تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

تست تشخیص اوتیسم منتشر شد

اختلال شخصیت مرزی در DSM-5

در این مقاله قصد داریم تا اختلال شخصیت مرزی (BPD) را بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم DSM-5 به طور کامل توضیح دهیم.

در این مقاله قصد داریم تا بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم DSM-5 به طور کامل شما را با علائم و ویژگی های این اختلال آشنا کنیم. مطالب این بخش طبق فهرست زیر می باشند.

مقدمه

این افراد در بین مرز روان پریشی و روان نژندی واقع شده اند. مشخصه اصلی اختلال (BPD) ناپایداری خلق، رفتار و عاطفه دارند. دارای روابط دوستی بی ثبات هستند. این افراد بسیار تکانشی عمل می کنند. به یک باره شاد و به یک باره غمگین می شوند. همچنین افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دارای مشکل در هویت خود هستند.

ملاک های تشخیصی اختلال شخصیت مرزی

الگوی فراگیر عدم ثبات در روابط میان فردی، خودانگاره و عواطف و تکانشگری محسوس که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد به طوری که با پنج (یا تعداد بیشتری) از موارد زیر نمایان می شود:

تلاش های شتاب زده برای اجتناب از رها شدن واقعی یا خیالی.

توجه

رفتار خودکشی گرا یا جرح خویشتن را که در ملاک ۵ ارایه شده است، منظور نکنید.

الگوی روابط میان فردی بی ثبات و شدید که با نوسان کردن بین دو حد افراط آرمانی کردن و کوچک شمردن مشخص می شود.

اختلال هویت خودانگاره یا خودپنداره که به طور محسوس و دایمی بی ثبات است.

تکانشگری در حداقل دو زمینه که به صورت بالقوه به خود صدمه می زند (مثل خرج کردن، آمیزش جنسی، سوء مصرف مواد، رانندگی بی پروا، پرخوری).

توجه

رفتار خودکشی گرا یا جرح خویشتن را که در ملاک ۵ ارایه شده است منظور نکنید.

رفتار، ژست ها، یا تهدیدهای خودکشی گرا یا رفتار جرح خویشتن مکرر.

بی ثباتی عاطفی ناشی از واکنش پذیری محسوس خلق (مثل ملال دوره ای شدید، تحریک پذیری یا اضطراب که معمولا چند ساعت و به ندرت بیش از چند روز ادامه می یابند).

احساسات پوچی مزمن.

خشم نامناسب و شدید یا مشکل کنترل کردن خشم (مثل نشان دادن مکرر عصبانیت، خشم مداوم، کتک کاری های مکرر).

اندیشه پردازی پارانوئید موقتی، مرتبط با استرس یا نشانه های تجزیه ای شدید.

ویژگی های تشخیصی اختلال شخصیت مرزی

ویژگی اصلی اختلال شخصیت مرزی، الگوی فراگیر بی ثباتی روابط میان فردی، خودانگاره و عواطف و تکانشگری محسوس است که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی برای اجتناب از رها شدن واقعی یا خیالی، تلاش های شتاب زده ای می کنند (ملاک ۱). احساس جدایی یا طرد قریب الوقوع، یا از دست دادن ساختار بیرونی می تواند به تغییرات عمیق در خودانگاره، عاطفه، شناخت و رفتار منجر شود. این افراد نسبت به شرایط محیطی بسیار حساس هستند.

آنها دستخوش ترس شدید از رها شدن و خشم نامناسب می شوند، حتی زمانی که با جدایی کوتاه مدت مواجه شده باشند یا هنگامی که تغییرات اجتناب ناپذیر در برنامه وجود داشته باشد (مثل نا امیدی ناگهانی در واکنش به اعلام کردن پایان وقت ملاقات توسط متخصص بالینی؛ وحشتزدگی یا غضب وقتی فردی که برای آنها مهم است فقط چند دقیقه دیر می کند یا باید قرار ملاقاتی را لغو کند). آنها باور دارند که این «رها شدن» اشاره دارد به اینکه آنها «بد» هستند. این ترس های رهاشدگی با عدم تحمل تنها بودن و نیاز به اینکه دیگران با آنها باشند ارتباط دارد. تلاش های شتاب زده آنها برای اجتناب از رها شدن ممکن است اعمال تکانشی نظیر جرح خویشتن یا رفتارهای خودکشی گرا را شامل شود که به طور جداگانه در ملاک ۵ شرح داده شده است.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی الگوی روابط بی ثبات و شدید دارند (ملاک ۲). امکان دارد که آنها مراقبت کننده ها با همسران بالقوه ای را در اولین یا دومین ملاقات آرمانی کنند، بخواهند وقت زیادی را با هم بگذرانند، و در اوایل رابطه، جزئیات بسیار خصوصی را در میان بگذارند. اما ممکن است فورا از آرمانی کردن دیگران به کوچک شمردن آنها تغییر کنند، احساس کنند که طرف مقابل به قدر کافی اهمیت نمی دهد، به اندازه کافی خود را صرف او نمی کند، یا به قدر کافی «حواسش به او نیست».

این افراد می توانند با دیگران همدلی و مهرورزی کنند، اما فقط با این توقع که طرف مقابل به نوبه خود «حواسش به آنها باشد» تا نیازهای آنها را برآورده سازد. این افراد برای تغییرات ناگهانی و چشمگیر در برداشت خود از دیگران آمادگی دارند، که ممکن است به صورت متناوب به عنوان حامیان بخشنده یا تنبیه کننده های بیرحم انگاشته شوند. این گونه تغییرات اغلب بیانگر سرخوردگی از مراقبت کننده ای است که ویژگی های مهرورزی او آرمانی شده اند یا طرد یا رها کردن او انتظار می رود.

امکان دارد اختلال هویتی وجود داشته باشد که با خودانگاره یا خودپندارهای مشخص شود که به طور محسوس و مداوم بی ثبات است (ملاک ۳). تغییرات ناگهانی و چشمگیر در خودانگاره وجود دارد که با تغییر دادن هدف ها، ارزش ها و آرمانهای شغلی مشخص می شوند. امکان دارد تغییرات ناگهانی در عقاید و برنامه های مربوط به شغل، هویت جنسی، ارزش ها، و نوع دوستان وجود داشته باشد. این افراد ممکن است به طور ناگهانی از نقش حاجت مند به کمک، به نقش انتقام جوی حق به جانب بدرفتاری گذشته، تغییر کنند. گرچه افراد مبتلا به این اختلال معمولا خودانگاره ای دارند که بر بد یا شریر بودن استوار است، اما گاهی ممکن است احساس کنند که اصلا وجود ندارند. چنین تجربیاتی معمولا در موقعیت هایی روی می دهند که فرد احساس می کند رابطه معنی دار، مهرورزی یا حمایت ندارد. افراد ممکن است در شغل بدون ساختار یا موقعیت های تحصیلی، عملکرد بدتری داشته باشند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی حداقل در دو زمینه که به صورت بالقوه به می زنند، تکانشگری نشان می دهند (ملاک ۴). امکان دارد آنها قمار بازی کنند، غیر مسئولانه خرج کنند، پرخوری کنند، مواد را سوء مصرف کنند، به آمیزش جنسی نا امن بپردازند، یا بی پروا رانندگی کنند.

افراد مبتلا به این اختلال، رفتار، ژست ها، یا تهدیدهای خودکشی گرای مکرر، یا رفتار جرج خویشتن نشان می دهند (ملاک ۵). خودکشی به انجام رسیده در ۸ تا ۱۰ درصد این افراد روی می دهد، و اعمال جرح خویشتن (مثل بریدن یا سوزاندن) و تهدیدها و اقدامات خودکشی بسیار شایع هستند.

انديشه مکرر خودکشی اغلب دلیلی است برای اینکه این افراد برای کمک مراجعه می کنند. این اعمال نابود کننده خود معمولا به وسيله تهدیدهای جدایی یا طرد یا انتظاراتی که فرد تصور می کند مسئولیت را می کنند، تسریع می شوند. جرح خویشتن ممکن است در طول تجربیات تجزیه ای روی دهد و اغلب تأیید کردن مجدد توانایی احساس کردن یا تقاص پس دادن به خاطر شریر بودن، موجب تسکین می شود.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است بی ثباتی عاطفی نشان دهند که ناشی از واکنش پذیری محسوس خلق است (مثل ملالت دوره ای شدید، تحریک پذیری، یا اضطراب که معمولا چند ساعت و به ندرت بیش از چند روز ادامه می یابد) (ملاک ۶). خلق ملول افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب با دوره های خشم، وحشتزدگی، یا نا امیدی مختل می شود و به ندرت با دوره های بهزیستی یا خشنودی برطرف می شود. این دوره ها ممکن است بیانگر واکنش پذیری شدید فرد به استرس های میان فردی باشند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است از احساسات مزمن پوچی ناراحت باشند. (ملاک ۷). چون آنها به راحتی کسل می شوند ممکن است همواره جویای کاری برای انجام دادن باشند.

افراد مبتلا به این اختلال اغلب خشم نامناسب و شدید بروز می دهند یا مشکل کنترل کردن خشم دارند (ملاک ۸). امکان دارد آنها حرف های نیشدار شدید بزنند، تندی یا تلخی با دوام داشته باشند، یا طغیان های خشم کلامی نشان دهند. خشم اغلب زمانی فراخوانی می شود که مراقبت کننده یا معشوق به صورت بی توجه، دریغ کننده، فاقد احساس دلسوزی، یا رها کننده برداشت شود. این گونه جلوه های خشم اغلب احساس شرم و گناه را به دنبال دارند و به احساس اینکه آنها شرور هستند کمک می کنند.

در طول دوره های استرس شدید، اندیشه پردازی پارانوئید موقتی یا نشانه های تجزیه ای (مثل مسخ شخصیت) ممکن است روی دهد (ملاک ۹)، اما اینها عموما برای اینکه تشخیص اضافی را موجه سازند از شدت کافی برخوردار نیستند. این دوره ها اغلب در پاسخ به رها شدن و خیالی روی می دهند. نشانه ها موقتی هستند و چند دقیقه یا چند ساعت ادامه می یابند. برگشت واقعی یا خیالی مهرورزی مراقبت کننده ممکن است به بهبود نشانه ها منجر شود.

ویژگی های مرتبط با تشخیص اختلال شخصیت مرزی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است در لحظه ای که هدفی قرار است تحقق یابد، الگوی تضعیف کننده خود داشته باشند (مثل ترک تحصیل درست قبل از فارغ التحصیل شدن؛ واپس روی شدید بعد از بحث درباره اینکه چگونه درمان خوب پیش می رود؛ خراب کردن رابطه ای خوب درست زمانی که روشن است این رابطه می تواند ادامه یابد). برخی افراد در مواقع استرس، دچار نشانه های شبه روان پریشی می شوند (مثل توهمات، تحریف های تصویر بدن، عقاید ارجاعی، پدیده های پیش از بخواب). افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از چیزهای موقتی (مثل حیوان خانگی یا اموال بی جان) بیشتر از روابط میان فردی احساس امنیت کنند.

مرگ زودهنگام در اثر خودکشی ممکن است در افراد مبتلا به این اختلال روی دهد، مخصوصا در آنهایی که اختلالات افسردگی یا اختلالات مصرف مواد همزمان دارند. معلولیت های جسمانی ممکن است در اثر سوء رفتارهای آسیب رساندن به خود یا اقدامات خودکشی ناموفق ایجاد شوند.

از دست دادن مکرر کار، تحصیل گسیخته، و جدایی یا طلاق شایع هستند. بهره کشی جسمی و جنسی، غفلت، تعارض خصمانه، و از دست دادن زودهنگام والدین در سوابق کودکی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شایع تر هستند. اختلالاتی که معمولا به طور همزمان روی می دهند عبارتند از: اختلالات افسردگی و دو قطبی، اختلالات مصرف مواد، اختلالات خوردن (مخصوصا پرخوری عصبی، اختلال استرس پس از آسیب و اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی. اختلال شخصیت مرزی اغلب با اختلالات شخصیت دیگر نیز روی می دهد.

شیوع اختلال شخصیت مرزی

شیوع متوسط اختلال شخصیت مرزی در جمعیت 6/1 درصد برآورد شده است، ولی ممکن است به اندازه 9/5 درصد بالا باشد. شیوع اختلال شخصیت مرزی در محیط های مراقبت اولیه تقریبا 6 درصد، در افرادی که به کلینیک های بهداشت روانی سرپایی مراجعه می کنند تقریبا 10 درصد، و در بیماران روانی بستری تقریبا 20 درصد است. شیوع اختلال شخصیت مرزی ممکن است در گروه های مسن کاهش یابد.

شکل گیری و روند اختلال شخصیت مرزی

تغییر پذیری زیادی در روند اختلال شخصیت مرزی وجود دارد. رایج ترین الگو، الگوی بی ثباتی مزمن در اوایل بزرگسالی، همراه با دوره های عدم کنترل عاطفی و تکانشی جدی و سطوح بالای استفاده از منابع سلامتی و بهداشت روانی است. آسیب دیدگی ناشی از این اختلال و خطر خودکشی در سال های جوانی از همه بیشتر است و به تدریج با افزایش سن، کاهش می یابد.

گرچه گرایش به هیجانات شدید و تکانشگری و شدت در روابط اغلب دایمی است، اما افرادی که در مداخله درمانی شرکت می کردند اغلب گاهی در طول سال اول، بهبود نشان می دهند. اکثر افراد مبتلا به این اختلال در ۳۰ تا 40 سالگی و 40 تا 50 سالگی، ثبات بیشتری در روابط و عملکرد شغلی خود کسب می کنند. تحقیقات پیگیری افرادی که از طریق کلینیک های بهداشت روانی سرپایی شناسایی شده اند، نشان می دهد که بعد از تقریبا 10 سال، نیمی از این افراد دیگر الگوی رفتاری ندارند که ملاک های کامل اختلال شخصیت مرزی را برآورده کند.

عوامل خطر و پیش آگهی اختلال شخصیت مرزی

ژنتیکی و فیزیولوژیکی

اختلالات شخصیت مرزی در خویشاوندان تنی درجه اول افراد مبتلا اختلال تقریبا 5 برابر شایع تر از کل جمعیت است. برای اختلالات مصرف مواد، اختلال شخصیت اجتماعی و اختلالات افسردگی یا دو قطبی نیز خطر خانوادگی بیشتر وجود دارد.

موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ

الگوی رفتاری که در اختلال شخصیت مرزی دیده می شود در تعدادی از محیط های سرتاسر دنیا شناسایی شده است. نوجوانان و جوانان مبتلا به مشکلات هویت (مخصوصا وقتی با مصرف مواد همراه باشد) ممکن است به طور موقتی رفتارهایی را آشکار سازند که اشتباها اختلال شخصیت مرزی برداشت شوند. چنین موقعیت هایی با بی ثباتی هیجانی، معضل های «وجودی»، عدم اطمینان، انتخاب های اضطراب آور، تعارض هایی درباره جهت گیری جنسی، و فشارهای اجتماعی متناقض برای تصمیم گیری در مورد مشاغل، مشخص شده اند.

موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت

اختلال شخصیت مرزی عمدتا در زنان تشخیص داده شده است (در حدود 75 درصد).

تشخیص افتراقی اختلال شخصیت پارانوئید

اختلالات افسردگی و دوقطبی

اختلال شخصیت مرزی اغلب با اختلالات افسردگی و دوقطبی روی می دهد، و در صورتی که هر دو ملاک برآورده شده باشند، هر دو باید تشخیص داده شوند. چون دوره اختلال افسردگی یا دو قطبی می تواند از جلوه مقطعی اختلال شخصیت مرزی تقلید کند، متخصص بالینی صرفا بر اساس جلوه مقطعی، بدون اینکه ثابت کرده باشد الگوی رفتار، شروع زود هنگام و قدیمی داشته است، باید از دادن تشخيص اضافی اختلال شخصیت مرزی خودداری کند.

اختلالات شخصیت دیگر

اختلالات شخصیت دیگر ممکن است با اختلال شخصیت مرزی اشتباه گرفته شوند، زیرا آنها ویژگی های مشترک دارند. بنابراین، متمایز کردن این اختلالات بر اساس تفاوتها در ویژگی هایشان اهمیت دارد. با این حال، اگر فردی ویژگی های شخصیتی داشته باشد که رویداد بیشتری از اختلالات شخصیت را علاوه بر اختلال شخصیت مرزی براورده کنند، همگی می توانند تشخيص داده شوند.

گرچه اختلال شخصیت نمایشی نیز می تواند با توجه خواهی، رفتار فریبکارانه و هیجاناتی که به سرعت تغییر می کنند مشخص شود، اما اختلال شخصیت مرزی با نابود کردن خود، آشوب های توأم با خشم در روابط نزدیک، و احساسات مزمن پوچی عمیق و تنهایی متمایز می شود.

عقاید یا خطاهای حسی پارانوئید ممکن است در هر دو اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت اسکیزوتایپی وجود داشته باشند، اما این نشانه ها در اختلال شخصیت مرزی، موقتی، از لحاظ میان فردی واکنشی و پاسخی به ساختار بیرونی هستند.

گرچه اختلال شخصیت پارانوئید و اختلال شخصیت خودشیفته نیز ممکن است با واکنش خشم به محرک های جزئی مشخص شوند، ولی ثبات نسبی خودانگاره، به علاوه فقدان نسبی نابود کردن خود، تکانشگری، و نگرانی هایی در مورد رها شدن، این اختلالات را از اختلال شخصیت مرزی متمایز می کنند.

گرچه اختلال شخصیت ضد اجتماعی و اختلال شخصیت مرزی هر دو با رفتار فریبکارانه مشخص می شوند، ولی افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی برای نفع شخصی، قدرت یا ارضای مادی دیگر فریبکاری می کنند، در حالی که این هدف در اختلال شخصیت مرزی بیشتر به سمت جلب نگرانی مراقبت کنندگان گرایش دارد.

هر دو اختلال شخصیت وابسته و اختلال شخصیت مرزی با ترس از رها شدن مشخص می شوند؛ اما فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با احساسات پوچی هیجانی، خشم، و مطالبات به رها شدن واکنش نشان می دهد، در حالی که فرد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته با حالت آرام بخشی و سلطه پذیری فزاینده واکنش نشان می دهد و فورا می خواهد رابطه را جایگزین کند تا مراقبت و حمایت تأمین نماید. اختلال شخصیت مرزی با الگوی مخصوص روابط بی ثبات و شدید نیز از اختلال شخصیت وابسته متمایز می شود.

تغيير شخصيت ناشی از بیماری جسمانی دیگر

اختلال شخصیت مرزی باید از بیماری جسمانی دیگر ناشی از تغییر شخصیت متمایز شود، که در آن، صفاتی که نمایان می شوند ناشی از تاثیرات بیماری جسمانی دیگر بر دستگاه عصبی مرکزی هستند.

اختلالات مصرف مواد

 اختلال شخصیت مرزی باید از نشانه هایی که ممکن است در ارتباط با مصرف مداوم مواد ایجاد شوند نیز متمایز شود.

مشکلات هویت

اختلال شخصیت مرزی باید از مشکل هویت متمایز شود، که برای مسائل هویت مرتبط با مرحله رشد اختصاص یافته است (مثل نوجوانی) و به عنوان اختلال روانی واجد شرایط نیست.

اصطلاحات مهم این مقاله

جهت نمایش بیشتر اصطلاحات کلیک نمایید
09 مهر 1400 21:34

بسیار عالی و مفید بود، ممنون