دیگری بی تفاوت هستند و از اینکه دیگران راجع به آنها چی فکر می کنند، باکی ندارند و نگران نمی شوند (ملاک الف 6).

آنها ممکن است بی توجهی خاصی مربوط به نکات ظریف در تعاملات بین فردی داشته باشند و اکثرا به این نشانه های اجتماعی جوابی نمی دهند، که باعث می شود از لحاظ اجتماعی  فردی ناتوان یا منزوی قلمداد شوند. آنها معمولا ظاهر «متین»، بدون احساسات و واکنش های قابل مشاهده دارند و به سختی نسبت به ایما و اشاره یا جلوه های صورت، مانند لبخند یا تکان دادن سر پاسخ می دهند (ملاک الف 7).

این افراد مدعی این امر هستند که به ندرت درگیر احساسات شدیدی مانند شادی یا خشم می شوند. همچنین اغلب عاطفه مهارشده در آنان مشاهده می شود و افرادی کناره گیر و سرد تلقی می شوند. با این وجود، گاهی پیش می آید که این افراد در موقعیت های غیر معمولی قرار دارند و حداقل زمانی به طور موقت احساس راحتی می کنند، ممکن است در این زمان کوتاه و موقتی اعتراف کنند که احساسات دردناکی در رابطه با تعاملات اجتماعی دارند. در صورت بروز این الگوی رفتاری نباید اختلال شخصیت را در طول دوره افسردگی، اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی به همراه ویژگی های روان پریشی، اختلال روان پریشی دیگر، یا اختلال طیف اوتیسم تشخیص داد و یا هنگامی که ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی بیماری عصبی (مثل صرع قطعه گیجگاهی) یا بیماری جسمانی دیگر باشد اختلال شخصیت اسکیزوئید نباید تشخیص داده شود (ملاک ب).

ویژگی های مرتبط با تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوئید

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است در نشان دادن عصبانیت، همچنین در پاسخ به تحریک مستقیم که این احساس را ایجاد می کند که فاقد احساسات هستند. زندگی آنها گاهی به نظر می آید که بدون جهت است، و ممکن است به نظر بیاید که به سمت هدف های خود «کشانده می شوند». افراد مبتلا به این اختلال به صورت منفعلانه به شرایط نامساعد واکنش نشان می دهند و در پاسخگویی به وقایع مهم زندگی مشکل دارند. این افراد به دلیل کمبود مهارت های اجتماعی عدم تمایل به تجارب جنسی، دارای دوستان کمی هستند و معمولا ازدواج نمی کنند.

عملکرد شغلی این افراد معمولا دارای عیب های فراوانی هستند، به ویژه هنگامی که مشارکت بین فردی الزام داشته باشد، و باید دانست که این افراد در کارهایی که مستلزم فعالیت انفرادی است، عملکرد بی نظیری دارند.  افراد مبتلا به این اختلال، ممکن است در دوره ی پاسخ به استرس دچار دوره های روان پریشی کوتاه مدت شوند (از چند دقیقه تا چند ساعت به طول انجامد). در برخی موارد، اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است به عنوان سابقه اولیه بیماری اختلال هذیانی یا اسکیزوفرنی ظاهر شود. افراد مبتلا به این اختلال گاهی ممکن است به اختلال افسردگی اساسی دچار شوند. اختلال شخصیت اسکیزوئید اکثرا با اختلالات شخصیت دوری جو، اسکیزوتایپی و پارانوئید همراه می شود.

شیوع اختلال شخصیت اسکیزوئید 

در موقعیت های بالینی، اختلال شخصیت اسکیزوئید نادر است. برآورد شیوع برای شخصیت اسکیزوئید براساس زیرنمونه احتمالی از بخش دوم تکرار زمینه یابی همزمانی ملی اختلالات، 9/4 درصد است. داده های به دست آمده از زمینه یابی 2002-2001 همه گیر شناسی ملی در مورد الکل و بیماری های مرتبط، از شیوع 1/3 درصد حکایت دارند.

شکل گیری و روند اختلال شخصیت اسکیزوئید 

اختلال شخصیت اسکیزوئید، اولین بار ممکن است در کودکی و نوجوانی همراه با روابط نامناسب با همسالان، و پیشرفت کم در مدرسه و گوشه گیری خودش را نشان دهد، که باعث می شود این کودکان یا نوجوانان را به صورت متفاوت دیده شوند و آنها را در معرض خطر مورد آزار و اذیت قرار گرفتن، قرار می دهد.

بیشتر بدانیم

افراد «تنها» ممکن است صفات شخصیتی را آشکار سازند که شاید اسکیزوئید تلقی شوند. تنها هنگامی که این صفات انعطاف پذیر نبوده و سازگاری ضعیفی داشته باشند و باعث اختلال در عملکرد یا ناراحتی ذهنی شوند، یک اختلال شخصیت اسکیزوئید هستند.

عوامل خطر و پیش آگهی

ژنتیکی و فیزیولوژیکی

اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است شیوع بیشتری در نزدیکان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیت اسکیزوتایپی داشته باشد.

موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ

افرادی که دارای زمینه های فرهنگی مختلف هستند، بعضی مواقع از خودشان شیوه های میان فردی و واکنش های دفاعی نشان می دهند که ممکن است به اشتباه «اسکیزوئید» تلقی شوند. مثلا، یک شخص را در نظر بگیرید که از محیط روستایی به شهر مهاجرت کرده است، این شخص ممکن است با «میخکوب شدن هیجانی» واکنش نشان دهند که شاید ماه ها ادامه داشته باشد و به صورت فعالیت های انفرادی، عاطفه مهارشده، و مشکلات عدیده دیگری در ارتباط آشکار شود. مهاجران از کشورهای دیگر گاهی اشتباها به صورت متخاصم، یا بی تفاوت یا سرد تلقی می شوند.

موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت

اختلال شخصیت اسکیزوئید در مردان به میزان بیشتری تشخیص داده می شود و می تواند اختلالات بیشتری را در آنها بوجود آورد.

تشخیص افتراقی شخصیت اسکیزوئید 

اختلالات روانی دیگر همراه با نشانه های روان پریشی

اختلال شخصیت اسکیزوئید می تواند از اختلال دوقطبی یا افسردگی، اسکیزوفرنی، و اختلالات هذیانی همراه با ویژگی های روان پریشی تفکیک شود، چرا که این اختلالات با دوره نشانه های روان پریشی مداوم مشخص می شوند (به عنوان مثال توهمات و  هذيان ها). هنگام دادن تشخیص اضافی اختلال شخصیت اسکیزوئید باید اختلال شخصیت که نشانه های روان پریشی دارد، وجود داشته باشد و باید در موقعی که نشانه های روان پریشی در حال بهبود هستند، ادامه یابد. اگر فرد دارای اختلال روان پریشی مداوم باشد (مانند اسکیزوفرنی) که قبل از اختلال شخصیت اسکیزوئید بوجود آمده است، اختلال شخصیت اسکیزوئید، به دنبال آن «پیش مرضی» داخل پرانتز، نیز باید ثبت شود.

اختلال طیف اوتیسم

تفکیک افراد دچار اختلال شخصیت اسکیزوئید از افراد مبتلا به شکل های خفیف تر اختلال طیف اوتیسم، که امکان دارد در نتیجه عامل اجتماعی خیلی معیوب تر و رفتارها و تمایلات قالبی تفکیک شوند، بسیار سخت است.

تغيير شخصيت ناشی از بیماری جسمانی دیگر

اختلال شخصیت اسکیزوئید باید از تغییر شخصیت ناشی از بیمار جسمانی دیگر تفکیک شود که ویژگی های آن ناشی از تأثيرات بیماری جسمانی دیگر بر دستگاه عصبی مرکزی هستند.

اختلالات مصرف مواد

اختلال شخصیت اسکیزوئید باید از علائمی که امکان دارد در رابطه با مصرف مکرر مواد بوجود آمده اند، نیز متمایز شود.

اختلالات شخصیت و صفات شخصیت دیگر

گاهی امکان دارد با اختلال شخصیت اسکیزوئید یا اختلال شخصیت دیگر اشتباه گرفته شوند، زیرا آنها در برخی ویژگی ها مشترک هستند. بنابراین، تشخیص این اختلالات بر اساس تفاوت هایشان مهم است. با این حال، هنگامی که فردی دارای ویژگی های شخصیتی است که معیارهای یکی یا تعداد بیشتری از اختلالات شخصیت را علاوه بر اختلال شخصیت اسکیزوئید برآورده کند، همه آنها قابل تشخیص هستند.

با وجود اینکه ویژگی های حالت عاطفی مهار شده و انزوای اجتماعی در اختلالات شخصیت اسکیزوتایپی، پارانوئید و اسکیزوئید شایع هستند، ولی اختلال شخصیت اسکیزوئید را می توان به دلیل عدم وجود تحریف های شناختی و ادراکی از اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، و به دلیل سوءظن و عقاید پارانوئید از اختلال شخصیت پارانوئید، تفکیک کرد. انزوای اجتماعی اختلال شخصیت اسکیزوئید را هنگامی که ناشی از ترس شرمنده شدن یا بی کفایت انگاشته شدن و پیش بینی مفرط طرد است، می توان از انزوای اجتماعی اختلال شخصیت دوری جو متمایز کرد.

در مقابل، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید جدایی فراگیرتر و میل محدودی برای صمیمیت اجتماعی دارند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی- جبری می توانند جدایی اجتماعی آشکار نیز نشان دهند که در نتیجه دلبستگی به کار و آزردگی از احساسات است، ولی آنها توانایی اساسی برای صمیمیت دارند.

اختلال شخصیت مرزی در DSM-5

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در DSM-5

اختلال شخصیت خودشیفته در DSM-5

اختلال شخصیت وابسته در DSM-5

اختلال شخصیت نمایشی در DSM-5

اختلال شخصیت دوری جو در DSM-5

اصطلاحات مهم این مقاله

جهت نمایش بیشتر اصطلاحات کلیک نمایید
07 بهمن 1402 01:47

عالیه